ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ก่อนอื่นกระผมพนมะกร     วจะวอนคณาจารย์
อีกทั้งมุนินทระผสาน        ชุติฉันทะบรรยง(๑)

ร่วมร้อยวลีวชิระกานท์     รสะหวานวิรุฬห์หงส์
ครบครันลุพันวิชุระคง      ภระบ่มประสมบูรณ์(๒)

หลากหลายประเภทะนยะฉัน-   ทะประพันธะจำรูญ
ผู้น้อยกระผมศิระมิศูนย์     ริระบัดระเมียดฉันท์(๓)

เริ่มด้วยวสันนะตดิลก       สุอุทกประพรมพรรณ
รินไหลกระสินธุสุภะพลัน    รุจิราประดาพราว(๔)

แล้วเร่งผลิอินทระวิเชียร     พิระเพียระครั้งคราว
บรรเลงน่ะมาณวกะวาว     วิเมลืองประเทืองไทย(๕)

ร้อยแปดชนิดวิจิตะศูน-   ยะจรูญะเกริกไกร
อันปิงคละจารย์ประจุไสว    รจนาประดาฉันท์(๖)

กริ่งเกรงฤทัยจัง          เพราะภวังคะความฝัน
ยากยิ่งจะถึงพัน         ก็นะยังจะอยากเดิน(๗)

แหมผมก็เห็นเพื่อน       ก็เสมือนเสมอเพลิน
คับคั่งซะเหลือเกิน        อภิกาพยะคำโคลง(๘)

จึงจิตะแย้ม       แต้มสหฉันท์
หวังจะแตะพัน    ฉันน่ะจะโยง
มีน่ะรึคน        สนเฉพาะโคลง
เชิญนะโขยง    บัณฑิตะฉันท์(๙)

ร่ายระยะไกล     ใกล้น่ะก็ดี
เร่งขณะนี้      มีสุขะพลัน
ใครรึจะมา     หน้ารึจะหัน
ครบน่ะรึพัน   ฉันน่ะสิสน(๑๐) emo_85 emo_73

ทีมโปรตุเกสจะชนะหรือ       ขณะยื้อสเปนชน
เจ้าโด้ขยันซะนะจะยล       เจาะประตูซะสองสาม(๑๑)

แต่มันก็เซ็งคณะประมูล-      แนะจะจูนสะพรึบตาม
เพียงแค่มิจ่ายและจะมิถาม    ก็จะอดระทดเลย(๑๒)

ของฟรีมิมีน่ะสินะท่าน     เฉพาะจานจรดเผย
ไม่ซื้อจะบอกและจะริเปรย  ดนุดูกะเน็ตแทน(๑๓) emo_85 emo_110

                     ณ บ้านกลอนไทยวิไลเลิศล้น

เปษณนาทฉันท์ ๑๖

ณ บ้านกลอนไทยวิไลเลิศล้น…………จะรวยหรือจนก็คนอักษร
มิเคยหยามหยันประพันธ์เถิดกลอน…..มิอาจหลับนอนเพราะกลอนตรึงใจ(๒๒)
ประกอบกับจินตนาการเฟื่อง…………..มโนหนุนเนื่องเมลืองฝันใฝ่
จะแต่งกลอนหวานสะท้านนานไกล….รึกลอนหวนไห้สมัยสายัณห์(๒๓)
วิจารณ์สังคมมิค่อยกล้าแต่ง…………...เพราะศัพท์มันแรงและแฝงห้ำหั่น
ก็เล่นกลอนรักสลักรำพัน……………....สนุกต่อกันมิหวั่นอาดูร(๒๔)
ผิใครอยากเก่งเถอะเร่งมือหน่อย……...จะมัวแต่คอยอะไรให้สูญ
สมองเรามีประกายจำรูญ…………….....สหายควรพูนอุดมการณ์เอง ฯ(๒๕)

                                                    อริญชย์
                                                             ๒๗/๖/๒๕๕๕

ปล.เปษณนาทฉันท์เป็นฉันท์ไทย คนไทยคิดประดิษฐ์เอง โดยคุณสุภร ผลชีวิน
อ้างอิงตามนี้

http://www.reurnthai.com/index.php?topic=538.0



 emo_107 emo_60 emo_107

(อุปัฏฐิตาฉันท์ 11)

จุดโทษชนะกัน   ขณะนั้นสยิวเบลอ
ทั้งเกมเหลาะแหละเหรอ   จะลุชัยน่ะใช้ดวง

เห็นไหมล่ะจ๊ะโด้     รึจะโวยุโกงกลวง
ยิงทิ้งเตะทะลวง      เหาะสะเทิ้นสะเทือนใจ

คอยแช่งน่ะสเปน   ก็มิเห็นสะท้านใด
โอ้ยโอ้ยเดาะฤทัย   จะมิเชียร์น่ะสักทีม(๔๓) emo_69

                  จงสู้เถอะคนกล้า


อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

จงสู้เถอะคนกล้า…………..พิริย์อย่าระย่อถอย
ดาวงามระย้าลอย………….นภพร่างกระจ่างฝัน(๔๗)
เธอควรจะโบยบิน………...มนจินตการพลัน
หัดกลอนประพันธ์ฉันท์…..สติตั้งมิร้าวราน(๔๘)
บัณฑิตจะชื่นชม…………..อภิรมย์นราหาญ
เธอควรประกายกานท์…….ระดะแสง ณ เรือนกลอน(๔๙)
แล้วเธอจะงามเด่น………...ดุจเป็นพระจันทร
ทาบทอประภาพร…………ลุพนาพะเนินพราว(๕๐)
หากเธอระทดหนัก…………อุปสรรคมิคิดก้าว
เพียงหมายตะกายดาว………รึจะสมหทัยหมาย(๕๑)
จึงควรขยันแต่ง…………….เสาะแสวงกโลบาย
วันหน้าจะพราวพราย………กิระไกรสถาพร ฯ(๕๒)

                                    อริญชย์
                                 ๒๘/๖/๒๕๕๕

                                         




                                         




 emo_107 emo_60 emo_107

(http://image.ohozaa.com/i/26b/hRV93L.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/waAfJ4v76xZh1iGn)

มาริโอ้อะโหประจักษ์กะตา      เตะเริ่ดซะเยอรมันอะฮ้า   
กระแด่วเลย

คุณปิร์โล่ก็โก้สะเด่าเตะเต้ย      เยาะย่างยุคลบาทะเย้ย   
ชราชน

พวกสเปนตระเตรียมตะลึงผจญ   ระเนระนาดระส่ำกมล     
พิโยคชัย

อ้าวแฮะนักเตะเป็นฝรั่งรึไทย     ละล่ำละลักละเลิงฤทัย     
ก็ห่างเกิน

ทำไฉนล่ะครับขยับจะเพลิน      เตะบอลรึต่อยแน่ะไทยมิเขิน   
ละหน่ายเชียร์(๗๒)

....น้อมกราบ "พระ"ภูบาล........มนขาน ระลึกคุณ
รักลูก อภัย-หนุน...................ระอุอุ่น พระเมตตา

....กราบองค์ ธ ทรงธรรม์.........คุณะนั้น สิล้นฟ้า
ดูแล-แนะ-พัฒนา..................ปิยะข้าฯ ประชาไทย

....กราบแม่ และพ่อท่าน.........อภิบาล มิหวั่นไหว
สุขทุกข์ ประโลมใจ...............ดนุไซร้ มุแทนคุณ

....กราบครู ประสิทธิ์ธรรม........สตินำ วิชาหนุน
พอเพียง และเจือจุน..............พละ-ทุน ประโยชน์ชน

....เคารพ สิตัวข้าฯ................มนะนา วจีตน
รู้ใช้ ผลิดอกผล....................คุณะดล สงบเย็น


....เคารพ นะผองเพื่อน...........แนะ-ติ-เตือน ระงับเข็ญ
ดุจเดือน รวีเป็น....................สิบ่เห็น ละกิจควร (๗๓)



ขออภัยครับ จริงๆ สมควร "เคารพเพื่อน" ก่อนน่ะ แต่แต่งผิดพลาด


ครั้งนี้นับเพียง ๑ บท เพราะบทก่อนๆ นับไปแล้วครับ

              จะเดินออกกำลังกาย

อีทิสังฉันท์ ๒๐

เดินกระฉับกระเฉงกระโหย่งกระเหย่ง
สุนัขจะเห่ากระบือจะเพ่ง…………………..มิสนใจ(๗๔)

ด้วยเพราะเรานะชอบจะก้าวจะไกล
ระพีจะส่องประภาวิไล…………………….ทิวากาล(๗๕)

บนวิถีมิมีกุหลาบผลิบาน
มิเคยสะเทือนสะทกสะท้าน……………….พจีพร่ำ(๗๖)

ฟ้าจะฝ่าพิรุณจะโปรยกระหน่ำ
อุทกจะท่วมและใครจะช้ำ…………………สวรรค์พัง(๗๗)

เราจะตื่นจะเดินจะเพลินจะหวัง
ทลายพยาธิระดมพลัง…………………….อหังการ์ ฯ(๗๘)

                                    อริญชย์
                                ๒๙/๖/๒๕๕๕




ปล.ใช้คำว่า "เดินกระฉับกระเฉง" อาจจะซ้ำกับเสียง "เหย่ง" แต่เพื่อให้ท่านที่กำลังหัดแต่งฉันท์ใหม่ ๆ เห็นการเดิน
จังหวะอีทิสังฉันท์ได้สะดวกขึ้น จึงได้ใช้คำนี้   หากจะใช้คำว่า "เดินตุปัดตุเป๋" 
หรือจะใช้คำว่า  "เดินทุลักทุเล" อะไรประมาณนี้ก็ได้เหมือนกัน



 emo_107 emo_60 emo_107

....คุณ-แม่ พิสุทธิ์ล้ำ...........สิบ่คำ จะบรรยาย
จึ่งเพียง แสดงฉาย..............วจร่าย ระลึกคุณ

....วอนองค์ พระเกริกฟ้า........กรุณา แหละเกื้อหนุน
อวยท่าน ผลิดอกบุญ............พร(ะ)หนุน ลุเมืองแมน (๘๐)



ขอคำแนะนำครับ

คือ ครั้งแรก บทแรก ผมใช้ นิร (คือนึกความหมาย "ไม่มี" ได้เพียง นิร กับ อน)

ครั้งนี้ แก้เป็น สิบ่ เพราะรู้สึกว่า "คำ" ไม่ได้เป็น บาลี (หรือ เป็น ?) ใช้คำบาลีนำ รู้สึกประหลาดๆ

ก็อยากทราบ ใช้อย่างไรดี มีคำอื่นอีกไหมครับ

                    ต้นน้ำลำธาร

อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒

พฤกษ์ไพรวิไลพราว……….วะวะวาวตระการนที
แว่วจังหวะเสรี……………….สกุณาระเริงอรุณ(๘๑)

ยามเมื่อฤดูฝน……………….ดุจมนต์พนาละมุน
หยาดหยดระรินจุน………….ดรุชื่นสถานอุดม(๘๒)

เขียวงามอร่ามตา……………ชนมามโนนิยม
สิงขรระรื่นรมย์……………….บมิมีอะไรจะปาน(๘๓)

สุขดวงฤทัยนัก……………….ก็สลักกวีพนานต์
เพียงนิดลิขิตกานท์………….ฉลุคำระบำระบาย(๘๔)

โตรกธารกระซ่านเซ็น……….พนเป็นประดุจประกาย
ต้นน้ำพิสุทธิ์สาย……………..ภระมวลประชานิรันดร์ ฯ(๘๕)

                                          อริญชย์
                                        ๒/๗/๒๕๕๕




 emo_107 emo_60 emo_107

(มาลินีฉันท์ ๑๕)
(http://image.ohozaa.com/i/bb7/9felua.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/waWVuPSD8LJIwg1X)


พระคุณแม่

ภณพระคุณพระมารดา      เกินสวรรคา
จะเปรียบเปรย

อสุศิศุชุติสิเผย          หญิงรบสเอย
ก็แม่เรา

ศิรวิกจสบายเบา       โตเพราะใครเล่า?
เพราะมารดา

ภระดนยดนยา         ท่านชรามา
สนองคุณ(๘๙)
 emo_126 emo_126 emo_126

                        สุกรใจเพชร

มาลินีฉันท์ ๑๕

๐สุกรปะทะพยัคฆ์ร้าย…………….กลางพนาหมาย
จะไว้ศักดิ์(๙๐)

๐หทยะวชิระแน่นหนัก……………….คือสุกรหัก
สมิงไพร(๙๑)

๐มรณะดุจมิหวั่นไหว…………………ด้วยพลังใจ
จะป้องปัด(๙๒)

๐เพราะภยะมุฉะจะเขี้ยวฟัด………..ให้ถนัดชัด
ฤทัยแม่(๙๓)

๐วิรุธมนพยัคฆ์แล…………………….ยอมกระเจิงแพ้
สุกรเพชร ฯ(๙๔)

                                             อริญชย์
                                          ๒/๗/๒๕๕๕                                               



 emo_107 emo_60 emo_107




แบบอย่างการแต่งฉันท์ทั่วไป ใครสนใจ เชิญอ่านทางนี้



http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C (http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C)

(http://s9.postimage.org/9l5hv6wm7/image.jpg) (http://postimage.org/)

               (http://www.qzub.com/bar_085.gif) (http://www.qzub.com)

                         กระต่าย(จะ)ตื่นตูม

  ๐ ระริกระรี้ระเริงรื่น              กระต่ายกระตื่นกระโดดใหญ่
สนุกสนานสมานใจ                 เสมือนหทัยสบายบาน……๙๕
 
  ๐ ไฉนนะเหตุหะหรรษา        ประเดประดาประดังด้าน
ฤ จันทร์ทะราทิวาวาร             ประทับประทานประสานทรวง...........๙๖
 
  ๐ จะชมจะชื่นจะแช้มช้อย      กะเผลอกะพลอยซิคอยหวง
วิตกจริตวิจิตรตวง                   คะเนลุล่วงละลางลาย………...๙๗
   
 ๐ เผลอเมียงเผลอมองแน่ะสองเผลอ    ชม้อยชะเม้อชะเง้อหาย
อะไรจิทำกระต่ายอาย                      กระโดดระร่ายระเริงแล …........๙๘ 
   
 ๐ บ๊ะนั่นบ๊ะนั่นบ๊ะนั่นนั่น!!        ปะเหตุหฤหรรษ์กระสันต์แส้
กระต่ายกระโตกกระตุกแตร       ทะแท้ก็แค่...จะตื่นตูม ฯ  ...........๙๙ 
           
        ....ไอหย๊ะ!...55ลงผิดหมวดเกือบโดนตำรวจจับแล้วซิเรา 55
                              emo_21
                  ..สองรอบซ้อน..ตะแหง่ว..ตะแหง่ว..
                              emo_85
                     
                       ‘มุทิงคนาทฉันท์’

(http://www.qzub.com/bar_043.gif) (http://www.qzub.com)

ถึงวันพระอีกหน    ละกมลเกาะตัณหา
เข้าวัดแสวงอา-   วุธจิตจรูญธรรม

ถือเบญจศีลข่ม    อภิรมยะบาปดำ
ฝึกนั่งสมาธิ์สัม-   พลเลี้ยงเสบียงมาน

ร่างกายจะอิ่มเอม   วปุเปรมเพราะอาหาร
จิตใจสราญนาน   เพราะพระธรรมะค้ำชู(๑๐๓)

                emo_126 emo_126 emo_126

อันตัวกระผมกษณะนี้     ก็มิมีกระไรงาม
เยินยอจะพาศิระอร่าม    รุจิเหลิงระเริงตน

ขอบคุณนะท่านวิชญะกานท์   มธุหวานประทานมนตร์
ผมหวังจะเห็นผลิตผล     คณะกลอนขจรจินต์

บังอาจอุเทศผลิกติกา      กวะพาประณีตศิลป์
กาพย์กลอนบวรและอรพินท์   สมใจคณาจารย์

อยากสารภาพกรุดนุน้อย    มติด้อยและถ่อยพาล
ท่านทรูฯมิพบประสบะการณ์  ทิฐิผมน่ะโคลนตม(๑๐๙)emo_20 emo_76

