พิมพ์หน้านี้ - **ไม่มีใคร...ไม่พ้นเรา**

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 14 กรกฎาคม 2012, 10:40:AM



หัวข้อ: **ไม่มีใคร...ไม่พ้นเรา**
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 14 กรกฎาคม 2012, 10:40:AM

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/1970952tmqt0xi4ll.gif)

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/110.gif)
ไม่มีใครในโลกพ้นโศกทัก
ไม่มีใครมีรักตลอดหวาน
ไม่มีใครอายุยั่งยืนนาน
ไม่มีใครเบิกบานสำราญคง

ไม่มีใครไหนอื่นมายื่นสุข
ไม่มีใครพ้นทุกข์ดั่งประสงค์
ไม่มีใครสูงสุดไม่ทรุดลง
ไม่มีใครเป็นหงส์บินค้างฟ้า

ไม่มีใครพ้นคำถูกตำหนิ
ไม่มีใครยิ้มปริตลอดหน้า
ไม่มีใครคนไหนจะไม่ล้า
ไม่มีใครทุกคราจะสมบูรณ์

ไม่มีใครให้เราอย่างเราหวัง
ไม่มีใครกักขังหวังอย่าสูญ
ไม่มีใครเจ็บช้ำสิ้นจำรูญ
ไม่มีใครเปี่ยมพูนคนทูนเทิน

ไม่มีใครไหนทำเราต่ำต้อย
ไม่มีใครไหนคอยจ้องสรรเสริญ
ไม่มีใครบังคับจับก้าวเดิน
ไม่มีใครเผชิญเกินทานทน

ไม่มีใครให้นึกรู้สึกเถิด
ไม่มีใครเลอเลิศประเสริฐผล
ไม่มีใครเราเองเครงจิตตน
ไม่มีใครร้อนรน...ไม่พ้นเรา.
 
emo_95

"กานต์ฑิตา"

๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/110.gif)




เครง, เครงครา [เคฺรง, -คฺรา] ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา
                     กลางลํามายา. (อภิไธยโพธิบาทว์).