พิมพ์หน้านี้ - วณิพก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: sunthornvit ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 07:23:PM



หัวข้อ: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 07:23:PM


ฉันเกิดมา  พิการ  สังขารเสื่อม
มิอาจเอื้อม  ไขว่คว้า  ความผาสุก
เศร้าระทม  ซมหมอง  บนกองทุกข์
เรื่องสนุก  ใดใด  ไม่เคยรับ
                     
แสนอ้างว้าง  โดดเดี่ยว  จิตเหี่ยวแห้ง
อ่อนเรี่ยวแรง  ขมขื่น  แม้ตื่น,หลับ
กระไรหนอ  ชีวา  ช่างอาภัพ
จมอยู่กับ  คืน,วัน  อันเดียวดาย
               
เป็นยาจก  อับจน  คนหยามหมิ่น
ขอเขากิน  เรื่อยไป  ไร้จุดหมาย
ค้ำไม้เท้า  เปะปะ  พยุงกาย
หิวกระหาย  อิดโรย  โหยเมื่อยล้า
                     
ยามนี้ฉัน  เจ็บป่วย  จวนม้วยมอด
นอนก่ายกอด  เศษผ้า  อนาถา
ขาดอาหาร  ประทัง  ทั้งหยูกยา
จะอำลา  ดับลง  แล้วตรงนี้
               
ลมหายใจ  สุดท้าย  ใกล้จบสิ้น
แว่วได้ยิน  เสียงอาทร  ก่อนเป็นผี
คำสังเวช  เมตตา  กล่าวปรานี
จากผู้ที่  มุงล้อม  ห้อมวิจารณ์
                     
เมื่อตอนอยู่  ไปไหน  ถูกไสส่ง
เจียนปลดปลง  ดาหน้า  มาสงสาร
แท้อยากรู้  อยากเห็น  เป็นสันดาน
เคยให้ทาน  แก่ใคร  บ้างไหมคุณ

 emo_111

สุนทรวิทย์

                           


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 08:36:PM
สมญาฉันไทยมุงยุ่งทุกที่
ปัญญามีคิดแค่แหย่ให้วุ่น
หากที่ไหนเอะอะชุนละมุน
เป็นต้องจุ้นให้เห็นเป็นอาจิณ

ใครจะเป็นจะตายไม่เคยขาด
ในตลาดกลางทางหรือต่างถิ่น
หายนะตรงไหนถ้าได้ยิน
แทบจะบินตาเหลือก-เจือก-ทันที

เป็นความสุขเล็กน้อยแต่บ่อยครั้ง
เรื่องนุงนังของใครเป็นไม่หนี
เรื่องตัวเองใครแหยมมาตามราวี
เพราะฉันนี้ชอบสอดตลอดกาล

--natcha--

 emo_20


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 09:04:PM
ฉันเกิดมา  พิการ  สังขารเสื่อม
มิอาจเอื้อม  ไขว่คว้า  ความผาสุก
เศร้าระทม  ซมหมอง  บนกองทุกข์
เรื่องสนุก  ใดใด  ไม่เคยรับ
                     
แสนอ้างว้าง  โดดเดี่ยว  จิตเหี่ยวแห้ง
อ่อนเรี่ยวแรง  ขมขื่น  แม้ตื่น,หลับ
กระไรหนอ  ชีวา  ช่างอาภัพ
จมอยู่กับ  คืน,วัน  อันเดียวดาย
               
เป็นยาจก  อับจน  คนหยามหมิ่น
ขอเขากิน  เรื่อยไป  ไร้จุดหมาย
ค้ำไม้เท้า  เปะปะ  พยุงกาย
หิวกระหาย  อิดโรย  โหยเมื่อยล้า
                     
ยามนี้ฉัน  เจ็บป่วย  จวนม้วยมอด
นอนก่ายกอด  เศษผ้า  อนาถา
ขาดอาหาร  ประทัง  ทั้งหยูกยา
จะอำลา  ดับลง  แล้วตรงนี้
               
ลมหายใจ  สุดท้าย  ใกล้จบสิ้น
แว่วได้ยิน  เสียงอาทร  ก่อนเป็นผี
คำสังเวช  เมตตา  กล่าวปรานี
จากผู้ที่  มุงล้อม  ห้อมวิจารณ์
                     
เมื่อตอนอยู่  ไปไหน  ถูกไสส่ง
เจียนปลดปลง  ดาหน้า  มาสงสาร
แท้อยากรู้  อยากเห็น  เป็นสันดาน
เคยให้ทาน  แก่ใคร  บ้างไหมคุณ
 emo_111

สุนทรวิทย์
                     

(http://image.ohozaa.com/i/827/TF3qu4.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/waWVUmlJyEIB3Ell)
ฉันจะกิน เข้าไป ยังไม่อิ่ม
อยากจะชิม ของดี มีหัวหมุน
นั่งจ้องมอง คนอื่น อยากมีลุ้น
หากเมตตา การุญ เจือจุนที

ฉันก็เปรียบ เฉียบเช่น วณิพก
ในหัวอก ปวดร้าว ทุกคราวนี่
ต้องอดมื้อ กินมื้อ ถือว่าดี
บุญเหลือที่ บรรเจิด เกิดเป็นคน

แม้ถูกเขา เย้ยหยัน ไม่หวั่นจิต
ขอเพียงสิทธิ์ ทีมี มิเคยสน
ด้วยเหตุว่า คุณค่า ความเป็นคน
อยู่ที่ผล กระทำ จงจำไว้
(http://image.ohozaa.com/i/9ad/4egUza.png) (http://image.ohozaa.com/view2/w8kgtJJCVPefDo0y)


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 09:08:PM


(ถูกน้องพันปาดหน้ากระทันหัน ตอบน้องณัชครับ)