ดูแล้วนะท่านอัส     ก็กระหวัดซะงามงอน
ไม่มีอะไรสอน        อนวัชประพันธ์ฉันท์

รีบเร่งประดิษฐ์เถิด    นิธิเพริศะจำนรรจ์
ผมรอจะสุขสันต์     หฤหรรษ์สอางค์โฉม

ยอดยุทธะเช่นท่าน   รุหะบรรลุลักษณ์โครม
คำค้านวิจารณ์โถม   หิริเถียรสะเทือนตน(๑๑๘) emo_126

                    เหยี่ยวเสียเหลี่ยม

อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒

เหยี่ยวหมายกระต่ายป่า……..ก็ถลาถลันจะใกล้
กรงเล็บตระเตรียมไว้…………จะพิฆาตพินาศกระต่าย (๑๒๑)

นัยน์ตาประดุจเพชร………….กะเผด็จถล่มทลาย
แต่เล่ห์กระต่ายร้าย……………จรลีกระโจนลุหลุม(๑๒๒)

เหยี่ยวใหญ่อุราช้ำ…………….เพราะคะมำปะโคนตะปุ่ม
มองคล้ายจะจิตกลุ้ม………….ผิวได้กระต่ายล่ะเยี่ยม(๑๒๓)

แต่โชคมิเข้าข้าง………………เพราะกระต่ายกระโจนตระเตรียม
จนเสนะเสียเหลี่ยม…………..และจะงอยก็พลอยจะหัก ฯ(๑๒๔)

                                       อริญชย์
                                     ๕/๗/๒๕๕๕

เสนะ=เหยี่ยว




 emo_107 emo_60 emo_107

  ขัดเกลาสำนวนใหม่ ขออนุญาตนำมารวมไว้ที่นี่นะคะ

                (http://upic.me/i/00/goose.jpg) (http://upic.me/show/37264237)

                                 ห่านกับไข่ทองคำ

                   สาลินีฉันท์ ๑๑

                        ๐ เรื่องเก่าเล่ามานาน       นิทานห่านกะไข่ทอง
                   ชาวนาหาครอบครอง            ถนอมเลี้ยงประสาจน

                        ๐ เลี้ยงห่านต้องการไข่      กะเลี้ยงไว้จะให้ผล
                   มีกินสิ้นกังวล                        อุราหมายมิอายใคร

                        ๐ ชาวนาผู้อาภัพ             ระทมทับระทมใจ 
                  อกอยากอาหารไข่                  พระเจ้าไยมิเมตตา
 
                        ๐ วันหนึ่งทึ่งดวงแด        ประจักษ์แท้ประหลาดหนา
                   ไข่เหลืองเรืองแสงจ้า           วะวาววับ ณ รวงรัง

                        ๐ หยิบไข่ชั่งไม่เบา         เอ๊ะ..หนักเท่าตะกั่วจัง
                   พิศไข่ใจคิดหวัง                  เจอะทองคำจะร่ำรวย

                        ๐ ถึงบ้านสำราญใจ         แกะดูไข่ก็ใสสวย
                   ทองคำเทพอำนวย               ประทานสิทธิ์นิมิตพลัน

                        ๐ ออกไข่เป็นไข่ทอง       และสมปองมิเว้นวัน
                   ชาวนาคราพลิกผัน              ก็มั่งคั่งเพราะขายทอง

                        ๐ มีมากอยากมีเพิ่ม         สะสมเติมกิเลสครอง
                   อยากขายไข่ทั้งผอง             เจาะผ่าท้องสนองมาน

                        ๐ มันตายวายชีวา         มิมีค่าเพราะคนพาล
                   ไร้ไข่ให้หน้าบาน                สลายหมดระทดใจ

                        ๐ โลภนักมักลาภหาย      ก็ทำลาย ฤ ก่อภัย
                    พอเพียงเลี้ยงใครใคร          จะกลับกลายสบายตัว.  (๑๔๐)

                                    (http://upic.me/i/md/images72.jpg) (http://upic.me/show/37264561)  
                                                             (http://upic.me/i/m0/gu644.gif) (http://upic.me/show/19034388)
                                                                              พี.พูนสุข
                                   

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

...บ้านกลอนฯ มิเปลี่ยวเหงา........นิรเศร้า กระผีกเดียว
เยี่ยมยุทธ(ะ)สุดเขี้ยว.................หฤโหด และโคตรฮา
...ชายหญิง สะบัดคำ..................ดุจยำ ระวังหนา
เผลอเผลอ จะถูกฆ่า...................เอ๊ะ ฤข้าฯ ผวาเกิน


อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เอ้เอ ประหลาดใจ.................ไฉนบ้านฯ มิเพลิดเพลิน
เว็บเปี่ยม ประเด็น-เมิน................ผลิรักเผิน ระทมใจ

....ชอกช้ำ ประชดรัก..................ฤ อกหัก กระซิกไห้
แต่งเติม ตลกไว........................ระริกร่าย ระเริงกลอน (๑๔๒)

๒ บทแรก นับแล้วครับ

----

ขออภัยครับ ใส่ชื่อฉันท์ผิด

ตัวอย่าง อินทรลิลาตฉันท์ 11

....ผ่านฟ้า พญาเสือ         ดุร้ายเหลือ และโลภโกง
เสมือนต้อน ตะโพงโขลง    พศกหา ภุกาเมนทร์
ไทเอือน พระเหมือนม่าน    เพราะบักอาน กะการเกณฑ์
เดือดดาล กะบาลเบน       ขบถไท้ ผิใครชวน
 
— (เฉลิมเกียรติกษัตรีคำฉันท์ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ )

    เชลงฉันท์ ต่อสัมผัส  เรื่อง "ห่านกับไข่ทองคำ"


                                                (http://upic.me/i/6g/images70.jpg) (http://upic.me/show/37191977)

                                                    ห่านทองคำ  ไข่ทองคำ

                เปษณนาทฉันท์ ๑๖

                          ๐ สดับเรื่องเล่า  กระเซ้าคุณยาย         สนุกยามบ่าย  ก็หายแกลนกลัว
                   ละมุนอุ่นรัก  สมัครล้อมรั้ว                        อุดมครอบครัว  ละกลั้วมัวมล

                          ๐ นิทานอีสป  จะพบคำสอน             ประหนึ่งอาภรณ์  สะท้อนตัวตน
                   กสิกชาวนา  อุราโลภล้น                           ก็กลับยากจน  มิพ้นนินทา

                          ๐ ประยุกต์แนวคิด  ลิขิตเรื่องย้ำ         กะห่านทองคำ  จะล้ำคุณค่า
                   สะสมเงินเก็บ  ฤ เหน็บเงินตรา                 สบายภายหน้า  สง่าราศี

                          ๐ กะไข่ทองคำ  ก็นำดอกผล            ประโยชน์เหลือล้น  ละจนทันที
                   จะเพิ่มรายได้  ผิใช้เรื่องดี                       จะเป็นเศรษฐี  ระดับพอใจ

                          ๐ มุเลี้ยงไข่ทอง  ประคองรังมั่น         กระจายสายพันธุ์  สนั่นตัวใหม่
                   มิมีหมดสิ้น  ระบิลลือไกล                        ขยันออกไข่  ฤทัยเบิกบาน..   (๑๔๙)

                                                    (http://upic.me/i/ev/images71.jpg) (http://upic.me/show/37192717)

                                                                  (http://upic.me/i/yn/0nb36.gif) (http://upic.me/show/11767683)
                                                                                                 พี.พูนสุข
     

นี่ก็ไปขุดกรุพบมา เห็นว่า คุณอริญชย์ แต่งเริ่มให้แล้ว
เขาก็พยายามจนสำเร็จ

เป็นแบบอย่างที่ดีมากอีกชิ้นหนึ่ง ขอชมครับ
----
....ขอความกรุณาท่านกวีทั้งหลายหน่อยเจ้า :) อินทรวิเชียรฉันท์ #
Thegirl Maks 28 พฤศจิกายน 2011, 06:38:pm
----

....น้ำท่วมลุหลากไหล…....ขณะไทยก็หลากทุกข์
หลายทิศนทีบุก….....……..ชนไทยระงมทั่ว
....น้ำเน่าคละเคล้ามา…...…และก็ปลาจะเน่าตัว
คิดแล้วก็ปวดหัว…......…….ชลธารมิแห้งหาย (๑๕๑)

ปล.อีก ๒ บท ให้คุณแต่งต่อเอง หรือให้คนอื่นจะช่วยปรับแก้แต่งต่อ ก็แล้วแต่นะ
อริญชย์ : 28 พฤศจิกายน 2011, 08:57:pm
----
เหลืออีก 2 บท  แงงงงงง  สู้! :)

๐น้ำท่วมลุหลากไหล     ขณะไทยก็หลากทุกข์
หลายทิศนทีบุก           สิมิอาจจะฝืนไป
๐น้ำท่วมก็ไหลซัด        สิวิบัติอนาถใจ
สงสารประเทศไทย       จะมลายมิวายสูญ
๐บ้านเรือนและไร่สวน    มนล้วนจะลำเค็ญ
ลำบากและยากเย็น       บมิเว้นมิวายวัน
๐ยังดีนิกรไทย             สิบ่มีจะอยู่เฉย
น้ำใจก็ดั่งเคย              บ่ละเลยจะทิ้งกัน (๑๕๕)

เรียบร้อยแล้วค่าาาา  แต่ยังไม่คล้องจองกันเท่าไร  :))
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ  คุณอริญชย์

....กู้เกียรติ สิย้ำให้..........ยศไซร้ บ่ปล่อยเลือน
ข้าฯจัก มิถ่อยเถื่อน..........ฤ ถลา คละเคล้าตม

....โอ้นาม สกุลข้าฯ.........สิบ่กล้า จะอวดชม
ด้วยเจ ยะ+อาคม............อธิบาย มิได้เอง (๑๕๗)

เจยาคม น่ามาจาก จญ (สู้รบ) สนธิกับ อาคม (การมาถึง, เวทมนตร์)
(+ หมายถึง สนธิกับ) ซึ่งอาจจะหมายความว่า จงเตรียมพร้อมเพื่อต่อสู้

เพื่อนคนใดรู้ บาลี ช่วยชี้แจงด้วยครับ

ขอฝากลงไว้ที่นี้ก่อน
ฉันท์นี้แต่งไว้ก่อนที่คุณ Orion จะสะกิดว่า
เจยาคม เป็น ครุ ทั้งสามคำ ใส่ลงใน อินทรวิเชียร ไม่ได้

ต่อมาคุณอริญชย์ จึงนำเสนอ

กู้เกียรติเจยา………….คมนามสกุลนั้น
วอนมิตรลิขิตฉันท์…….รสอินทร์วิเชียรด้วย

(นักเรียน "กู้เกียรติ" ไม่ได้ติดต่อกลับ
กล่าวถึงเขา เขาก็มาเลย ฮิๆ ไม่รู้ว่า เข้ามาดูกระทู้นี้ไหม)

ขอบคุณ คุณไร้นาม และเพื่อนทุกคน ในเรื่องเชิงอรรถครับ

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เพื่อนแท้ สิมิ่งมิตร........แนะ-ช่วย-คิด ลุทางธรรม
ปลดกรอบ กิเลสงำ...........มิโน้มนำ อโคจร

....สิ่งดี ณ แห่งใด............เสาะสืบให้ มิถอยถอน
ตกต่ำ บ่แคลนคลอน..........อุราร้อน ก็แบ่งเบา (๑๘๑)

มิ่ง น. สิ่งเป็นสิริมงคล 
มิตร, มิตร- [มิด, มิดตฺระ-] น. เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย เช่น มิตรแท้ มิตรเทียม
โคจร, โคจร-  [-จอน, -จะระ-] น. อารมณ์. ก. เดินไปตามวิถี เที่ยว

ขออนุญาตเล่าเล็กน้อย ไม่ว่ากันนะครับ

นักเรียน เยาวชนที่ผมไปข้องเกี่ยวทำกิจกรรมด้วย เราคุยกันเรื่อง แต่งโคลงกลอน
เขาบ่นว่า อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง ถึงไม่รู้เรื่องเลย ศัพท์อะไรก็ไม่รู้ ทำให้ไม่ชอบ
(ผมคิดว่าผมใช้ศัพท์ง่ายๆ แล้วนะ) ผมเลยให้เขาช่วยกันวง เกือบทั้งหมดที่ให้พวกเขาอ่านเลยครับ (ฉันท์ โดนมากสุด)

ขอบคุณอีกครั้งครับ คุณไร้เงา
(โอ้โห แต่งอริยมรรค เต็มที่เลยนะ)

บทนี้ เขาว่า ทำไมต้องมีคำ มิ่ง
ตอบว่า เพื่อนแท้ คือ รักเราจริง ยอมตายแทน แต่บ้างก็นำไปทำชั่วด้วยกัน
เพื่อนแท้ จึงต้องเป็น สิริมงคล ด้วย

................นางใด ไม่นุ่งผ้า

....นางใด ไม่นุ่งผ้า........แต่กล้าหาญ ชาญสมร
ที่ใด เธอพักนอน...........ร่ายกาพย์กลอน ตอบครบพลัน

ส่วน กาพย์ยานี ๑๑ นำลงเพื่อท้าวความปริศนา



อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....บอกใบ้ มินุ่งผ้า............สิไม่บ้า ก็ใช่คน
กล้าแกร่ง ประหลาดล้น........ริปูพ่าย มลายพลัน

....อาวุธ นะแน่ใจ.............ถล่มได้ ระทึกขวัญ
ปืนใหญ่ ฉกาจครัน............ประวัตินั้น โอ๊ะเลือนลาง (๑๘๔)

(มาณวกฉันท์ ๘)

เห็นดนุสาว  ขาวเฉพาะพรรณ
อยากจะถลัน  รักน่ะซะที
แต่ก็อะอ้าว   ร้าวล่ะฉะนี้
เธอรึก็มี   ชายเฉพาะตน

จึงกะเทาะใจ  ไปกระจะเศร้า
ทำจิตเรา   ลืมนฤมล
แต่ขณะนั้น  พลันมนยล
สาวกฏิมน  เลยประทุซ้ำ

ยิ้มแสยะให้  ได้แสยะกลับ
ฉันก็ประทับ  จิตตะคะมำ
หวังจะริจีบ  รีบกระแซะคำ
ชื่อนุชนำ   นามสมชาย...........เฮ้ย.......(๑๘๗)emo_101

                       จะลองสะบัดดู

    วังสัฏฐฉันท์ ๑๒

           ๐  สรีระอิดโรย        พละโหยสะโหลสะเหล
     จะก้าวก็โซเซ               สติเพริดกระเจิดกระเจิง
           ๐  ยุแยงตะแคงรั่ว    ขณมั่วระรัวระเริง
      เสาะสืบแสวงเชิง          นยะทำระส่ำระสาย
           ๐  พระอิฐพระปูนเฉย   จิตะเลยเสบยสบาย
      มิบ่นมิขวนขวาย              ฤจะคิดสะกิดสะเกา
           ๐  กระดิกกระดี้รี่        วจะมีกระซี้กระเซ้า
      ยะยั่วยะยวนเย้า              สิริหมดมิงดมิงาม
           ๐  ประจบประแจงไซร้    เพราะหทัยตะกละตะกลาม
      มิยั่งมิยืนตาม                     มนะมุ่งจะรุ่งจะเรือง
           ๐  กระชุ่มกระชวยนัก     ดนุรักจะย่างจะเยื้อง
     สนุกสนานเนือง                  กรจัดทะมัดทะแมง  (๑๙๓)
        (http://upic.me/i/zg/00010_5.gif) (http://upic.me/show/4700)
                              พี.พูนสุข

             

.................นางใด ไม่นุ่งผ้า
กาพย์ยานี ๑๑

....นางใด ไม่นุ่งผ้า........แต่กล้าหาญ ชาญสมร
ที่ใด เธอพักนอน...........ร่ายกาพย์กลอน ตอบครบพลัน

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....บอกใบ้ มินุ่งผ้า............สิไม่บ้า ก็ใช่คน
กล้าแกร่ง ประหลาดล้น........ริปูพ่าย มลายพลัน
....อาวุธ นะแน่ใจ.............ถล่มได้ ระทึกขวัญ
ปืนใหญ่ ฉกาจครัน............ประวัตินั้น โอ๊ะเลือนลาง


อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....ใบ้เพิ่ม แนะอีกนิด.........แคะความคิด เสาะสืบหา
ปืนใหญ่ ณ พารา..............เลาะเลียบหา สนามหลวง (๑๙๗)

รีบๆๆๆ มาช่วยแต่งตอบหน่อย ผองเพื่อนเอ๋ย บอกใบ้จนจะหมดแล้วนะ

......อันนางพญาท่านนี้................นามระบือ
การศึกเก่งเลื่องลือ......................ถิ่นใต้
"ตานี" ชื่อนั้นคือ........................ปืนใหญ่
พำนักที่ "กลาโหม" ให้................จัดไว้เชิญชม

ขออนุญาต เบี้ยว แบบคุณแซมบ้างนะครับ 

(ที่นี้ "ฉันท์ ๑๐๐๐ บท" 555 คุณไร้นามคงไม่ว่านะ)

คือถนัด โคลง มากกว่า ฉันท์

แต่งฉันท์ คุณแซมคงต้องรอคำว่า "ถูกต้องครับ" อีกนาน 555

คุณแซมกระผมน่ะจะริขอ   เตาะแตะต่อตะเลงตาม
คำตอบแสดงสิจะมิงาม    และก็ถูกนะท่านทรูฯ

คือนามกรนยพหล     พลยนตระสุดหรู
ชื่อนางพญาลลิตะดู    มหึมานะตานี........ได้เท่านี้ล่ะเน้อท่านแซม......อิอิอิ emo_85

ป.ล.ถ้าเลือกประเภทของฉันท์ที่เหมาะกับคำตอบก็คงพอลงได้พอดีนะครับท่านแซม  แต่ผมหลงรักวสันตดิลกฉันท์แล้ว...... emo_85 emo_20

แซมต้องขอขอบคุณ คุณ fourierlism สำหรับข้อมูลที่เข้าใจได้ง่ายมากๆนะคะ...
แซมเก็บเข้าไฟล์ของแซมไว้แล้ว  และจะพยายามฝึกฝนอีกค่ะ..

