พิมพ์หน้านี้ - ๐๐... เธอเคยเล่า ...๐๐

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: รัตนาวดี ที่ 02 กรกฎาคม 2012, 05:34:AM



หัวข้อ: ๐๐... เธอเคยเล่า ...๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 02 กรกฎาคม 2012, 05:34:AM
(http://static1.pg.in.th/asset/photo/medium/239704/tYfEB90pjC.jpg)


...เธอเคยเล่า..ยามใจ หลงใฝ่รัก
ผ้ากองหมัก ไร้เรื่อง เปลืองความหมาง
แต่พอหมด รสรัก มักจืดจาง
ขนหล่นสัก เส้นวาง สร้างให้เคือง...

...มิอยากเชื่อ เลยว่า ในครานั้น
เราอยู่คู่ เคียงกัน ฝันเสมือน
ฉันมองเธอ เลอค่า กว่าใครเตือน
เธอกลับลัก ลอบเยือน เพื่อนใกล้ใคร...

...แล้วสร้างกล ปนเรื่อง ปราดเปรื่องสวย
หล่อนร่วมช่วย ปกปิด สนิทไขว่
ฉันมันจำ ต้องโง่ โชว์ไว้ใจ
ซ่อนส่วนลึก หมองไหม้ ไข้ตรอมตรม...

...มิอยากเชื่อ เลยว่า ในครานี้
ฉันคนช้ำ ฤดี มีขืนข่ม
บ่อยครั้งเธอ หงุดหงิด ไม่ชิดชม
แถมเบื่อบ่น ราวยิ่ง ทิ้งฉันไกล...

...หลงเธอราว พระเอก มาเสกจิต
เนรมิต สุขเหลือ เชื่อฝากใฝ่
เป็นเทพมา ส่องทาง สร้างรักใย
แท้เพชฌฆาต ตัวใคร่ ไร้เมตตา...

...อยากจะลืม ทุกสิ่ง ทิ้งสนิท
เรื่องก็กราย หมายสะกิด จิตผวา
เพื่อนกล่าวเล่า กันทั่ว เรื่องชั่วพา
ฉันลำดับ ความล้า น้ำตานอง...

รัตนาวดี
emo_111




 


หัวข้อ: Re: ๐๐... เธอเคยเล่า ...๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 02 กรกฎาคม 2012, 06:18:AM
(http://www.googig.com/html/upload/1304830591.jpg)

ขอสดับ จับมั่น ยึดขันติ
เชื่อ"ดิน"สิ สักวัน นั้นสนอง
อยัมภ-ทันตา พาครอบครอง
คงจะหมอง เหมือนเรา เข้าสักวัน

อย่ามัวหม่น ทนท้อ ต่อเรี่องทุกข์
ขอให้สุข มีบ้าง สร้างภาพฝัน
ยังมีเพื่อน พวกพ้อง พี่น้องกัน
มิสำคัญ แค่เพียงคน โยนทิ้งไป

"ดิน"

(http://www.the-than.com/gatoon3/g5/the-than22.gif)


หัวข้อ: Re: ๐๐... เธอเคยเล่า ...๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 03 กรกฎาคม 2012, 01:01:AM
(http://i43.tinypic.com/2ihrvv4.jpg)

...ก่อนสร้างหวัง ฟังเขา เอาใจมั่น
ปรนเปรอกัน..สวรรค์สร้าง มิห่างใคร่
คอยพะวง หลงยอม ถนอมใจ
มิเพียงนิด ผิดให้ ร้างไกลกัน...

...เพราะห่วงใย มิอยาก จะจากเขา
แม้จะเศร้า ยอมทน มิบ่นรั้น
แม้จะยิ้ม ไม่สด เพราะกดดัน
หวังเพียงว่า..สักวัน เขานั้นตรอง...

...จำใจเจ็บ เก็บหนาม ตามยอกบ่ม
ริ้วรอยคม กรีดลึก ผลึกหนอง
เจ็บฝังจำ ย้ำปวด รวดร้าวครอง
น้ำตานอง จากค่า ปรารถนาดี...

...แผลนี้ลึก เสียจน ทนเจ็บบ่อย
สู้ทั้งเบื่อ ช้ำคอย ทะยอยถี่
ถึงจะมาก คนมอบ ปลอบใจมี
ฤๅไม่ถูก วิธี ที่เยียวยา...

รัตนาวดี
emo_111