ตกเป็นข่าว หลายครา จำหน้าได้
จะไฟไหม้ รถชน คนร้าวฉาน
เป็นต้องเร่ง อุตริ เข้าวิจารณ์
มุงทุกงาน ซอกแซก แปลกพิกล

คราวก่อนถูก คนบ้า คว้าตัวไว้
ล้วงตับไต จนหนำ ซ้ำถอนขน
ไม่ยอมเข็ด ยอมจุก คงซุกซน
สัปดน มุงได้ ไม่เลิกรา

 emo_26 emo_32 emo_45

สุนทรวิทย์


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 07 กรกฎาคม 2012, 09:40:PM

(http://image.ohozaa.com/i/827/TF3qu4.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/waWVUmlJyEIB3Ell)
ฉันจะกิน เข้าไป ยังไม่อิ่ม
อยากจะชิม ของดี มีหัวหมุน
นั่งจ้องมอง คนอื่น อยากมีลุ้น
หากเมตตา การุญ เจือจุนที

ฉันก็เปรียบ เฉียบเช่น วณิพก
ในหัวอก ปวดร้าว ทุกคราวนี่
ต้องอดมื้อ กินมื้อ ถือว่าดี
บุญเหลือที่ บรรเจิด เกิดเป็นคน

แม้ถูกเขา เย้ยหยัน ไม่หวั่นจิต
ขอเพียงสิทธิ์ ทีมี มิเคยสน
ด้วยเหตุว่า คุณค่า ความเป็นคน
อยู่ที่ผล กระทำ จงจำไว้
(http://image.ohozaa.com/i/9ad/4egUza.png) (http://image.ohozaa.com/view2/w8kgtJJCVPefDo0y)

[/quote]

กะลาคน ละใบ อย่าได้ช้า
แล้วไปหน้า ตลาด เปลี่ยนมาดใหม่
นั่งร้องเพลง ขอตังค์ อย่างตั้งใจ
หารายได้ พิเศษ คงเด็ดดวง

อาจลืมตา อ้าปาก พอฝากท้อง
หายหม่นหมอง ฉับพลัน ฝันลุล่วง
ใช้โอกาส คร่ำเคร่ง เร่งตักตวง
ขอพุ่มพวง เชื่อพี่ ดีแน่นอน
 emo_100

สุนทรวิทย์



หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 08 กรกฎาคม 2012, 12:21:AM
อาชีพฉันวณิพกตกเป็นข่าว
เป็นเรื่องราวว่าเป็นแก๊งแหล่งหลอกหลอน
อันที่จริงมิตั้งใจใช่แน่นอน
เพียงอ้อนวอนงอนง้อขอเศษสตางค์

ทำอาชีพสุจริตผิดด้วยหรือ
ใช้ฝีมือคนสนใจไม่ขัดขวาง
บ้างขับกล่อมเป็นเพลงบรรเลงพลาง
มิอวดอ้างข่มขู่แก่ผู้ใด

ไม่เกะกะระรานให้เดือดร้อน
แม้ที่นอนตามฟุตบาทก็ยังไหว
จนบัดนี้มีที่ดินหลายร้อยไร่
ลูกเมียใช้ด้วยความสุขสนุกสบาย

อีกไม่นานคิดจัดตั้งบริษัท
"วณิพกไม่จำกัด" ล้วนหลากหลาย
เป็นนายกสมาคมวางลวดลาย
หาคุณนาย วณิพก...สักหกคน..

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๘ ก.ค. ๕๕


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 08 กรกฎาคม 2012, 12:07:PM


ไม่รังเกียจ  ละก็  ขอร่วมแก๊ง
ขอตำแหน่ง  เหรัญญิก  ช่วยติ๊กผล
ตรวจสอบเงิน  รายรับ  ทรัพย์อนนต์
แล้วหาหน  ทางขยาย  เพิ่มข่ายงาน

กระจายหุ้น  เข้าปัก  ตลาดหลักทรัพย์
ปรับระดับ  ให้ดี  มีมาตรฐาน
เลื่อนผมขึ้น  นั่งแท่น  แทนประธาน
เงินหมื่นล้าน  หาได้  ในสามปี

 emo_121

สุนทรวิทย์


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 08 กรกฎาคม 2012, 12:42:PM

โฆษณา ประชาสัมพันธ์ ฉันถนัด
เพราะเคยจัด ช่ำชอง ทุกช่องสี
เชิญร้องรำ ทำเพลง บรรเลงฟรี
บริจาคที่ ล้านบาท ห้ามขาดตัว

เคยร่วมงาน .เสี่ยตา. มาเคียงข้าง
.แอ๊ด.เบียร์ช้าง ขายสะเด่า เป็นเจ้าสัว
สร้างหนัง.หม่ำ. ร่ำรวย ด้วยเกียมัว
แสนล้านชัวร์ หาได้ ในสามเดือน

 emo_100

รพีกาญจน์ 59


หัวข้อ: Re: วณิพก
เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 08 กรกฎาคม 2012, 01:18:PM

คู่แข่งตัว  ฉกาจ  มาดเก๋ากึ๊ก
หนุ่มวัยดึก  ครึกโครม  โหมเชือดเฉือน
เงินแสนล้าน  หาได้  ในสามเดือน
ไม่ฟั่นเฟือน  ก็บ้า  ออกอาการ

เราว่าเรา  คุยแล้ว  เขาแจ๋วกว่า
เกทับมา  ไม่เลี้ยง  เสียงฉาดฉาน
บ๋อยบอกเจ้า  ประจำ  แสนชำนาญ 
กินอาหาร  ลืมเป๋าตังค์  ทุกครั้งไป emo_26

 emo_94

สุนทรวิทย์