|
หัวข้อ: เจ้าหมาน้อย เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 20 กรกฎาคม 2012, 05:45:PM เจ้าหมาน้อย
(กลอน ๖) เมื่อคืนนี้หนาหมาน้อย มันคอยเห่ามาคราดึก จนฉันผวาระทึก วาบลึกทุกครั้งกังวล ในยามค่ำคืนมืดมิด ไฟปิดหลายแหล่งแห่งหน ดั่งว่าราตรีมีมนตร์ ผู้คนหลับนอนผ่อนคลาย ลมพัดหน้าต่างว่างเปล่า ฉันเศร้าหวั่นใจไม่หาย เหมือนอยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย ระบายกลอนนึกตรึกตรอง เพราะนอนอย่างไรไม่หลับ จึงจับปากกามาจ้อง คิดคำสลักวรรคทอง เดินย่องคลุมผ้าน่ากลัว หมาน้อยเห็นฉันพลันตื่น ลุกยืนวิ่งวนลนทั่ว ตั้งท่าจ้องเห่าเมามัว ลืมตัวว่าใครให้กิน!ฯ อริญชย์ ๒๐/๗/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_84 emo_60 emo_107 (http://i.kapook.com/faiiya/30-3-54/dog8.jpg) ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต Google.com หัวข้อ: Re: เจ้าหมาน้อย เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 20 กรกฎาคม 2012, 09:28:PM หมามันแค่ทำหน้าที่ หากผีโผล่ชัดกัดดิ้น แว่วเสียงเดินของอริญชย์ ไม่ชินเจ้าของตรองดู เห็นเงาวาบวูบตูบเห่า ใครเข้าโผล่ผลุบตูบขู่ ขนพองหูหางตั้งชู ตูบสู้คุ้มครองป้องกัน ค่ำมืดไม่นอนร่อนเร่ โพล้เพล้จะไปไหนนั่น ตูบมองสัยสงงงงัน เห่าพลันทันใดไม่ตรอง โทษหมาว่าเนรคุณ เคืองขุ่นจะกัดเจ้าของ หมางงคน ผี ที่มอง ทั้งสอง เลอะเลือน เหมือนกัน natcha (http://www.tlcthai.com/backoffice/upload_images/dookdik/dik1/dookdik_dog_44.gif) หัวข้อ: Re: เจ้าหมาน้อย เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 21 กรกฎาคม 2012, 06:50:AM emo_89 วันนี้มีใจให้หมา ก่อนหน้าพาชวนสรวลสันต์ ฟังเล่าเศร้าอุราจาบัลย์ ตามฝันสรรมอบตอบคำ มากมายหลายหมาพาไล่ ตอมไต่ให้เห็นเป็นขำ แท้แล้วแก้วตาพาจำ หมาอำทำหมอคลอครวญ... emo_126 " บูรพ์ " ป.ล.ขอแซวคุณหมอนิดนึงนะ.. |