แซมเห็นด้วยค่ะ.. ร้อยกรองบางชนิด งดงาม แต่ยากสำหรับคนที่ไม่ได้ศึกษาทางด้านนี้..
และนับวัน แซมว่ามันก็ยิ่งจะเลือนลางไป.. แซมเสียดายนะคะ..

แซมไม่ได้เรียนภาษาไทยมาล้ำลึกเท่าที่ควร..และทั้งไม่เคยเรียนฉันทลักษณ์..
ยังนึกเสียใจที่ไม่มีโอกาส... แต่ทุกวันนี้แซมก็พยายามใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง
ที่ทำได้อย่างคล่องๆ คือ การเขียนกลอนสุภาพ...

แม้แต่การสื่อสารนี่..แซมว่าบางครั้ง แซมพูดผิดความหมายที่แซมต้องการจะสื่อ  นำภัยมาสู่ตนเองหลายครั้งหลายครา..
(แบบโดนชังน้ำมะหน้า.... )
ถ้าเป็นพูดกันตัวต่อตัว เห็นหน้ากันนี่  ไม่มีปัญหาค่ะ  เพราะ คนจะเข้าใจท่าทางด้วย..

แซมขอบคุณอีกครั้งนะคะ..ถ้ามีคำถาม แซมจะถามนะคะ..

 emo_126 emo_126 emo_126

แซมค่ะ

........วันภาษาไทย คงมิเป็นแค่เพียง  ๑ วัน

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

....เจ็บลึก นะเจ็บลึก............สะอึกอื้น ก็ช้านาน
บ้านกลอนฯ สิก้องขาน.........ไฉน"(ภาษา)ไทย" มิถูกควร

....คลิ๊กแช๊ต  ตระหง่านมา........ณ วันข้าฯ สมัครป่วน
เหตุใด เสมือนล้วน...............ละเลยสิ้น ฤดีตรม (๒๐๙)

ขออภัย หากทำให้ขัดเคือง

หวังให้ บ้านกลอนฯ เป็นแบบอย่างในการใช้ภาษาไทย


แช๊ต คลิ๊ก ลิ๊งค์ ทั้งหมดเป็นอักษรต่ำ ห้ามผันด้วย วรรณยุกต์ตรี

แปลก แปลกมาก
ผมพิมพ์คำว่า เว็บ ให้ผิด แต่ดูอีกที อ้าวกลับแก้ให้เอง เป็นถูก
ลองใหม่ ก็แก้ไขให้ ถูก ทุกที
ที่ว่า แปลก คือ ๒ บรรทัดล่างสุด (เยี่ยมชมเว็บ) เขียนผิดทั้งสองแห่ง
ทำไม ล็อคให้แก้ ที่นั้น ด้วยไม่ได้ งงๆๆๆๆ

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

   เดือนใด นะนวลนาง     นิมิตปาง วจีน้อย
ชายชอบ ระรื่นคอย        ละห้อยให้ ประทับมา (๒๑๗)

คุณผู้หญิง อย่าเคืองนะ เย้าแหย่หน่อย รีบๆ ทายมานะครับ


  จริงแท้ มิเว้นชาย          สหายงด พิโรธข้า
เย้าแหย่ บ่ได้บ้า             เพาะ-หาเหตุ กระเทือนซาง (๒๑๘)

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

  เดือนใด นะนวลนาง   นิมิตปาง วจีน้อย
ชายชอบ ระรื่นคอย      ละห้อยให้ ประทับมา

  จริงแท้ มิเว้นชาย      สหายงด พิโรธข้า
เย้าแหย่ บ่ได้บ้า         เพาะ-หาเหตุ กระเทือนซาง

-------

  ปีใด นะเพื่อนผอง      ถวิลจ้อง จะจ้อนาน
ไป่เบื่อ ฤ รำคาญ        ทิวาวาร สิเป็นใจ

  นานที วจีคล่อง         ริร้อยกรอง  จะเป็นไร
แต่งตอบ มิเฉไฉ         ไฉนเล่า ละเลยลอง (๒๒๐)

-------

ช่วย ตอบหน่อยๆ น่านะเพื่อน รอจนเบื่อแล้ว 555

ผม "คนมีปัญหา" นะครับ เห็นใจหน่อย อย่าว่ากัน 555

มืดมิดสนิทด้าน
ตะละวารก็ขัดเขิน
เย็นยากอุราเกิน
มนนั้นจะเพียรจาร (๒๒๕)

สักบทผจงถ้อย
ก็มิค่อยถนัดการ
ขอน้อมผดุงสาน
ศิระกรานขมามา (๒๒๖)

เพียงน้อยบ่บ่อยนัก
ตะละวรรคสิศึกษา
แจ่มแจ่งมโนนา
สิจะแต่งตะแบงดู (๒๒๗)

ขออนุญาตเขียนแบบสบายๆ นะครับ

ก่อนอื่น ต้องขอบคุณเพื่อนๆ ที่แต่งตอบกลับฉับไว

แต่ไม่ยักทายปัญหาแฮะ 555

ผมว่า ผมคงต้องปรับปรุง การสื่อความ แน่ๆ

คำถาม คือ

* เดือนไหน คนเราพูดน้อยที่สุด

* ปีไหน คนเราพูดมากที่สุดครับ 555

รีบๆ แต่งตอบเลยนะ ขอบคุณครับ

เอาคำชมไปส่วนหนึ่งก่อนนะครับ

เดือนกุมภาพันธ์  ถูกต้องครับ แต่ แฮะๆ ปี ตอบผิดน่ะ ปากปีจอ เราไปว่าน้องหมาเขาได้อย่างไร แซมจ๋า

ดูโจทย์ดีๆ โจทย์ใบ้ว่า 

ทิวาวาร สิเป็นใจ

คือ แนวคิดเหมือนเรื่องเดือน พูดมาก เพราะ วัน มันมากเจ้าค่ะ

ลองใหม่ๆ นะเจ้า

===

กลับมาเรื่องฉันท์

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ดูๆ จะเป็นฉันท์ที่แต่งง่ายสุดๆ คล้ายกลอนมาก

แต่ที่ผิดกันบ่อย คือผิดแบบแซม นี่แหละ

ฉันท์นี้ บังคับ ครุ ทั้งหมด

ชัดนะครับ ดังนั้น  "ไม่ได้เจรจา " จึงผิด เพราะอ่าน เจ-ระ-จา  (อาจแก้เป็น - ไม่ได้พูดจา)

ฉันท์นี้ ห้าม ลหุ เด็ดขาด (ลหุ คือ สระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด)

ตัวอย่าง

*  แรมทางกลางเถื่อน      ห่างเพื่อนหาผู้            หนึ่งใดนึกดู            เห็นใครไป่มี
หลายวันถั่นล่วง              เมืองหลวงธานี           นามเวสาลี             ดุ่มเดาเข้าไป
*  ผูกไมตรีจิต               เชิงชิดชอบเชื่อง         กับหมู่ชาวเมือง       ฉันท์อัชฌาสัย
เล่าเรื่องเคืองขุ่น             ว้าวุ่นวายใจ               จำเป็นมาใน            ด้าวต่างแดนตน
*  เขาแสนสมเพช           สังเกตอาการ             แห่งเอกอาจารย์       ท่าทีทุกข์ทน
ภายนอกบอกแผล            แน่แท้ทุพพล             เห็นเหตุสมผล          ให้พักอาศัย

สามัคคีเภทคำฉันท์, ชิต บุรทัต ในสมัยรัชกาลที่ ๖

ว้าว แจ๋วจริงๆ

ผมนะเชื่อว่า ต้องมีคนตอบได้แน่ๆ แต่ยังคิดสงสัยว่าจะใส่คำ อธิกสุรทิน ในคำประพันธ์ได้อย่างไร

แหมชอบมากๆๆๆ ครับ

อยากขอแบ่งปันต่อนะครับ

เมื่อแต่ง วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ได้คล่องพอควรแล้ว

ฉันท์ที่น่าฝึกต่อคือ สาลินีฉันท์ ๑๑ เพราะเพิ่ม ลหุ เข้าไปอีกแค่ ๒ คำ ดังตัวอย่าง (ตำแหน่งที่ ทำสีแดง)

สาลินีฉันท์ ๑๑

*  มีมืด จึ่งมีแจ้ง              สว่างแสง และจำรูญ
มีทุกข์ มีอาดูร                  ก็ย่อมมี สุขานันท์
*  ความหวัง ดังแสงทอง    ประภาผ่อง พะพรายพรรณ
คราเมฆ ฝนแปรผัน            จะโชติหล้า ประดุจเดิม

(หลักภาษาไทย : กำชัย ทองหล่อ)

อย่าลืม : ลหุ คือ สระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด เช่น ธ บ บ่

อีกตัวอย่าง

*  พราหมณ์ครู รู้สังเกต     ประจักษ์เหตุ ตระหนักครัน
ราชา วัชชีสรร                พะจักสู่ พินาศสม
*  ยินดี บัดนี้กิจ              จะสัมฤทธิ์ มนารมณ์
ทำมา ด้วยปรากรม           และอุตสา หะแห่งตน

(สามัคคีเภทคำฉันท์ : ชิต บุรทัต)

ฝีมือระดับนี้ คุณไร้นามยิ้มแก้มปริแน่ๆ
 
(คุณไร้นามนึกในใจ) โอ้ สวรรค์โปรด ฉันท์ ๑๐๐๐ บทของข้าฯ ครบแน่ๆ 555


ดีใจจริงๆ ครับที่เข้ามาร่วมด้วยช่วยกัน

ผมชอบคุยกันแบบนี้ ติชมกันจากใจจริง


เพิ่งกลับมา ขออนุญาต เบี้ยว 555

เอ ไม่ทันดู คุณไร้นามอยู่ไหมนี่ ถ้าอยู่ คงยกนิ้วให้ อาจแถมคะแนนให้ด้วย 555

ขอไปพักสักเดี๋ยว

(อินทรวิเชียรฉันท์)

ยอดยุทธนิยมมา        มุขปาฐะรังสรรค์
ย่อมถึงนะหนึ่งวัน       จะลุพันพิชิตชัย

ขอเชิญมุนินทร์ริน       ชุติสินมณีใส
ร้อยหลั่งประทังใจ       ประจุกานท์สราญรมย์

เริงรื่นวจีเรือง           รติเรื่องรจิตสม
ชุ่มชื่นชุลีชม            สุวิมลเมลืองฉันท์

ลิ้มรสกระยาหาร        ก็มิปานประพัทธ์ขวัญ
พริ้งพรายประพันธ์พลัน  ผลิมนัสประภัสสร
       emo_126

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

* แกร่งกล้า แสดงออก......จะมิหลอก ละศึกษา
พ่อแม่ สิส่งมา.................จิตข้าฯ ระลึกคุณ

* ครูนัด บ่ ชักช้า.............กะจะหา คละเคล็ดหนุน
แตกฉาน สิผลบุญ ...........มุลุเข้า มหา'ลัย (๒๖๐)

ขออภัยครับ ผมรอ เจ้าของงาน ตามงานที่ปรับแก้ให้ จึงลง (๒๕๔) ไปก่อน

แต่เขาคงไม่มาเอาแล้วครับ 555

ร่องรอยเสน่ห์เสนาะเพราะพริ้ง     รึจะทิ้งทลายลง
รักริ้วระรื่นกระเทาะอนงค์            ล่ะมิจำกระนั้นหรือ

ร่ายร้ายละลายลลิตดาว            สละพราวสวาทฤๅ?
ลืมรสพะนอกระเซาะแซะมือ        พิสวาศะขาดคลาย

โอ้หนอพธูจิตประหาร              ริระรานหทัยชาย
เจ็บจุกสะอึกมนะสลาย             นิรมลน่ะคนผลาญ

จี๊ดจี๊ดสะกิดหทยะกร่อน           ทะลุตอนสตรีพาล
เพ่งโทษะพี่วสละปาน             นยะหยุดสะดุดเอง

ชายใหม่ประหนึ่งรุจิระเรือง        และก็เคืองสะเอียนเพลง-
ทำนองผุพร่องมละประเลง        มติเก่าสะเพร่าเกิน(๒๖๕)
                         
                            emo_79

(ผลไม้ท้องถิ่นอีสาน)
(วสันตดิลกฉันท์)

บักบกวิตกกระเทาะเคาะกิน            แกะแงะชินก็ยากจัง
แต่แหมภิรมย์รสะประดัง              ดุสิตากระยาหาร emo_20

เคี้ยวขบตะขบปะทะกะลิ้น             ดุจกินขนมหวาน
ซาบซึ้งตะลึงคุณะน่ะนาน             บ่มิเบื่อกระหยิ่มชิม

บักค้อคละมัจฉะชรทึง               ก็จะซึ้งสิแซ่บอิ่ม
เปรี้ยวโอษฐะโชติมิละลิ้ม            ขณะไหนหทัยหิว

บักเม่ามิเมามฤทุทรวง              พิศพวงสะอ้านผิว
ดำแดงแสดงดิลกะริ้ว               ระยะเปรี้ยวรึหอมหวาน

บักแงวและแซวริผลิพหล             ฤตุฝนประพรมนาน
ปลอกเปลือกประจักษะและอุทาน     ฤดิดังกระเทือนดาว emo_45

ต้องแร่งมิแจ้งก็จะมิใช่              นฤในบุรีพราว
อีสานสิรู้ผลสกาว                   เยอะ ณ คราวผลิข้าวเหนียว

(๑.บักบก ๒.บักตะขบ ๓.บักค้อ ๔.บักเม่า ๕.บักแงว ๖.บักแซว ๗.บักต้องแร่ง)

ปล.เนื่องจากยังไม่มีคำเฉพาะ ผมจึงใช้การสมาสคำว่า มัจฉะ(ปลา)ผสมกับชรทึง(น้ำ) เพื่อให้หมายถึงน้ำปลา emo_85

(มาณวกฉันท์)

๐เสียงเสนาะโสต       โชติจิตะจริง
พี่มิละทิ้ง               ฉันท์ดนุฉาย
ขออนุญาต             วาดวระราย
เพื่อจะขยาย            ให้ประลุพัน

๐เชิญสขิบ่อย           ปล่อยวจะแจ่ม
หวังจะแฉล้ม           แต้มคณะฉันท์
แต่ก็นะแหม            แลนฤสรร
ทุกทิศะนั้น             กลับบ่มิเห็น

