|
หัวข้อ: ยังรักเกียรติของตนแม้จนเจ็บ เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 29 มิถุนายน 2012, 07:03:PM อยู่อย่างจน
(กลบทนายโรงลืมกรับ) ยังรักเกียรติของตนแม้จนเจ็บ ถึงคนเหน็บเพื่อให้เราใจเสาะ มิเคยสนคำใครหน้าไหนเยาะ เราเดินเลาะเลียบไปหลีกไกลลิบ ยอมทนอยู่อย่างเสือยังเหลือหลัก ยามขลุกขลักเพื่อนลับลานับสิบ ปล่อยเขาไปหาโชคในโลกทิพย์ เรากินดิบเองได้ชอบในรส เพราะเพื่อนมักพูดจาให้หน้าแหก เล่าเรื่องแหวกความหลังกระทั่งตด อยากให้เราหมองหม่นเรื่องคนคด มาโกงหมดทรัพย์สินแทบดิ้นดับ จึงยอมอยู่โดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต ปล่อยชีวิตทุกข์ทนความจนจับ ซ่อนตัวกลางไพรพฤกษ์อันลึกลับ เพื่อซึมซับธรรมชาติคลายบาดลึก ดักลอบไซจับปลาเวลาแดด ความร้อนแผดเผาอยู่ไม่รู้สึก แต่จับปลาดุกนั้นไม่ทันนึก นิ้วถูกฉึกด้วยเงี่ยงพิษร้อนฤทธิ์นัก!ฯ อริญชย์ ๒๙/๖/๒๕๕๕ ปล.ขอบคุณท่านสุนทรวิทย์และหลาย ๆ ท่านที่ทำให้ดูเป็นตัวอย่างฮะ อ้างอิงกระทู้ท่านสุนทรวิทย์ จากเวป http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=20881.0 (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=20881.0) emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: ยังรักเกียรติของตนแม้จนเจ็บ เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 29 มิถุนายน 2012, 10:06:PM ถูกปลาดุกมันยักต้องพักยก รีบขึ้นบกก่อนปวดร้าวรวดหนัก เดี๋ยวเป็นลมหน้าเผือดเลือดทะลัก ปลาดุกยักปวดตายอายเขานะ รีบล้างเลือดเร็วไวใช้ผ้าปิด ป้องกันพิษหากเจอะแผลเหวอะหวะ บาดทะยักรีบไปฉีดไว้ซะ อย่าเลยละพบหมอรอตามนัด ทานยาแก้อักเสบกันเจ็บจุก ต้องทานทุกวันคืนห้ามขืนขัด ถ้าดื้อดึงจองโลงส่งเข้าวัด แล้วจับมัดตราสังฝังให้มิด natcha emo_107 |