|
หัวข้อ: สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 03 กรกฎาคม 2012, 05:15:PM หลังฝนหล่นพรำ
หยาดฝนพรำฉ่ำหล้าพฤกษาเขียว สายน้ำเชี่ยวเลี้ยวลดงามสดใส มวลมาลีดาษดื่นพรมผืนไพร หริ่งเรไรเริงรื่นร้องครื้นเครง คล้ายจังหวะดนตรีแห่งชีวิต คอยลิขิตทิศทางที่ต่างเร่ง จากเตาะแตะไร้ฝันจะบรรเลง สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา เคยโหยแห้งแล้งฝันคืนวันก่อน พลันสะท้อนอ่อนใบไสวป่า ทาบทอวาดศาสตร์ศิลป์ก่อวิญญาณ์ มีคุณค่าพาเพลินเหนือเงินทอง เพราะเป็นดุจเมืองมนต์หลังฝนผ่าน ตะวันวารสาดฉายรุ้งพรายผ่อง สรรพสัตว์ร่วมประชันตามครรลอง ร่ายทำนองกล่อมไพรสุขใดปาน!ฯ อริญชย์ ๓/๗/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 03 กรกฎาคม 2012, 09:20:PM (http://image.ohozaa.com/i/e8e/w4brmD.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/vSIFCWlegrSKkJ8s) หยาดสายฝน โปรยมา อุราหวั่น กลัวถึงขั้น ดั้นด้น ไม่พ้นผ่าน กลัวยิ่งนัก จักท่วม อ่วมอีกนาน กลัวลนลาน ปานว่า ฝนมาแล้ว เห็นเมฆดำ หม่นหมก หัวอกร้าว ฟ้าไร้ดาว กราวเกรียว ใบเรียวแจ๋ว หมู่หญ้าแพรก แตกหน่อ พะนอแนว เป็นทิวแถว สองข้างทาง ระหว่างเดิน มองกอไผ่ ไหวเอน โงนเงนนัก พอสักพัก ลมพัด สะบัดเหิน ฝุ่นกระจาย คละคลุ้ง มองรุ้งเพลิน ชี้ชวนเชิญ พี่ดู เคียงคู่กัน (http://image.ohozaa.com/i/0ab/EATr7F.png) (http://image.ohozaa.com/view2/w8hBktKWu4I3RcFy) หัวข้อ: Re: สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 03 กรกฎาคม 2012, 11:13:PM (http://www.bloggang.com/data/rakdee/picture/1109757077.jpg) ถึงสิ้นหวังครั้งเก่าเมื่อเราสู้ เคยเคียงคู่อยู่กับแฟนแสนสุขสันต์ เคยพร่ำพลอดกอดเคล้าใต้เงาจันทร์ ริมกอไผ่กอนั้นสำราญกาย เพียงมีหนุ่มนักดนตรีมีชื่อเสียง มาร่วมเรียงเคียงคู่น้องต้องเสียหาย วงกระท้อนสะท้อนใจทำวุ่นวาย ทิ้งพี่ชายบ่ายหน้าหนีไปที่ใด ศาลาร้างร้างร่างน้องประคองกอด มองหายอดนวลนางร้างไปไหน พี่ยังจำคำสัญญาเคยว่าไว้ น้องหนีไกลต้องร้าวรานบ้านริมคลอง ยินข่าวคราวแม่เนื้อนวลคิดหวนกลับ พี่ยังรับรักจริงใจไม่เป็นสอง เสียงบทเพลงความหวังแน่แม่เนื้อทอง อย่าทิ้งพี่...อกกลัดหนองใหม่อีกครา ริน ดอนบูรพา ๓ ก.ค. ๕๕ emo_73 หัวข้อ: Re: สู่บทเพลงแห่งความหวังอีกครั้งครา เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 04 กรกฎาคม 2012, 01:43:PM ....ชีพอยู่ได้ ด้วยเชื่อ สิ่งดีๆ
ชุบชีวี ผองเรา ห่างเศร้าหมอง ดาดาษดื่น ฟื้นใจ หากจักมอง มิต้องลอง สืบค้น ทนหาไกล ....รอบตัวเรา พ่อแม่ แลญาติมิตร ครู-คู่ชีวิต ร่วมฝัน สรรค์สิ่งได้ แม้ศัตรู อุปสรรค ทุกข์ยากไร้ แท้ล้วนให้ พลังหวัง ดั่งใจจง ....รักเมตตา ต่อทุกผู้ รู้คุณค่า ทั้งภูผา พงไพร ใช้ประสงค์ อีกพืชสัตว์ รู้รักษ์ ให้ดำรง ร่วมกันคง โลกสวย ด้วยมือเรา |