๐เพี้ยงพระนโม          โอมะพระอินทร์
มวละกวินทร์           ส่องศศิเพ็ญ
วาบวสุสาส์น          ชาญชะประเด็น
แย้มยุวเย็น             อย่างชนะชัย

๐ฤาศกะนี้                มีมิลุร้อย
แหมน่ะก็น้อย          เกินจะจุใจ
เร่งแวะนะครับ         ศัพทะไสว
รีบกระแซะใน          หนึ่งนิธิกานท์(๒๙๑)
   
                emo_85 emo_126 emo_126 emo_126

-สัททุลวิกกีฬิตฉันท์๑๙-

๐เลิศล้วนถ้วนทศปารมีพระชินวร
              ตรีโลกนาถพร                      พระธรรม
๐ผองสัตว์โลกและสวรรคะพร้อมนิรยะดำ-
             เนินตามตระการกรรม              เจริญ
๐คือทางมรรควิธีรุจีรตนเดิน
            ฝึกฝนกมลเขิน                        ขจร
๐ยอมอดทนสละสุขประมาณะนิระร้อน
           เพื่อสุขประภัสสร                      อนันต์
๐เพียงเพื่อกามพจรอมรบวระวรรณ
           บนชั้นสวรรค์พลัน                     ภมร
๐น้อมนิพพานะวิจิตรสถิตยะสะท้อน
          สุขศานต์นิรันดร                        ฤดี
๐โชคโชยชนมะประสบพระศาสนะฉวี
        คือพุทธศาสน์นี้                          นิมนต์(๓๒๖)
     

ป.ล.พระชินวร=พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
นิรยะ=นรก
นิระ=น้ำ
ภมร=หมุน, เปลี่ยน(คำกริยา) emo_126

(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

๐ดวงใจสะพรั่งสมประดี           ขณะที่นิพัทธ์ผล
อันรักสมัคระนิรมล              สมทรวงสิเน่หา
๐จากนี้จะขอคตินิยม            เฉพาะชมขนิษฐา
สาวสวยฉวีนิรชรา              บ่มิเพียงพธูใส
๐มอบถ้วนสกลธะวิระหวัง       จะประทังประคองใจ
หนึ่งนี้ทวีวิริยะใน                นฤมิตรจิตพันธ์


 emo_107

            ช่วยแต่งอินทรวิเชียรฉันท์ให้กำลังใจเพื่อนให้หน่อยได้ไหมครับบบ 
                                         ส่งพรุ่งนี้แล้ว emo_111 emo_111

เจิมจิตลิขิตพี้                            มนนี้สิเสกสรรค์
รื่นรสสุคนธ์ครัน                         วทะพร้อมประทินใจ

ฝันแต้มตะวันรอน                        ศศิธร ชะอ้อนใส
พื้นที่มณีนัย                              ตะละคำ จะหมั่นเรียน

พร้อมน้อมมโนกราบ                     ศิระทราบกะขีดเขียน
เชิงฉันสะอ้าน,เพียร                     ฉะลุพจน์ประพนธ์พรรณ (๓๖๐)


อินทรวิเชียรฉันท์ค่ะ


ตะละ  หมายถึง  แต่ละ
พรรณ ในที่นี้หมายถึง ตัวอักษรนะคะ

 

(http://up-pic.net/i/GZ.gif) (http://up-pic.net/show/29513)

พรตรุษจีน


*วิชชุมมาลาฉันท์


    ** ซินเจียยู่อี่           ซินนี้ฮวดไช้
กงสีฟาไฉ                 ซือซือซุ่นลี่
ซินเหนียนไคว่เล่อ      กงเฮ่อซินสี่
ว่านซื่อหยู่อี้              ซื่อจี้ผิงอัน

       พรมิ่งมงคล         บันดลบันดาล
ชาวจีนลูกหลาน          สิ้นทุกข์สุขสันต์
คราวันปีใหม่               เปิดใจตั้งมั่น
แม้ยากบากบั่น            เห็นทางสร้างตน

       ทุ่มเทแรงหมาย    ทุ่มกายแรงมุ่ง
งานทำอำรุง                อิ่มเอมเปรมมน
โอบเอื้อเกื้อกูล            สมบูรณ์พูนผล
สัมฤทธิ์บัดดล              มั่งคั่งมั่งมี ฯ
                              (๔๐๗)


 emo_73 emo_73 emo_73

พี.พูนสุข
๙  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖

........................

* วิชชุมมาลาฉันท์ ๘   ประกอบด้วย  ครุล้วน  ดังนี้   ครุครุครุครุ    ครุครุครุครุ
    โปรดสังเกตสัมผัสบังคับและสัมผัสระหว่าบท

.......................

**  ซินเจียยู่อี้  - ปีใหม่ขอให้สุขสมหวัง
   ซินนี้ฮวดไช้  - ปีใหม่ขอให้ร่ำรวย
   กงสีฟาไฉ - ขอให้ร่ำรวย
   ซือซือซุ่นลี่ - ทุกเรื่องราบรื่น
   ซินเหนียนไคว่เล่อ - สุขสันต์วันปีใหม่
   กงเฮ่อซินสี่ - สุขสันต์วันปีใหม่
   ว่านซื่อหยู่อี้ - คิดสิ่งใดให้สมดังปรารถนา
   ซื่อจี้ผิงอัน - ปลอดภัยตลอดปี
 

ชะลอชรา

  *ปมาณิกฉันท์ ๘

๐ ชราชแร           กระแหนกระหนอ
กระแอ้กระอ้อ       กระดักกระเดี้ย
กระงันกระงก        กระปลกกระเปลี้ย
ละห้อยละเหี่ย       พะวักพะวน

 ๐ กระยึกกระยัก       ทุลักทุเล
กระโซกระเซ            ประจัญประจญ
บุร่ำบุราณ                มิทานมิทน
กระเสือกกระสน        ระคางระคาย

 ๐ คะเนคะนึง          ทะลึ่งทะลั่ง
ละล้าละลัง              ฉงนฉงาย
กะรุ่งกะริ่ง               สวิงสวาย
กระสับกระส่าย         กระไอกระแอม

 ๐ กะโผลกกะเผลก     เขยกโขยก
กะเดกกะโดก             กะล่อมกะแล่ม
กระแอ้มกระอ้อม         กะหร็อมกะแหร็ม
ขะมอมขะแมม           กะป้ำกะเป๋อ

 ๐ สตุ้งสตังค์        ระวังระไว
กระจิตกระใจ        มิพลั้งมิเผลอ
พิถีพิถัน              มิพรั่นมิเพ้อ
สม่ำเสมอ            เสบยสบาย ฯ  (๔๔๘)



              (http://up-pic.net/i/an.gif) (http://up-pic.net/show/36729)
 
                  พี.พูนสุข
         ๒๔  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๖   


............................................
   กระดักกระเดี้ย - ไม่มีแรง
    ทะลึ่งทะลั่ง  - พรวดพราด
    กะล่อมกะแล่ม - เคี้ยวไม่ทันแหลกก็รีบกลืน

*ปมาณิกฉันท์ ๘    ประกอบด้วย     ลหุครุ/ลหุครุ     ลหุครุ/ลหุครุ
  สัมผัสเหมือนกับวิชชุมมาลาฉันท์

  ข้าพเจ้าได้แรงบันดาลใจและความรู้  จากกระทู้  "มาแต่งฉันท์กันเถอะ" ของคุณ ศรีเปรื่อง
  เว็บลานกลอนฯ hort39   ขอบพระคุณอย่างยิ่งค่ะ   


 (http://up-pic.net/i/8H.gif) (http://up-pic.net/show/36728)

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

...แพรวพุทธศาสนประเทือง......รุจิเรืองอร่ามงาม
ธรรมแผ่ผดุงนครคาม...............สุขศานติ์สราญรมย์

...แคว้นแดนมคธวจนะเริ่ม........ธ ประเดิมสมาคม
ก่อพุทธแกนจตุสดมภ์.............พละค้ำพระธรรมคง

รุจิ, รุจี น. แสง, ความรุ่งเรือง; ความงาม; ความชอบใจ.
ว. รุ่งเรือง, สว่าง.(ป., ส. รุจิ).

คาม, คาม- [คามะ-, คามมะ-] (แบบ) น. บ้าน, หมู่บ้าน. (ป.).

ศานติ น. ความสงบ, ความระงับ. (ส.; ป. สนฺติ).

สราญ, สำราญ (ข. สํราล). สุขสบาย 

รมย์ (สก. รมฺย) ว. น่าชม, น่ารัก, น่ายินดี, งดงาม.

วจนะ [วะ-จะ-นะ] (มค. วจน) น. การพูด, การแสดง, การออกเสียง,
คำชี้แจง, คำบอกเล่า, คำพูด.

สมาคม (มค. สมาคม) น. ที่ประชุม, การประชุม, คนที่ชุมนุมกัน,
การพบปะ. ก. คบค้า, วิสาสะ.

จตุสดมภ์ (มค. จตุ = สี่ + สฺตมฺภ = หลัก) น. "หลักทั้ง ๔"
ที่นี้หมายถึง 1. ภิกษุ 2. ภิกษุณี 3. อุบาสก คฤหัสถ์ผู้ชาย 4. อุบาสิกา คฤหัสถ์ผู้หญิง

คฤหัสถ์ ผู้ครองเรือน, ผู้ไม่ใช่นักบวช, ฆราวาส.

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

...แพรวพุทธศาสนประเทือง.........รุจิเรืองอร่ามงาม
ธรรมแผ่ผดุงนครคาม..................สุขศานติ์สราญรมย์

...แคว้นแดนมคธวจนะเริ่ม............ธ ประเดิมสมาคม
ก่อพุทธแกนจตุสดมภ์..................พละค้ำพระธรรมคง

...ผ่านกาล(ะ)ล่วงลุศตวรรษ..........ภยพัดกระหน่ำลง
แผกผิดจริตจิตประสงค์................ริปริแยกนิกายกัน

...ปวงบริษัทสมณเพศ.................ลุละเหตุประนอมพลัน
สืบศาสนาวจนะครัน....................มิบิผันผลิบุญบาน

...ชวนชนสกล(ะ)มนน้อม.............วปุพร้อมสดับขาน
เทนซินทะไลมุประจุจาร...............อภิธานขจรธรรม

...นัทฮันห์กระตุ้นสติตระหนัก........ระบุหลักมิพร่ำคำ
ธรรมาพลังรุจิระล้ำ....................ปฏิบัติกระทำจริง

...ธรรมพุทธองค์อริยสัจ................มุขจัดกิเลสสิง
กาลามสูตร(ะ)ชะละอิง.................ระบุชัดอนัตตา

...เมตตาผดุงสุขสงบ.................สิริภพพิสุทธ์หล้า
ผองชนประจักษ์จิตประภา.............ตถตากระจ่างใจ (๔๖๔)

รุจิ, รุจี น. แสง, ความรุ่งเรือง; ความงาม; ความชอบใจ. ว. รุ่งเรือง, สว่าง.(ป., ส. รุจิ).
คาม, คาม- [คามะ-, คามมะ-] (แบบ) น. บ้าน, หมู่บ้าน. (ป.).
ศานติ น. ความสงบ, ความระงับ. (ส.; ป. สนฺติ).
สราญ, สำราญ (ข. สํราล). สุขสบาย 
รมย์ (สก. รมฺย) ว. น่าชม, น่ารัก, น่ายินดี, งดงาม.

วจนะ [วะ-จะ-นะ] (มค. วจน) น. การพูด, การแสดง, การออกเสียง, คำชี้แจง, คำบอกเล่า, คำพูด.
สมาคม (มค. สมาคม) น. ที่ประชุม, การประชุม, คนที่ชุมนุมกัน, การพบปะ. ก. คบค้า, วิสาสะ.
จตุสดมภ์ (มค. จตุ = สี่ + สฺตมฺภ = หลัก) น. "หลักทั้ง ๔"

ภย– [พะยะ–] (แบบ) น. ความกลัว, ของที่น่ากลัว. (ป., ส.).
แผก ว. แตกต่าง. ก. แยกออก, แตกออก, ต่างออกไปอีกส่วนหนึ่ง.
จริต [จะหฺริด] น. ความประพฤติ, กิริยาหรืออาการ
ริ ก. เริ่มคิดหรือทําแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) 
บริษัท [บอ-ริ-สัด] (สก. ปริษทฺ; มค. ปริสา) น. หมู่, คนแวดล้อม, คนรวมกัน;
                       ทางศาสนาหมายถึงคนที่นับถือพระพุทธศาสนาทุกประเภท
ครัน [คฺรัน] ว. ใช้ประกอบคําอื่นมีความหมายไปในทํานองว่า นัก, แท้, ยิ่ง, จริง,

สกล (มค. สกล) ว. เต็มบริบูรณ์, ทั้งหมด, ทั้งสิ้น.
วปุ (แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.).
เทนซิน เกียตโซ องค์ทะไลลามะ พระองค์ที่ สิบสี่
ประจุ ก. บรรจุ, ใส่; ใส่เข้าที่ให้แน่น
อภิธาน (มค. อภิธาน) น. ชื่อ, คำพูด, คำเรียงหรือร้อยกรองไว้เป็นลำดับ,
                        ปทานุกรม หรือพจนานุกรม. น. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง

ติช นัทฮันห์ Thich Nhat Hanh แห่งหมู่บ้าน Plum
กระตุ้น ก. หนุน, ค้ำ, ผลักไป; เตือน.
รุจิระ, รุจิรา ว. งาม, สว่าง, รุ่งเรือง, สวย; กะทัดรัด. (ป., ส.).

อนัตตา ว. ไม่ใช่อัตตา, ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน. (ป.).
ประจักษ์ (มค. ปจฺจกฺข; สก. ปฺรตฺยกฺษ) ว. ชัดเจน, แจ่มแจ้ง, แน่นอน.
ประภา น. แสง, แสงสว่าง, แสงไฟ. (ส. ปฺรภา; ป. ปภา).
ตถตา (มค. ตถา = อย่างนั้น) เป็นไปอย่างนั้น

(มาณวกฉันท์ ๘)

รักแท้....แค่คำลวง

อัตมะขอ           ทอวทะสาน
บรรพะนิทาน       สอนจิตะหญิง
"รัก" ปุมะเอ่ย      เผยมิประวิง
ควรพิเคราะห์อิง    เหตุและผล

***

มีนุชะหนึ่ง         ซึ่งปุระนาง
สุดจะสะอาง       ล้ำปุถุชน
หนุ่มและก็ป๋า      มาบทะวน
หมายนิรมล        องคยุพา

เอกปุมะเลิศ       เพริศเสนาะถ้อย
ใครสุตะพลอย     ลุ่มกมลา
เทียวจระหยอด    พลอดพจนา
จนพนิดา           มีจิตะปลง

ภักดิสมัคร        รักปุมะนั้น
หลับ ฤ ก็ฝัน      เพ้อเพราะพะวง
ยามทิวะรุ่ง         มุ่งมุประสงค์
พบวรองค์         ชายวทะดี

จวบทินหนึ่ง       จึ่งปุมะงาม
มีกิจตาม          ป่าพนะลี
เอ่ยพจะชวน      นวลดรุณี
ท่องอฏวี          หย่อนหฤทัย

หว่างมรคา        ป่าวนวัน
พบพะฉกรรจ์     หมีสริร์ใหญ่
ขู่ฮะฮะโฮก      โหวกวะวะไกล
โผนกะยะใส่     สองนรชน

นวลฉวิเพ็ญ      เห็นภยะร้าย
กล้ำจระกราย    มาณพะตน
กู่สรร้อง          ก้องพนะสนฑ์
"หนีสิกมล       ทูนศิรษา"

ฝ่ายปุมะเพริศ   เปิดมิประวิง
รีบจระวิ่ง         ขึ้นรุกะขา
ไป่พิศแล        แขสริรา
ปล่อยยุวภา      เดี่ยววรกาย

จึ่งนุชะแกล้ง    แสร้งสติเลือน
นอนมิเขยื้อน   ดุจชิวะวาย
หมีก็งะงัน       สั่นศิระส่าย
แลนรชาย       คล้ายวะจะหยาม

มันจรดล        จนพะประชิด
ใกล้กะกนิษฐ์   ผ่องสิริงาม
ทิ้งวทะไว้       ให้ดำริตาม
"นี่ ฤ วะความ   รักปุมะทำ"

***

รักบ่มิอาจ          คาดกะประมาณ
ด้วยพจมาน         ถ้อยมธุคำ
ต้องพิเคราะห์นาน  ผ่านพฤติกรรม
จึงจะมิช้ำ           ชอกหทยา

เหตุวิกฤต          บิดกละลวง
เผยมนทรวง       สู่นยนา
ยากจะเสาะรัก     ภักดิอุรา
จนวะชิวา           ตักษยะแทน (๕๐๔)

ศรีเปรื่อง
๒๒ เม.ย. ๒๕๕๖

ปล.

