|
หัวข้อ: พรากหวัง เริ่มหัวข้อโดย: boomarang ที่ 20 มิถุนายน 2012, 06:23:PM แม้เห็นแสงจ้าแจ่มแซมสว่าง
เงาเลื่อนลางพรางลับดับแสงฉาย พรางลับเร้นเช่นลวงลับดับมลาย เหลือเพียงสายลมพริ้วปลิวผ่านไป แสงเลือนลางจางสีตะวันแต้ม ความมืดแซมแกมหม่นแต่หนไหน พาความรักพลัดพรากจากใจไป เหลือเพียงใจคู่เหงาเศร้าเดียวดาย หัวข้อ: Re: พรากหวัง เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 มิถุนายน 2012, 08:11:PM (http://image.ohozaa.com/i/5d7/BrSDmc.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w81foFx5kXG2zR7N) แสงเลือนลาง จางหาย กลายลับฟ้า แสงจันทร์จ้า สาดส่อง ไม่หมองหมาย แสงฤทัย ใฝ่ฝัน มั่นมิคลาย แสงสุรีย์ ที่ฉาย คล้ายกลับคืน เป็นเฉกเช่น เวียนวน สายชลหลั่ง ไหลประดัง หวังหวาม ยามสะอื้น แม้น้ำเชี่ยว เรือล่ม จมกล้ำกลืน สุดจะฝืน ยืนสู้ รู้ทางตัน พันทอง (http://image.ohozaa.com/i/5d7/BrSDmc.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w81foFx5kXG2zR7N) หัวข้อ: Re: พรากหวัง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 20 มิถุนายน 2012, 09:34:PM แม้เห็นแสงจ้าแจ่มแซมสว่าง เงาเลื่อนลางพรางลับดับแสงฉาย พรางลับเร้นเช่นลวงลับดับมลาย เหลือเพียงสายลมพริ้วปลิวผ่านไป แสงเลือนลางจางสีตะวันแต้ม ความมืดแซมแกมหม่นแต่หนไหน พาความรักพลัดพรากจากใจไป เหลือเพียงใจคู่เหงาเศร้าเดียวดาย ดังแก้วร่วงพริบแตกแยกเศษเสี้ยว พลันแสงเดียววาบราตรีพลีแสงพ่าย โอ้ใจอวลกลิ่นฝันพรรณราย บทจะหายใจหุบฟุบไม่ฟื้น เธอประดุจดอกไม้แต้มใจโลก บรรเทาโศกเฉกอรุณอุ่นวันชื่น ไยมาหักกิ่งหวังล้มทั้งยืน จึงเหมือนฝืนหายใจแม้ตายแล้ว ป.ล. แบบว่าไม่ทันเห็นกลอนคุณพันทอง แต่งรับสัมผัสสระอายไปซะแล้ว ขออภัยด้วย หัวข้อ: Re: พรากหวัง เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 20 มิถุนายน 2012, 10:12:PM แม้เห็นแสงจ้าแจ่มแซมสว่าง เงาเลื่อนลางพรางลับดับแสงฉาย พรางลับเร้นเช่นลวงลับดับมลาย เหลือเพียงสายลมพริ้วปลิวผ่านไป แสงเลือนลางจางสีตะวันแต้ม ความมืดแซมแกมหม่นแต่หนไหน พาความรักพลัดพรากจากใจไป เหลือเพียงใจคู่เหงาเศร้าเดียวดาย ดังแก้วร่วงพริบแตกแยกเศษเสี้ยว พลันแสงเดียววาบราตรีพลีแสงพ่าย โอ้ใจอวลกลิ่นฝันพรรณราย บทจะหายใจหุบฟุบไม่ฟื้น เธอประดุจดอกไม้แต้มใจโลก บรรเทาโศกเฉกอรุณอุ่นวันชื่น ไยมาหักกิ่งหวังล้มทั้งยืน จึงเหมือนฝืนหายใจแม้ตายแล้ว ป.ล. แบบว่าไม่ทันเห็นกลอนคุณพันทอง แต่งรับสัมผัสสระอายไปซะแล้ว ขออภัยด้วย เชิญประทับรับขวัญตะวันใหม่ บ่มรักใส่เคียงสองได้ผ่องแผ้ว ประสานรอยร้าวยับให้กับแก้ว อย่าคลาดแคล้วยกคำนำมาครวญ เนิน จำราย |