อัตมะ = ข้าพเจ้า
ปุมะ = เพศชาย
ปุระ = ร่างกาย (จริง ๆ แปลว่า เมือง ได้ด้วย แต่ในที่นี้ คือ ร่างกาย ครับ)
สุตะ = ฟัง
นร = คน, ชาย
ทิน = วัน
สร = เสียง
ป๋า = ชายแก่ ที่มีตังค์เยอะ ๆ ชอบมีกิ๊กเด็ก ๆ
อฏวี = ป่า
รุกะขา จาก รุกข = ต้นไม้
พะ = ปะทะกัน, ชนกัน
งะงัน กร่อนจาก งงงัน
ฮะฮะโฮก กร่อนจาก โฮกโฮกโฮก
โหวกวะวะ กรอนจาก โหวกโหวกโหวก
ตักษยะ จาก ตักษัย

*** ใส่ อะ เข้าไปเผื่อเพื่อน ๆ ที่ไม่ถนัดอ่านฉันท์ครับ ***

ขอบคุณท่าน ไร้หนาม-ไร้น่วม ที่ช่วยตรวจสอบความสมบูรณ์ของงานให้ครับ

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

แค่แมลงวัน

สุดแสนคนึงครุ่น       จิตวุ่นซะจริงหนอ
หากช้าจะบ้าบอ        สตินั้นสะบั้นไป

หมายพบพินิจลักษณ์   พิศพักตระนงไพร
สุดหล้าก็คลาไคล      ผิวะเห็นสุกัลยา

แม้เสี้ยววินาที          อุระพี่ก็ปรีดา
ดั่งทิพย์ธารา           สละฟ้าถลาดิน

ใช่หวังจะคลอเคล้า    สริร์เจ้ายุพาพิน
เพียงอยู่สถิตย์จินต์    ก็ระรื่นและตื้นตัน

ขอซอกพธูแด           กวะแค่แมลงวัน
ให้พี่สฤษฎ์สรรค์        วทะเพ้อเสนอนาง     (๕๑๑)     

ศรีเปรื่อง
๙ พ.ค. ๒๕๕๖

(มาณวฉํนท์ ๘)

เจ็บอุระนัก      รักภิทะลง
โอ้ยุพยง        องคสะอาง
แสนอภิโฉด    โหดดุจสาง
ภูตะอำพราง    ในสรีรา

หลอกดนุหลง   ปลงจิตใคร่
มอบหฤทัย       เพียงพนิดา
แล้วก็สบัด       ตัดอตมา
คบกะกระทา     ชายธนมี

ทั่วธรณิน          ถิ่นปุระไทย
รมณิไหน          ภักดิฤดี
ชายมิเจริญ        เงินและมณี
กว่าทศปี           ยังเสาะบ่พาน

จึ่งจรคลา          มาวทะกล่าว
คุยกวิสาว          ผ่อนมนราน
เรียมทุขะใจ        ไร้ยุวมาลย์
เปลี่ยวกะยะปาน   ติดเกาะ alone (อะโลน)... (๕๑๕)

ศรีเปรื่อง
๒ มิ.ย. ๒๕๕๖

ค ล ค ค ล ค        ค ล ค ค ล ค

สุขกมลจนดนู                อยากจะกู่ "วู้ห์" ตะโกน
ด้วยประสบพบโผอน        โดนสเปคเฉกประสงค์

เนตระคมผมก็ขลับ          แวววะวับน่าประจง-
จูบนลาฏนาถอนงค์          เกศะเหน่งเหม่งวิไล

ผิวอล่องฉ่องสะอาด         โฉมพิลาศบาดหทัย
ทำตะลึงอึ้งอะไป             ปานไถงในนภา

ขอประกาศต่อนิกร           นวลสมรนี่นะข้า ฯ
มาดจะเป็นภรรยา            ใครก็อย่ามาระราน

หากมิเชื่อกันล่ะไซร้          เดี๋ยวเถอะได้หัวกระบาล
แตกยะเยินเกินประมาณ      ด้วยสนับมือประเคน       (๕๒๐)

ศรีเปรื่อง
๓ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

โผอน (ผะ-โอน) = น้องหญิง
ไถง (ถะ-ไหง) = ตะวัน
วะวับ จาก วับวับ
อึ้งอะ จาก อึ้งอึ้ง
ยะเยิน จาก ยับเยิน

(มาณวกฉันท์ ๘)

เปลี่ยวหฤทัย       ไร้กลยา
ร่วมรจนา            มาณวกล
โอ้จิตเผือ            เบื่อชิพิล้น
อยากจรดล          หนพนไพร

ขึ้นคิริเขา            เนา ณ สถาน
ห่างยุวมาลย์         ที่จิตใจ
ดุจะสมิง              สิงมนใน
ขอดนุไป             ไกลวรนาง

ศรีเปรื่อง
๔ มิ.ย. ๒๕๕๖   

(มาณวกฉันท์ ๘)

พอดนุนั้น             ดั้นพนพฤกษ์
ถึงกะสะอึก            อึ๊กเพราะระคาง
ผดและก็ผืน           กลืนสริรางค์
ขุ่นมนหมาง           หมองมิประมาณ

ทาก ฤ ก็รี่             ปรี่เกาะเจาะจิ้ม
หมายจิตชิม           ลิ้มรสหวาน
เลือดนรชน            คนอุระราน
จำจรซาน              กลับคฤหะนอน   (๕๓๐)

ศรีเปรื่อง
๔ มิ.ย. ๒๕๕๖

(มาณวกฉันท์ ๘)

ดารกะยวน         ป่วนรชนี
เปล่งรศมี           เหนืออมพร
แต่ ฤ จะเทียบ     เปรียบศศิธร
แสงรุจิอ่อน         ห่อนจะเผยอ

เฉกอตมา           น่าสมเพศ
ไร้ปริเยศ           เนียงสิริเลอ
แม้วะจะเพียร       เวียนแวะเสนอ
แต่นุชเธอ           เมินบ่มิมอง

ศรีเปรื่อง
๔ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล. ผมนอนไม่หลับครับ

อิอิ ท่านพิคโกโร่  emo_89

ท่านพิค์กะโร่          โก้กะยะเขียว
ผม ฤ ก็เปลี่ยว        ขาดนุชจอง
จึงมุประสงค์          จงจิตปอง
หาอรคล้อง            เดินจรไป

หวังจะมิแล            แคร์นุชนาถ
แต่ก็มิอาจ             ขัดหฤทัย-
ตนซะกะคราว         ร้าวมนใน
เหตุไฉน               ชอบอิสตรี

เปลี่ยนจิตรัก          ภักดิ์นร "ตุ๊ด"
ทิ้งละอนุช            ได้ ฤ ก็ดี
คงจะระรื่น             ชื่นสุขมี
ไร้ทุขบี-               ฑาชิวิเรา

ศรีเปรื่อง
๕ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล. แต่งสนุก ๆ นะครับ ไม่ได้มีเจตนาอื่นเลยครับ

 

(มาณวกฉันท์ ๘)  
                     

ท่านพิค์กะโร่          โก้กะยะเขียว
ผม ฤ ก็เปลี่ยว        ขาดนุชจอง
จึงมุประสงค์          จงจิตปอง
หาอรคล้อง            เดินจรไป

หวังจะมิแล            แคร์นุชนาถ
แต่ก็มิอาจ             ขัดหฤทัย-
ตนซะกะคราว         ร้าวมนใน
เหตุไฉน               ชอบอิสตรี

เปลี่ยนจิตรัก          ภักดิ์นร "ตุ๊ด"
ทิ้งละอนุช            ได้ ฤ ก็ดี
คงจะระรื่น             ชื่นสุขมี
ไร้ทุขบี-               ฑาชิวิเรา

ศรีเปรื่อง

               

                           ไปเถิด..

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑


    ๐  ข้าน้อยชม้อยอ่าน        วจะขานสำราญเย้า
     ทวนแล้วก็ทวนเล่า           มนะเหงาก็หดหาย

    ๐  พลอยขำประคำกรอง    ปะเหลาะร้องทำนองชาย
     ดวงจิตพินิจหมาย            วธุงามอร่ามทรวง

    ๐  ย่านนี้บ่มีหรอก             กะจะบอกมิหลอกลวง
     แจ่มตายุพาพวง               สิริโฉมประโลมใคร

    ๐  มีแต่ชแรพริ้ง                สริร์หญิงกระทิงไพร
     นงนาฏขนาดไหน             ฤ จะแจ้งแสลงกรรณ

    ๐  ไปเถิดบุรุษชาติ             ยุรยาตร ณ ย่านนั้น
     อาจเจอเสมอวรรณ          ดนุเห็นจะเป็นตุ๊ด ( เอ๊ย.. ดนุเห็นจะเป็นแฟน)
                                             (๕๔๒)                     

        emo_45 แหะแหะ..  ฉัน(ท์)พาไป  ขออภัยค่ะ ท่านศรีฯ emo_45

                               พี.พูนสุข
                                  ๖  มิถุนายน  ๒๕๕๖

"ไม่ต่างกัน...เลยยย"

(มาณวกฉันท์ ๘)

"โหนรถเมล์             เท่หพิลึก
คงอภิคึก                ครื้นฤดิเครง"
เป็นดำริครั้ง             ยังมิยำเยง
ความอลเวง             ในพระนคร

ด้วยเพราะวะชิด        ติดกะยะใกล้
เหล่าอรไท              โฉมสิริอร
กลิ่นวรองค์              คงจะขจร
เฉกบุษกร                ตอนทิวะสาง

เจอบทจริง               นิ่งซะล่ะครับ
ร้อนและก็อับ             สุดจะระคาง
อันยุวดี                   ศรีสริรางค์
ล้วนก็มิต่าง               กลิ่นตุตุเหม็น    (๕๕๖)


ศรีเปรื่อง
๑๗ มิ.ย. ๒๕๕๖

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

โอ้เอ๋ยชิวีเรา                อภิเศร้าและลำเค็ญ
ทุกคืนพระจันทร์เพ็ญ      ก็ระรุ่มสรีรา

ขนปุยทะยอยยาว           ทนต์ขาววะวาวตา
พ้นโอษฐะออกมา           นขะโง้งมิน่าแล

เห่าหอนคำรามครวญ      สรชวนตระหนกแด
เหตุด้วยรุจีแข              พะกระทบ ณ ร่างชาย

เห็บหมัดและเหลือบไร    ก็เจาะไชซะทั่วกาย
อิ่มเอมเกษมสบาย         กะบุรุษมนุษย์หมา  (๕๖๐)

ศรีเปรื่อง

๑๗ มิ.ย. ๒๕๕๖

(นึกไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร  emo_85)

 
(http://up-pic.net/i/hYv.jpg) (http://up-pic.net/show/46710)


                   สวยเพื่อใคร

วังสัฏฐฉันท์ ๑๒

๐ อรุณคละอุ่นอ้าว     ระอุผ่าวประดังอุรา
ตะวันกระจ่างจ้า         นุชคลาขยาดจะดำ

๐ จะจรลีไหน            อรทัยจะใช้ประจำ
จะกั้งกำบังคล้ำ          ตะละคันประชันประไพ

๐โปะครีมสลิมร่าง      ขณะย่างสว่างไสว
ประทิ่นระรินไกล        รยะฟุ้งจรุงฤดี

๐ เจาะหูสะดือบุ๋ม       ทวิตุ้มประดับสรีร์
ระย้าระยับสี              อรนิตย์ประดิดประดอย

๐ เหยาะย่องลำยองเท้า     อุวะเจ้าก็สูงมิน้อย
ประเปรียวละล่องลอย       นุชกลอยมิพรั่นมิพรึง

๐ อุส่าห์ประหยัดทรัพย์     พลขับตะไลตะลึง
สง่าประชาตรึง                รถบึ่งมิคืบมิคลาน ฯ
                              (๕๖๖)

         
  emo_45  " รถเมล์สาย 612   สมรรถนะ เยี่ยม !  เชิญใช้บริการครับผม"  emo_45
                   (พิเศษ  กระปี๋สาวสวยกำลังฝึกงาน ขอรับ)

                  emo_84 emo_60  emo_84

                        พี.พูนสุข
                   ๑๘  มิถุนายน  ๒๕๕๖


**   นุช  -  น้องหญิง
      อร, อรทัย  -  หญิงสาว, หญิงงาม
      สลิม (slim)  -  ผอม, บอบบาง, เอวบางร่างน้อย
      ประทิ่น  -  เครื่องหอม, น้ำหอม
      รยะ  -  เร็ว, พลัน, ไว, ด่วน
      ทวิ  -  สอง
      ลำยอง  -  สวย, งาม

"ผมคนหัวโบราณครับ"

(ตะนุมัชฌาฉันท์ ๖)

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3564 (http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3564)

ตัดผม...ตะละครั้งครา             พันห้า...ดนุคาดการณ์
หรือว่า...บิตุเยาว์มาลย์            ท่านพิมพ์...ธนบัตรเอง

เสริมดั้ง...กระเทาะตัดคาง        นวลนาง...ก็มิยำเยง
เจ็บปวด...กะยะโทงเทง           ทนได้...ก็เพราะอยากสวย

ตัวผม...นรหัวเก่า                  ไม่เอา...นุชะสำรวย
จากแพท..(ทะ)ยะอำนวย          แม้นจัก...สิริโสภา

ด้วยกริ่ง...วะอนาคต                ดั้งคด...มิวิไลตา
แหว่งเว้า...ดุจะจันทรา              ในวัน...รชนีแรม   (๕๗๐)

ศรีเปรื่อง
๑๘ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

ตะละ จาก แต่ละ
กะยะ จาก กายา
โทงเทง = อาการเคลื่อนในลักษณะส่ายไปส่ายมา
นร = คน
วะ จาก ว่า

อิอิ แอบใช้สัมผัสซ้ำเหมือนที่ปรากฏในฉันท์เก่า ๆ ด้วยครับ (อนาคต กับ คด)

"ปฏิญาณ"

(มาณวกฉันท์ ๘)

เบื่อจิตเซ็ง              เล็งนุชเลิศ
คิดวะประเสริฐ          ปานศศิแวม
กลางนภกาศ            ปราศมลแกม
จึ่งละแอร่ม               กิ๊กะยุพา

หรืออมรินทร์            ปิ่นทิพะลัย
ปรารถนะให้             ข้า ฯ ทรมาน์
เลยดลใจ                ให้กัลยา
หมดกรุณา               ภักดิสลาย

คงเพราะวะทำ          กรรมะกะกิ๊ก
ให้อุระริก                 ร้าววรกาย
องค์มัฆวัน               นั้นกุธชาย
มุ่งมุทำลาย              อัตมะมาน

หลายทินล่วง            ทรวงก็สงบ
ค่อยดำริขบ               ปรากฏการณ์
จึ่งปฏิญาณ์               ว่าจะมิราน
กิ๊กะสะคราญ              ให้มนหมอง     (๕๗๔)  

ศรีเปรื่อง
๒๐ มิ.ย. ๒๕๕๖

  

เมดเล่ย์ฉันท์แปด

"เอ่อ..คือว่า..พี่ลืม"

(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
ตื่นนอนลืมตา         ล้างหน้าแปรงฟัน
อาบน้ำเร็วพลัน       ตั้งแต่ตีสอง
เปิดตู้เย็นพิศ          ครุ่นคิดตรึกตรอง
วันนี้จักลอง            ทำอาหารเอง

หมายให้ภรรยา         เริงร่ายินดี
ด้วยภรรดานี้            นอกจากครื้นเครง
ยังเฟื่องเรื่องครัว       ไม่มัวนอนเขลง
เสพหนังฟังเพลง       กินแรงเนื้อนวล

(ปมาณิกฉันท์ ๘)
ชะล้างคะน้า             อุราสนาน
มิช้ามินาน               ก็เสร็จกระบวน
คะค่อยเฉาะหมู          อะฮู้! กระสรวล
สมองประมวล           กระทำพิธี

ก็ทุบกระเทียม            ตระเตรียมน้ำมัน
ขมีขมัน                   คละคล่องสรีร์
ประหนึ่งวะ "กุ๊ก"         สนุกฤดี
ประเดี๋ยวสตี              จะยิ้มเพราะเรา

(มาณวกฉันท์ ๘)
เทินกระทะตั้ง            อังอคนี
จนระอุดี                  จึ่งดนุเอา
เนื้อเฉาะสุกร             หย่อนและก็เคล้า
วนเคาะบะเบา           เสียงเสนาะมน

เมื่อกะวะสุก              คลุกคละคะน้า
หอมเตะอุรา              ทั่วธระดล
แล้วก็เหยาะเติม          เพิ่มรสจน
ถูกฤดิตน                 จึ่งยุติพอ

(จิตรปทาฉันท์ ๘)
ตักภัตไว                  ประจุใส่จาน
จิตมิคร้าน                 มุจะคอยรอ
ยอดภริยา                 สริราลออ
ดั่งศศิทอ                  ณ นภาลัย

หกนะฬิกา                 นุชพะงางอน
ตื่นนิทระนอน              ชำระล้างไคล
พบกระยะหาร              ก็อุทานไว
"พี่..เอ๊ะ! ไฉน             บ่เจอะข้าวสวย"    (๕๘๒)

(เอ่อ...คือว่า...ลืมหุงจ้า)

ศรีเปรื่อง
๒๓ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

ภรรดา = สามี
นอนเขลง = นอนทอดอารมณ์อย่างสบาย
คะค่อย จาก ค่อยค่อย
คละคล่อง จาก แคล่วคล่อง
"ประหนึ่งวะกุ๊ก" คือ ประมาณคิดว่าตัวเหมือนกุ๊กอาชีพ
สตี = ภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อสามี
บะเบา จาก เบาเบา
กะวะ จาก กะว่า
ธระดล จาก ธราดล = แผ่นดิน
นะฬิกา จาก นาฬิกา
นิทระ จาก นิทรา
กระยะหาร จาก กระยาหาร

(มาณวกฉันท์ ๘)

มารุตต้อง              ผ่องนุชกาย
หอมก็กระจาย          พุ่งประทุพวย
ยิ่งพะกนิษฐ์            จิตตะระทวย
อ่อนสริร์รวย            ก้าว ฤ มิไป

รีบจรแห่ง              แหล่งพยะบาล
แพทยสถาน           ตรวจกะยะไว
เดี๋ยวชิวะลับ           ดับตักษัย
ด้วยหฤทัย             วายเพราะพธู   (๕๘๔)

ศรีเปรื่อง
๒๕ มิ.ย. ๒๕๕๖

(กุมาระลฬิตาฉันท์ ๗)

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3566 (http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3566)


สมอง..ดนุก็ตรองตรึก           ระลึก...ณ นุชะโฉมตรู
ตะก่อน...กมละชื่นชู            เพราะมี...กนิษ์ฐะเคียงกาย

สดับ...อัตถะเพลงเศร้า         ก็เข้า...ชิวิกระทาชาย
ผสม...สรสำเนียงหมาย         กำจัด...อุระระร้อนรน

บ่สม...ดุจะมโนมาด             มิอาจ...ละจิตะสับสน
อดีต...สถิระทานทน            ระทม...ชลนะหลั่งไหล

ระงับ...วิทยุเสียงเพลง          เชลง...รจิตะฉันท์ไว
ประสา...บุรุษะอ่อนไหว         ฤทัย...ทุขะลำพังองค์      (๕๘๘)

ศรีเปรื่อง
๒๖ มิ.ย. ๒๕๕๖

ตะ จาก แต่
อัตถะ จาก อัตถะ = เนื้อความ
ชิวิ จาก ชีวี
สร = เสียง
สถิระ จาก สถิร = มันคง แข็งแรง
ชลนะ จาก ชลนา = น้ำตา

(หละมุขีฉันท์ ๙)

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3574 (http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3574)


๐ ด้วยมโน...พิสุ-...ทธิประจง                    หมายจะคง...กละ...กวิบุราณ

๐ ว่างก็ชม...นุชะ...สิริสะคราญ                   เริงสนาน...หฤ-...ทยะกระสรวล

๐ บ้างเชลง...วจ-...นะและคร่ำครวญ            อกรำจวน...ทุมะ-...นสะเพราะหญิง

๐ แล้วก็เปลี่ยน...ลิขิ-...ตะนยะอิง                เหตุจริง...ชิวิ...ดนุเผชิญ

๐ เน้นกระเซ้า...มุมิ-...ตระเจริญ                  จิตตะเพลิน...สุขะ...มนะประเทิง    (๕๙๓)


ศรีเปรื่อง
๒๗ มิ.ย. ๒๕๕๖

ทุมะ- นสะ จาก โทมนัส

(วสันตดิลกฉันท์)

๐ห่างฉันทะนานเพราะกิจการ                ธุระงานก็บานเลย
ไม่มีทิวาเฉพาะผลิเผย                        วจะฉันท์ประชันเชาว์

๐ไม่แต่งมิใช่นิรหทัย                         รตินัยะหนักเบา
คือคำขจรครุและเอา                         ลหุมาเลบงศรี

๐ลืมฉันท์กระนั้นรุธิระไหน?                   รึมิใช่สยามธีร์?
ลืมชนมะตนคณะฉวี                           ฐิติแต่ปฐมหรือ?

๐จึงขานขจายพจนะหมาย                   มิตระคลายขมวดคือ
ยังยอนิยมยศะและถือ                        คติฉันท์ประจำเศียรฯ



เห็นไหมท่านแป๊บเดียว๖๐๐แล้ว emo_85

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

"สมี"


เรื่องราวสมีอุตริอ้าง                   วะกระจ่างประหนึ่งเธียร                                                       
อวดตนวิมุตชิพะมิเวียน                สละมูละตัณหา

คนส่วนหนึ่งถูกสมีหลอกก็เพราะ...

เชื่อใดมิใช้พิเคราะห์กระบวน         ตริและทวน ณ สัจจา
มืดมนพิกละนยนา                     สรดับพิการกรรณ

สมมุติ, วิมุติวิปลาส                   สติคลาดสมองตัน
เชื่อคนมิเชื่อวจนะธรรม์               พระสุคต ธ ตรัสสอน

แม้แต่กถาพระชินสี-                   หมุณีคุณากร
ใช่เที่ยงเสมอนิรันดร                   เพราะวะกาละผันแปร

องค์ใดจะใกล้พระอรหันต์              วัตระนั้นสำคัญแท้
ต้องเพียรถนอมพิสุทธิ์แด              กวะชั่วชิวาตน

มรรคาพิสูจน์อัศวชาติ                  ทิวะมาสะผลัดวน
กาลเคลื่อนพิสูจน์นฤกมล              ทินะหนึ่งประจักษ์มาน

ชาวพุทธประสงคะหฤทัย               วะจะได้กระทำทาน
กับสงฆะผู้ลุนิรพาณ                     จิตะหมายอนันต์บุญ

ถูกโลภะกั้นกมลใน                      พิศะไหน ฤ เป็นคุณ
หมายใดทุศีลก็วทะสุน-                 ทระพจนะขอเอา

จนรวยทะลักทะลุสยาม                  ก็เพราะความหทัยเบา
ต่างเชื่อกระแสพจนะเดา                บ่มิตรึกประมวลสาร        (๖๐๙)

ศรีเปรื่อง
๘ ก.ค. ๒๕๕๖

"อริร้าย...ของชายตรม"

(มาณวกฉันท์ ๘)

รัตติสงัด            ภัทรบุรุษ
โคตรหงุด-         หงิดและรำคาญ
นิทระบ่หลับ        นับแกะก็นาน      (เวลานอนไม่หลับ เด็กฝรั่งเขาจะนับแกะกัน emo_20)
ไร้ยุวมาลย์          เปลี่ยวสริร์เหลือ

หรีดร่ำระงม           ตรมอุระแหนง
ถูกสรแทง             เสียดมนเผือ
ปานกฤชทิ่ม           จิ้มทะลุเนื้อ
แล้วก็เหยาะเกลือ     แสนทรมาน์

รุ่งทินนี้                 มีกิจแล้ว
ต้องจรแจว             ไปเสาะเลาะหา
ภัตรเอร็ด               เด็ดพสุธา
ให้กมลา                ฟื้นสุขะเพลิน

เหม่! บ๊ะ! แมลง        แฝงตฤณซ่อน
ป่วนดนุนอน             หลับมิเจริญ
บึ่ง ณ ตลาด             มาดมุจะเดิน
Shop บ่มิเขิน           หรีดอริร้าย        (๖๑๓)

ศรีเปรื่อง
๓๐ ก.ค. ๒๕๕๖

ต้องไปซื้อมันมากินให้หายแค้น  emo_45  emo_45  emo_45

ปล.
รัตติ = กลางคืน
ภัทร = ดี, ประเสริฐ, งาม, น่ารัก
สร = เสียง
เผือ = ข้าพเจ้า
กฤช = กริช
ดนุ จาก ดนู = ข้าพเจ้า
ทรมาน์ จาก ทรมาน ใช้ การันต์ฆ่าเสียง น
ทิน = วัน
ตฤณ = หญ้า
Shop มาจาก Shopping สื่อถึงการจับจ่ายซื้อหา

(รุมมะวดีฉันท์ ๑๐)

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3576 (http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3576)

โอ้สิรินวลนาง         ช่างรุจิแพรวพราย
ล้ำนุชทั้งหลาย        ดั่งสุรสรรค์มา

เกศะขนงขลับ         วับวะวะวามตา
ล่อนรเหม่อหา          เพ้อจิตใหลหลง

คิ้วดุจคันศร            กรก็เหมาะรับองค์
ฤาวะจะสืบพงศ์        จากอุมะเทวี

พักตรผุดผ่อง          ก่องบริสุทธิ์ศรี
ยากจะเสาะนารี       ในภพเทียมทัน

นัยนะคมบาด          ยาตรบทเฉิดฉัน
ยิ้มก็วิลาวัณย์          เสียงเสนาะตราตรึง

องคะสะเอวบาง       ร่างสริร์กลมกลึง
ทรวงอุระเต่งตึง        เหนือพจะกล่าวแถลง           (๖๑๙)

ศรีเปรื่อง
๓๑ ก.ค. ๒๕๕๖

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

"เหงาจัง"  emo_62

เอกาบ่มีมิตรสหาย              สริร์กายระโรยแรง
ดังหนึ่งตะวันจะสละแสง        ละพิภพเพราะจบวัน

สิ้นเรี่ยวพลังพละลิขิต-         ะสฤษดิ์กวีบรรพ์
เคว้งคว้างมิรู้ทิศจะหัน          บทเหินดำเนินใด

ขาดคู่พะเน้าพจนสร้าง         อุระว้างและหวามไหว
จำเตร็ดระเห็จจรคระไล         ละสถานพิมานกลอน

เดินดุ่มมุพึ่งอัตถ์พระธรรม       ผิวะช้ำจะคลายคลอน
แม้นจิตสงบสละนิวรณ์          ก็จะย้อนเสนอฉันท์       (๖๒๓)

ศรีเปรื่อง
๓๑ ก.ค. ๒๕๕๖

๐ ร้อยรัก
(อินทรวิเชียรฉันท์๑๑)

๐ ร้อยรัก สลักคำ................ระบุย้ำ สิฉ่ำหวาน
ร้อยจิต สะกิดมาน...............ก็ละลาน ตระการใจ

๐ ร้อยดาว สกาวฟ้า.............ศศิจ้า สง่าใส
ร้อยฝัน ประพันธ์ไป...........หฤทัย วิไลเรือง

๐ ร้อยกลอน สะท้อนถาม....กะเทาะความ นิยามเรื่อง
ร้อยต่อ บ่ ฝืดเคือง...............สติเปรื่อง และเลื่องลือ

๐ ร้อยหนัก ก็ถักได้...........ครุใส่ จะไม่ทื่อ
ร้อยง่าย สบายมือ...............ลหุหรือ ก็คือเบา

๐  ร้อยใจ และไมตรี...........ขณะนี้ บ่ มีเหงา
ร้อยกานท์ ผสานเรา..........เฉพาะเจ้า สิเฝ้ารอ...๖๒๘

 emo_126 emo_95 emo_95 emo_126

 
emo_89 ฉันท์งามมากครับ ทั้งท่านนัท ฯ และ ท่าน fourierlism (ขออ่านเป็น ฟูเรียร์ลิซึ่ม นะครับ   emo_20)

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

ปลื้มจิตตะเหลือจะคณนา        นัทะมาเสนอเพลง
พิณฉันท์วะวามกละเชลง         พจะผ่องประดุจแถง

ฟูเรียร์ลิซึ่มมิตระฉันท์            บริพันธ์กระบวนแพร
ความคำ ฤ ต้องกะดนุแด        รสเลิศประเสริฐธรรม์

ขอเปลี่ยนยุบลลิขิตะใหม่        เพราะวะใจมุหมายบรร-
ยายคุณะมาตฤรำพัน             ภณะเผื่อสหายยล

(มาณวกฉันท์ ๘)

อันคุณะแม่         แผ่กวะฟ้า
เพี้ยงพสุธา        ปานมหะชล
ท่านทนุรักษ์       ฟักบุตระตน
พัฒนะจน           เติบกะยะโต

บ่มเพาะนิสัย      ใฝ่คุณธรรม
ทุกวทะคำ          ตรึงตระมโน
"แม้นชิวิเฟื่อง      เรืองอักะโข
หากวะยโส         ศักดิจะคลา

จงมละทำ           กรรมกิจะบาป
ที่นระสาป          สัตว์ระอา
ถึงวะจะปิด-        มิด ฤ ก็ปรา-
กฏ ณ อุรา         ห่อนภิทะพัง"

เพียงอนุอัตถ์      ภัทระที่
มาตฤชี้             ปลูกจิตะฝัง
บ้างบุตระค้าน     ต้านสุตะฟัง
แม่ ฤ ก็ยัง          ทนทมะสอน

ขอสุรคุ้ม            อุ้มดนุแม่
ให้สุขะแด           ปราศะนิวรณ์
กินก็สบาย          ง่ายนิทระนอน
กายะมิคลอน       โรคภัยะไกล        (๖๔๔)

ศรีเปรื่อง
๑๔ ส.ค. ๒๕๕๖

ปล.

แถง (ถะ-แหฺง) = ดวงจันทร์
ยุบล = ข้อความ เรื่องราว
มาตฤ (มา-ตฺริ) = แม่
มหะชล จาก มหา + ชล
ทมะ = การข่มใจ

(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)

-พรหมวิหาร ๔ ประการ-

๐อัญเชิญพระธรรม์กณิกนันต์             คติอันอุดมพร
ถ้อยถ้วนกถาสระขจร                    และรจิตประกิตพรหม

๐คือธรรมสาส์นพระพุทธองค์            ระบุบ่งบดีสม
ทั้งเทพมนุษยะนิยม                     ยติยอดสุธีศรี

๐เรียกพรหมวิหาระชระจินต์             คุณรินรจิตดี
เหมือนเย็นสกนธ์เพราะชลธี             ทุรค่อยสงัดลง

๐เมตตาประมาณะจิตแจง               จะแสดงประสาหงส์
มุ่งปรารถนากวะประสงค์                สุขส่งสหายเหิน

๐การุณย์ระเมียรดุจเปรียญ              วิรเพียรพยุงเดิน
ซึ่งมิตรประสบมละเผชิญ                ฉลฉาวชโลมชมน์

๐เปรมปรีดิดำริมุทิตา                   สขิคราเจริญผล
ดั่งเราฤดีประสพตน-                   ชุติตามตระหง่านเคียง

๐ท้ายธรรม์อุเบกขะบริกัป               ผิว์ระงับวิโรธน์เพียง
คนใกล้ประกอบธุระเผดียง              นิรคุณมิขุ่นขันธ์

๐ถือธรรมะกานท์พระทศญาณ          ประจุนานเอนกนันท์
ดังว่าฤทัยพิสิฐนั้น                     ดุจจิตมหาพรหมฯ(๖๕๒)

เชิงอรรถพอสังเขป

กณิกนันต์(ว.) =ละเอียด
รจิต(ว.)= งดงาม
ประกิต(ก.)= แจ้ง, แสดง
บดี(น.)= นาย. เจ้าของ, ผู้เป็นใหญ่
ยติ(น.) =ผู้สำรวมอินทรีย์
สขิ(น.)= เพื่อน
วิโรธน์(ว.)= โกรธ แต่ถ้าวิโรจน์=สว่าง, รุ่งเรือง (คำพ้องเสียง)
 emo_126

             ด้วยสำนึก…เจ้าพระยามหานที

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

โอ้ท้องนทีพราว…………....วะวะวาวประกายแพร
ลำเจ้าพระยาแม่………......ระดะจันทร์รวีเรือง

หลั่งไหลผดุงแดน………...ชนแคว้นระลึกเนื่อง
ใช้สอยมิเปล่าเปลือง.......ขณะธารก็การุญ

คามเขต ณ สองฝั่ง………….มนหวังอุทกจุน
ล่องเรือประมงหนุน………...ลุวิถีเกษตรผล

คดโค้งเลาะเรือนเหย้า……..พนเคล้ากระแสชล
ศาสตร์ศิลป์ผสานมนต์…….ดุจคงมิเสื่อมคลาย

หลากพฤกษ์วิไลพรรณ……..รุจิขั้นสวรรค์หมาย
เพียงแสงตะวันพราย………..สกุณาระเริงรมย์

แผ่วไผ่ผิว์รำพึง……………….สุตะตรึงฤทัยสม
ทิพย์ธรรมชาติพรม…………..คุณเจ้าพระยางาม ฯ(๖๖๖)

                                       อริญชย์
                                   ๑๕/๙/๒๕๕๖
 emo_107

ชิชะ! แล้วหล่อนจะเสียดาย (2)

 (วสันตดิลกฉันท์)

๐ เสียดายกระผมน่ะปฎิสน-.........ธินะกลบุรุษเพรา
เชิงองค์อนงค์ก็มิเฉลา...............กวะวัญจนาหญิง

๐ นงคราญสุลักษณจริต..............สิก็ชิดจะก้านพิง
ข้าน้อยมิอาจเฉพาะจะอิง..............มธุสรอนงค์สรวง

๐ แล้วตอบระบอบภณะประจักษ์.......วธุลักษณ์ประโลมทรวง
ตามในวิสัยวิมลดวง....................กลลักษมีวรรณ

๐ แม้นมีสุดามฤทุเพริศ.................วจิเลิศวิถีฉันท์
ควรที่จะมีมธุรบรรณ....................สรพิศจรูญใจ

๐ ช่วยอรรถวิสัชชนะขยาย..............อธิบายกะความนัย
ควรฤาพธู ณ หฤทัย....................ตละที่จะเสียดาย

๐ ด้วยเราเพราะเพรากละบุรุษ...........สริร์สุดจะบรรยาย
หล่อพิศก็เพียงสุระประกาย.............กะหิรัณย์ก็เทียบทัน

๐ ดาราพิศาลสกละทิศ...................ผิจะพิศมิสู้ฉัน
กอปรความสุภาพบุรุษพรรณ.............สิก็ใครจะแม้นเหมือน

๐ อยากฟังนุชากละวิสัช-..................ชนะอรรถสุดาเดือน
ฟังแล้วมิแคล้วจิตะสะเทื้อน...............จะประกันประเดียวเอย ฯ

                             
                 

                        ปราจีนฯประจัญบาน

                        อินทรวงศ์ฉันท์ ๑๒

                       ๐ปราจีนฯประจัญบาน    พหุธารกระดอนกระเด็น
เรือนเอนระเนนเห็น     ระบุเบิ่ง ณ โทรทัศน์

                       ๐คันคลองละลายลา    พสุธาสะเทือนถนัด
รุกรานวิหารวัด       พระกะเณรตะครั่นตะครอ

                       ๐“บ้านสร้าง”และ “นาดี”   ลุ “กบินทร์บุรี”ระคอ
น้ำคลั่งถะถั่งจอ     สวะกั้น”ประจันตคาม”

                       ๐เมือง “ศรีมโหสถ”    สละหมดละถ้วยละชาม
เมียต้อยเกาะผัวตาม     พละเปลี้ยตะโกนสบถ
 
                       ๐แม่ “ศรีมหาโพธิ”    อภิโหดกระหน่ำมิลด
สุดแสบระแบบบท    รึจะมุ่ง มล้างมลาย (๖๙๐)

                                                     เนิน จำราย 

ที่มา: http://www.siamrath.co.th (http://www.siamrath.co.th)
(ขออนุญาตแต่งแต้มสีครับ - share)

ทุกวันนี้เราต้องยอมรับว่า คงมีคนที่มีความสุขกับการอ่าน “คำฉันท์” ไม่มากนัก

ร้อยกรองประเภทฉันท์ ชาวสยามรับมาจากคำประพันธ์ของอินเดีย มีการพัฒนาให้ไพเราะเหมาะกับรสนิยมของชาวสยาม ฉันท์มีวิวัฒนาการตั้งแต่ไม่เคร่งครัดคำ ครุ ลหุ นักในสมัยกรุงศรีอยุธยา จนมาเคร่งครัดคำ ครุ ลหุ มากจนเกินไปในสมัยกลางยุครัตนโกสินทร์ ทำให้คำฉันท์หยุดนิ่งในกรอบตายตัว เสื่อมความนิยมลงไป อย่างไรก็ตาม มหากวียุคใกล้ก็ยังได้สร้างวรรณคดีคำฉันท์ไว้เป็นอมตะ คือเรื่อง “สามัคคีเภทคำฉันท์” ของ ชิต บุรทัต เป็นต้น

กวีร่วมสมัยที่มีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูการแต่งฉันท์คือ “คมทวน คันธนู” บทกวีคำฉันท์ของเขามีอิทธิพลต่อกวีรุ่นใหม่มาก ปัจจุบันกับยังมีกวีรุ่นใหม่ๆ ที่แต่งกวีด้วยคำฉันท์ได้ “ถึง” ทั้งรสและสาระ เช่น “สกุณี  ทักษิณา” ผู้มีผลงานตีพิมพ์ใน “สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์” เป็นประจำ

ในทางวิชาการ การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ “ฉันท์” ก็ยังไม่ขาดหายไป

ผลงานที่ดีเด่นของ ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร เรื่อง “วัณณะมาลี ทฤษฎีใหม่เรื่องการแต่งฉันท์ของล้านนา” เป็นพยานในเรื่องนี้

คำฉันท์ในศิลาจารึกเก่าแก่ที่พบในไทย ขอยกตัวอย่าง “จารึกหลักที่ ๕๖” พบที่เนินสระบัว (บริเวณเมืองพระรถ) ต.โคกปีบ อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี ท่านพุทธสิริ แต่งด้วยวสันตดิลกฉันท์ จารึกด้วยภาษาอินเดียใต้ เมื่อ พ.ศ. 1304 ความว่า

๐ โย สพฺพโลกหิโต                กรุณาธิวาโส
โมกฺขํ  กโร  นิรมลํ                 วรปุณฺณจนฺโท
เญยฺโย ทโม นวิกุลํ                 สกลํ วิพุทฺโธ
โลกุตฺตโร นมตถิ ตํ                 สิรสา มุเนนฺทํ ฯ

จารึกวิหารหลวง วัดมหาธาตุ อ.เมือง จ.สุโขทัย ภาษีบาลี จารึกในราวพุทธศตวรรษที่ ๒๐-๒๑ ก็ใช้ฉันทลักษณ์ “วสันตดิลกฉันท์”

“ฉันท์ เป็นคำประพันธ์ประเภทหนึ่งของไทยที่รับอิทธิพลมาจากอินเดีย คำว่า ฉันท์ มีรากศัพท์มาจากธาตุ ฉท , ฉันท ในภาษาสันสกฤต ซึ่งแปลว่า ปรากฏมีลักษณะเป็นที่น่าพอใจ น่าพึงใจ ส่วนในภาษาบาลีคำว่า ฉันท , ฉันโท มีความหมายสองอย่าง คือ แปลว่า ความปรารถนา ความตั้งใจ และคัมภีร์พระเวท หรือลักษณะคำประพันธ์

ต้นกำเนิดของฉันท์นั้น เกิดขึ้นในสมัยพระเวทเมื่อราวสี่พันปีที่แล้ว ซึ่งถ้อยคำในคัมภีร์ฤคเวทเป็นคำประพันธ์ประเภทฉันท์ ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือฉันท์ที่มีจำนวนคำไม่เกิน 50 พยางค์ และฉันท์ที่มีพยางค์ 50 – 106 พยางค์ โดยฉันท์ที่นิยมแต่งมี 8 ชนิด คือ คายตรี อนุษฏุก ตริษฏุก ชคตี พฤหตี ปังกตี วิราฏ อุษณิก

ลักษณะฉันท์ในสมัยพระเวทไม่เคร่งครัดครุ ลหุ มากนัก นอกจากบังคับเรื่องจำนวนคำในแต่ละบท  จนกระทั่งอีกสองพันปีซึ่งอยู่ในสมัยมหากาพย์ ฉันท์ที่เรียกว่า “โศลก” ได้พัฒนารูปแบบขึ้นมาใหม่ โดยมี บาทที่ 1 เหมือนกับบาทที่ 3 และบาทที่ 2 เหมือนกับบาทที่ 4

โศลกบทแรกเกิดขึ้นโดยฤาษีวาลมีกิรำพึงถึงนกกะเรียนที่ถูกพรานยิงตาย.....

หลังสมัยมหากาพย์ รูปแบบฉันท์ได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ดังปรากฏในคัมภีร์ฉันท์วุตโตทยะ  และฉันท์โทมัญชรี ซึ่งมีฉันท์จำนวน 311 ชนิดด้วยกัน”

(“วัณณะมาลี ทฤษฎีใหม่เรื่องการแต่งฉันท์ของล้านนา” โดย ไพฑูรย์ พรหมวิจิตร หน้า 1-2)

กวีอยุธยาพัฒนารูปแบบฉันท์อินเดียมาเป็นแบบไทย ซึ่งคงประยุกต์มาจากคัมภีร์วุตโตทัย ดังปรากฏในจินดามณีของพระโหราธิบดี รัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช

ประเภทฉันท์สมัยอยุธยานั้น อ่านค่อนข้างยาก นอกจากคำบาลีแล้ว ยังมีคำศัพท์แขมร์เป็นจำนวนมาก
อย่างเช่นตอนบรรยายช้างป่าว่า

๐ ทุยทำพำลาพาหล             สิงคาลคนชน
กันโลมระลมสังไก
พลุกแบงบังกินจรรไร            ทมพลุกทิพาไศรย
กำพษกำโบลโยนยัศ
ประพลุกสุครีพแลคัด            ธรณีบังบัด
ทั้งนาคพันธ์พินาย
ลันดาษยุรยักษ์บรรลาย         ซุกซอนพรัยพราย
บิเดาะกันเอาะพลุกหนี ฯ

คุณสุธีร์ พุ่มกุมาร ที่ปรึกษาสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย ผู้เขียนหนังสือเรื่อง “คู่มือเรียนเขียนกลอน” ร่วมกับคุณยุทธ โตอติเทพย์ อดีตนายกสมาคมนักกลอนฯ เธอกำลังจะออกหนังสือเล่มใหม่ เขียนวิเคราะห์คำฉันท์ในหนังสือ “สามัคคีเภทคำฉันท์” คุณสุธีร์ กล่าวถึงการแต่งฉันท์ไว้น่าสนใจมาก เป็นต้นว่า

“ธรรมชาติของฉันท์เป็นเรื่องของความยากลำบาก คนเขียนฉันท์ต้องพยายามทำความยากลำบากนั้นให้เป็นความง่าย แต่งาม ง่ายทั้งอ่านง่ายทั้งเขียน แต่งามด้วยลีลาและชั้นเชิงวรรณศิลป์  ต่างกับ กลอน ธรรมชาติของกลอนเป็นเรื่องง่าย คนเขียนกลอนจึงต้องพยายามทำความง่ายให้เป็นความยากโดยการสรรหาถ้อยคำที่อ่านแล้วต้องตีความ หรือการใช้ถ้อยคำอันเป็นสัญลักษณ์ มีนัยกว้างขว้าง แต่จะ “สถิตเสถียรเทียรฆ์กาลนิยม” หรือไม่ เป็นเรื่องท้าทาย”
และ
“ศัพท์ภาษาเป็นหัวใจสำคัญของการเขียนฉันท์ นักฉันทศาสตร์เปรียบเหมือนนายมาลาการ(นักจัดดอกไม้) คณะฉันท์เหมือนต้นไม้ ครุ-ลหุ เหมือนดอกไม้ ความฉลาดในการจัดวางดอกไม้แม้มีเพียงไม่กี่ชนิดเพื่อประดับในแจกันใบเล็ก หากสลับปรับแต่งได้อย่างเหมาะสมกลมกลืน แจกันใบนั้นก็ย่อมดูสวยงามตระการตา กฎเกณฑ์หรือกติกาข้อบังคับของฉันท์มีอยู่แค่ ครุ ลหุ วางให้ถูกตำแหน่งแค่นี้เอง ส่วนสัมผัสสระนอก-ใน หากเคยเขียนคำประพันธ์ร้อยกรองชนิดอื่นๆ มาบ้างแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรยุ่งยาก ขอให้ดูเปรียบเทียบฉันท์ที่มี 12 คำด้วยกัน”

“การยืดคำ – หดคำ ให้เป็นสระเสียงยาว – เสียงสั้นนั้น ก็ทำได้กับศัพท์จากภาษาบาลีสันสกฤตเท่านั้น ใช้กับคำภาษาอื่นไม่ได้ คุณสุธีร์ยกตัวอย่างคำว่า “กังวล” ซึ่งชิต บุรทัต แยกศัพท์ข้ามวรรค เป็น กัง - วละ“มีคำศัพท์ที่น่าสนใจเป็นกรณีศึกษาอยู่คำหนึ่งคือคำว่า กังวล (ไท้นฤกัง – วละอย่างไร) กังวล เป็นคำเขมร (กังวล ก. ห่วงใย, มีใจพะวงอยู่. (ข) – พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน), คำศัพท์ที่จะ ทีฆะ – ทำสระเสียงสั้นให้เป็นสระเสียงยาว หรือ รัสสะ-ทำสระเสียงยาวให้เป็นสระเสียงสั้น และการแตก,กระจายคำออกเป็นพยางค์สั้นๆ เพื่อใช้เป็นคำ ลหุ คำนั้นๆ ต้องเป็นคำที่มาจากภาษา บาลี – สันสกฤต เท่านั้น เนื่องจากธรรมชาติของสองภาษานี้มีเสียงเป็น ลหุ เสียส่วนใหญ่ แต่ถูกตัดแต่งเพื่อความสะดวกลิ้นของผู้ตัดแต่ง เมื่อนำมาเขียนฉันท์ก็สามารถย้อนกลับสู่รากเดิมได้ เจ้าของภาษาฟังเข้าใจ รู้เรื่อง, กังวล เป็นคำเขมร ล. ทำหน้าที่เป็นตัวสะกดได้อย่างเดียว เปลี่ยนหน้าที่ไม่ได้ เพราะเมื่อเปลี่ยนแล้ว เจ้าของภาษาฟังไม่เข้าใจ ไม่รู้เรื่อง, ตะวันตก จะให้เป็น ตะวันตะกะ อย่างนี้ไม่ได้เพราะไม่ใช่คำบาลี – สันสกฤต นิมนต์ เป็น นิมะนะตะ อย่างนี้ได้ เพราะเป็นคำบาลี สงสัย เป็น สงสะยะ – สังสะยะ อย่างนี้ได้ เพราะเป็นคำบาลี คำศัพท์ที่มาจาก บาลี – สันสกฤต แม้จะมีภูมิรู้ ตัด – แต่ง – แผลง – ต่อ, ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์แล้ว ก็ต้องพิจารณาด้วยว่าเมื่อได้รูปได้คำตามต้องการ ลองอ่านออกเสียงให้หูตัวเองฟัง ไพเราะไหม ออกเสียงยากไหม แล้วจึงค่อยตัดสินใจจะเอาอย่างไร ถ้าฟังแล้วรู้สึกแปร่งหู ระคายหู ตลกขบขัน ก็ไม่ควรนำมาใช้เขียนในบทกวีหรือแม้แต่งานเขียนทั่วไป”

ขอเกริ่นไว้ก่อนครับ เพราะหนังสือดีเล่มนี้ ยังพิมพ์ไม่เสร็จ

(http://upic.me/i/cv/0594_suchart-tangsilpaolarn1.jpg) (http://upic.me/show/48856282)


                สวัสดีปีม้า  ๒๕๕๗
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ ปีใหม่มะเมียม้า       ฮิฮิ..ท่าทะมัดมั่น
ควบขับขยับพลัน        ดุจวันมิผันคืน

๐ ผกโผนกระโจนท่อง      พละคล่องประชาตื่น
เชี่ยวชัดตระบัดฟื้น           อุระร้าวระรานแหยง

๐ รู้ย่างเหยาะโถมถีบ     ตะละกีบสะบัดแรง
ขายค้า ฤ นาแล้ง         ประลุหวังสะพรั่งพราย

๐ ควบขี่วิถีตน            มนะทนระโหยหาย
จับเจ่าประเทาคลาย     สติพร้อมประนอมขวัญ

๐ ปีม้าสง่างาม      คติตามบุราณบรรพ์
พาชีทวีสัน-           ติสุโขมโนมัย

๐ เพลิดเพลินเจริญสุข    และสนุกประโลมใจ
รื่นเริงเถลิงชัย             สรซ้อง ชโย! เทอญ.
                     (๗๑๒)

(http://image.ohozaa.com/i/ad7/B5pPOL.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/xiY3VB0ILqFk34Hx)

                    
                           พี.พูนสุข
                   ๒๙  ธันวาคม  ๒๕๕๖

(http://upic.me/i/71/l07720-0.jpg) (http://upic.me/show/48881268)

                                    ปีม้าคึกคัก
เปษณนาทฉันท์ ๑๖

๐ เถลิงศกใหม่หทัยครึกครื้น        สะบั้นหนาวตื่นระรื่นสรวลสันต์
ตระเตรียมข้าวของฉลองหนึ่งวัน    ประดิษฐ์ของขวัญประชันฝีมือ

๐ ประกอบอาหารสมานไมตรี       ขนมรสดีบะหมี่ขึ้นชื่อ
พะแนงแกงผัดสลัดร่ำลือ            อร่อยฮาฮือ..ระดับเชฟเอียน

๐ ระเบ็งเซ็งแซ่กะแช่เหล้าไห      ละเลียดถึงใจนิสัยแปลกเปลี่ยน
กะรึ้บกรึ๊บกรึ๊บกระดึบอาเจียน       ขยับมือเลียนกระเรียนเมามาย

๐ โขมงโฉงเฉงประเลงรำร่อน        เคาะถ้วยชามช้อนสลอนโยกย้าย
กระหึ่มเสียงกลองสนองหญิงชาย    ประชิดเยื้องกรายสหายหุยฮา..

๐ ละเล่นเกมมันส์สนั่นลานกว้าง      สลากคั่นกลางสว่างคาตา
ตะโกน เย้! เย้! เสน่ห์หรรษา          สนุกปีม้าอุราชื่นบาน

๐ ฉลองปีเพิ่มเฉลิมปีทอง      มะเมียชวนมองคะนองห้าวหาญ
สยามพ้นภัยไผทสุขศานติ์      สยามยืนนานไผทร่มเย็น ฯ
                                                                               (๗๒๔)

                                  ไชโย!   ไชโย!   ไชโย!

     (http://upic.me/i/c5/fireworks.gif) (http://upic.me/show/3503962) (http://upic.me/i/c5/fireworks.gif) (http://upic.me/show/3503962) (http://upic.me/i/c5/fireworks.gif) (http://upic.me/show/3503962)

                                                                    พี.พูนสุข
                        ๔  มกราคม  ๒๕๕๗

วิชชุมมาลาฉันท์ 8

....ตรุษจีนพรธรรม์.....................สุขสันต์เพื่อนผอง
เทพไท้คุ้มครอง.........................ครอบครัวร่มเย็น
การงานรุ่งโรจน์.........................ธรรมโปรด"รัก"เป็น
เมตตาผู้เข็ญ.............................ตรุษจีนทั่วกัน

....กายจิตผ่องแผ้ว.....................คลาดแคล้วเภทภัย
ชีวิตสดใส.................................หมั่นมุ่งทางธรรม์
ทุกวันวันดี................................ชีพนี้ไป่ผัน
ดำรงชีวัน.................................เพื่อฝันผองชน

อินทรลิลาตฉันท์ ๑๑

...ขอเพื่อนแนะเขียนฉันท์............จริตมั่นขยับจาร
หวังร่วมประโคมกานท์................ประดับหล้านภาไทย

...ศิลป์ศาสตร์ผสานโยง..............ประดิษฐ์โคลงระรื่นใส
ผองเพื่อนสิมอบใจ.....................แนะสอนให้สนุกจริง

(มาณวกฉันท์ ๘)

แม้นตริจะคล้อง          จองบทฉันท์
เอกอุสำคัญ              จำ ณ หทัย
หนึ่งเสนาะเสียง          เหวี่ยงกวิไกร
ฉันทประไพ              พึงศิกษา

อีกครุแจก                 แยกลหุคำ
เล่ห(ะ)กระทำ            ตามกติกา
หมั่นพิระเพียร             เวียนรจนา
ฉันท์จะวิภา               วามะสำนวน                   

อักขรท้าย                 ปลายตะละวรรค
วางเหมาะก็จัก            เลิศ(ะ)กระบวน
ให้สรขับ                  ตรับเสนาะชวน
จิตตะรำจวน              เคลิ้มเพราะกวี   (๗๖๘)

ศรีเปรื่อง
๔ มี.ค. ๒๕๕๗

ปล.

แบ่งปันกันนะครับ จากการสังเกตเกี่ยวกับเสียงท้ายของมาณวกฉันท์ ๘  ที่จะให้ความไพเราะในการขับ :-
วรรค ๔, ๖, ๗ และ ๘ ควรเป็นเสียง สามัญ หรือ จัตวา (โดยเฉพาะวรรค ๘ ซึ่งเป็นวรรคจบ ส่วนวรรคอื่นก็หยวน ๆ ได้ แต่ต้องลองอ่านดูว่ามันแปร่งรึเปล่า) สังเกต จะเป็นตัว L กลับด้าน (mirror)
ท้ายวรรค ๘ ที่เป็นบทจบ ควรเลี่ยงคำตาย เพราะจะทำให้ทำนองเสนาะจบลงแบบห้วน ๆ ไม่ไพเราะครับ

 emo_126  emo_126  emo_126

                                                                emo_85           emo_85             emo_85

               

                                      ๐ "กล้วยไม้"นำโลกล้วน    สวยงาม
                                    ชูช่อละออตาม                  คบไม้
                                    ภมรร่อนชมยาม                บานเบ่ง
                                    "แชร์"ท่านพาเขวไขว้         ชื่อซ้ำทำฉงน

                                     ๐ ตอบบนความบ่งชี้         ชอบนา
                                   นามที่ถามเป็นมา              ดั่งนี้
                                   "ใกล้ม้วย"เปี่ยมสัญญา       ธรรมเที่ยง
                                   แลหนึ่งมิอาจลี้                 แม่นแล้ว"ศิลาฯ"

                                   ขอบคุณครับ
                                     ศิลาสีรุ้ง
                                               ๗ พฤษภาคม ๒๕๕๗     



(http://www.thaivet.org/images/awb_image66255472123.jpg)
thaivet.org




ขอบคุณภาพจาก internet ครับ




.

(http://upic.me/i/6w/2290-81.jpg) (http://upic.me/show/50902820)
 (http://upic.me/i/rk/2427970w7xdoryzby.gif) (http://upic.me/show/25901852)

                  ๐๐ กล้วยเอ๋ยกล้วยไม้ ๐๐

ธาตุมมิสสาฉันท์ ๑๑

๐ ตอบถ้อยร้อยถาม      ดนุทายตาม ประสงค์เชิญ
ไม่เคยเฉยเมิน               มนะคิดฮอด ตลอดมา

๐ "กล้วยไม้" อายอวล     ดุจกลิ่นนวล รำจวนหา
ดอกแย้มแต้มผา                ระดะดื่นดาษ พิลาสไพร

๐ ดอกก้านบานเบ่ง         ตะละดอกเปล่ง ประกายใส
เชิดชูครูไทย                    คุรุวารบท ประณตคุณ

๐ เพลงโปรดโสตตรึง       เสนาะซ่านซึ้ง ประหนึ่งบุญ
ขับขานหวานอุ่น             หฤหรรษา ชราหวาม
 
 ๐ "กล้วยไม้" ใสซื่อ       นรเล่าลือ ระบือนาม
มอบรักงดงาม                 อุระแหลกลาญ เพราะชายลวง
     
 ๐ "กล้วยไม้" ใกล้ม้วย    วจะขำขวย ระทวยหน่วง
จุกเจ็บเหน็บทรวง            ชิวะดับดิ้น ถวิลใด ?
                                             (๗๙๑)

                  emo_82 emo_82 emo_82   

               "ตรงกันกี่คำตอบเอ่ย..???"
 
                                พี.พูนสุข
                         ๗  พฤษภาคม  ๒๕๕๗
 (http://upic.me/i/rk/2427970w7xdoryzby.gif) (http://upic.me/show/25901852)

http://www.youtube.com/watch?v=Ge73wwmVqmo&list=RDGe73wwmVqmo

 ในปี พ.ศ.2526 ขุนวิจิตรมาตราได้แต่งเพลง กล้วยไม้ ในภาพยนตร์ศรีกรุงเรื่อง "ปู่โสมเฝ้าทรัพย์" โดยมี ร.ท.มานิต เสนะวีณิณ รน. เป็นผู้แต่งทำนอง เป็นเพลงในจังหวะรุมบ้าเพลงแรกของไทย และเป็นเพลงไทยสากลเพลงแรกที่ใช้โน้ตสากล มี มณี บุญจมานนท์ และ องุ่น เครือพันธุ์ เป็นดาราแสดงนำ และออกร้องโชว์ตัวทั้งศาลาเฉลิมกรุงและพัฒนากรทุกรอบ
         ขุนวิจิตรมาตราเล่าให้ฟังว่า ร.ท.มานิต เสนะวีณิณ รน.เป็นผู้ที่ชื่นชอบเพลงคลาสสิคมากและชอบเล่นเปียโนให้ฟังเสมอๆ เมื่อจะแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องปู่โสมเฝ้าทรัพย์ จึงแนะนำว่าอยากให้เป็นแนวคลาสสิค และขอให้มีความยาวเพียง 2 - 3 นาทีเท่านั้น เมื่อได้ทำนองมาแล้วจึงแต่งใส่เนื้อลงไปได้พอดี
         เพลงนี้มีชื่อเต็มว่า "เพลงลาทีกล้วยไม้" เกิดขึ้นก่อน เพลงกล้วยไม่ลืมดอยของพรานบูรพ์ซึ่งแต่งไว้ในละครเรื่อง โจ๊โจ้ซัง แสดงที่โรงหนังพัฒนากร เมื่อวันที่ 13 - 15 พฤศจิกายน 2477 (กล้วยไม้ของเราแต่เก่าก่อน อยู่ในดงดอนเจ้าซ่อนช่อซ่อนใบ...)
http://www2.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9470000036030 (http://www2.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9470000036030)

เพลงลาทีกล้วยไม้(กล้วยไม้)
        คำร้อง ขุนวิจิตรมาตรา ทำนอง ร.ท.มานิต เสนะวีณิน รน.
         โอ้ว่ากล้วยไม้เอย ก่อนนี้เคยเป็นดอกไม้ไพร
        หญิงได้เด็ดแซมผม ชายได้ดมชื่นใจ
        นึกจะเด็ดดม ได้สมนึกใน
        มาเป็นเมืองไม้ ได้แต่ชำเลืองไกลไกล
        ให้แสนอาลัยจริงหนา โอ้กล้วยไม้จำลาที
        โอ้ว่ากล้วยไม้เอย ก่อนไม่เคยเป็นดอกไม้ใคร
        ได้กระเช้าแล้วเหนอ ทั้งกระเชอในไพร
        ได้ที่ทิ้งถิ้น แปลกสิ้นเปลี่ยนไป
        มามีเจ้าของ ก็ได้แต่มองถอนใจ
        ด้วยความอาลัยเจ้านา โอ้กล้วยไม้จ๋า ลาที

--------------
http://www.oknation.net/blog/print.php?id=261325 (http://www.oknation.net/blog/print.php?id=261325)
 เพลง..กล้วยไม้
คำร้อง/ทำนอง " ครูพรานบูรพ์ "
ข้บร้องต้นฉบับโดย " คุณอารีย์ นักดนตรี "

กล้วยไม้
คำร้อง...ทำนอง พรานบูรพ์
ขับร้อง..อารีย์ นักดนตรี

กล้วยไม้ ของเราแต่เก่าก่อน
อยู่ในดงในดอน เจ้าซ่อนช่อซ่อนใบ
ไกลภู่ ไกลผึ้ง เจ้าอยู่ถึงไหนไหน
ใครจะเด็ด จะดมได้ เราไม่เห็นเลย
ใครจะเด็ด จะดมได้ เราไม่เห็นเลย
โอ้ กล้วยไม้เอย
น่าชื่น น่าเชย เจ้าไม่เคยชอกช้ำ
เช้า สาย บ่าย ค่ำ
ชื่นบ่ช้ำชอกเลย

เดี๋ยวนี้ ดูรึกล้วยไม้
มาชูช่อ ชูใบ บานอยู่ในกระเช้า
ลืมดง ลืมดอย ที่เคยอยู่ก่อน อยู่เก่า
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
ภู่จะคลึง ผึ้งจะเคล้า ให้เจ้าเฉาลง
โอ้ กล้วย ไม้ เอย
เจ้าไม่น่าเลย ที่จะมาใหลหลง
เจ้าลืมสุมทุม พุ่มพง
ลืมดงดอย.. เอย


ขออภัยครับ คลิก "ที่มา" ผิดไป
"ที่จะมาใหลหลง" ผมขออนุญาตแก้ไขคำพิมพ์ใน web "ไหลหลง" ด้วยครับ

คุณ พี.พูนสุข ถามว่า  "ตรงกันกี่คำตอบเอ่ย..???"

555 เยี่ยมครับ ถูก

๑) ในพระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ 5 "นิราศกาญจนบุรี"

        กล้วยไม้ไต่ไม้ค่าง     รัถยา
ส่งกลิ่นตลบมา                   เฟื้องฟุ้ง
กลกลิ่นขนิษฐ์นา                 รีรัตน์
หอมตลบอบมุ้ง                   รุ่งเช้ายังหอม

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=18595 (http://www.oknation.net/blog/print.php?id=18595)

๐ "กล้วยไม้" อายอวล     ดุจกลิ่นนวล รำจวนหา
ดอกแย้มแต้มผา           ระดะดื่นดาษ พิลาสไพร

๒) เป็น "ชื่อเพลง" (ไม่ทราบว่า รู้จักทั้ง ๒ เนื้อไหมครับ)
๓) "กล้วยไม้" ใกล้ม้วย 555
๔)  เชิดชูครูไทย   คุรุวารบท ประณตคุณ

...กล้วยไม้มีดอกช้า  ฉันใด
การศึกษาเป็นไป      เช่นนั้น
แต่ดอกออกคราวไร   งามเด่น
งานสั่งสอนปลูกปั้น    เสร็จแล้วแสนงาม

หม่อมหลวงปิ่น มาลากุล
http://www.royin.go.th/th/webboardnew/answer.php?GroupID=1&searchKey=&searchFrom=&searchTo=&PageShow=&TopView=&QID=12907 (http://www.royin.go.th/th/webboardnew/answer.php?GroupID=1&searchKey=&searchFrom=&searchTo=&PageShow=&TopView=&QID=12907)


555 ส่วนประเด็นนี้ ข้าเจ้ายอมรับ บ่ฮู้ เลย บอกหน่อย ๆ 555

๐ "กล้วยไม้" ใสซื่อ       นรเล่าลือ ระบือนาม
มอบรักงดงาม             อุระแหลกลาญ เพราะชายลวง


(https://preview.ibb.co/hJFHRe/DUe_Gvd_FUQAAPo_Gw.jpg) (https://ibb.co/gtOhsK)