|
หัวข้อ: ๐บทกวีหยาดพิรุณ๐ เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 31 พฤษภาคม 2012, 06:30:PM ๐บทกวีหยาดพิรุณ๐
หยาดพิรุณหลั่งสายโปรยปรายแล้ว ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลเขียว ให้สรรพสัตว์รื่นรมย์อยู่กลมเกลียว ใต้ฟ้าเดียวกันนี้ดั่งมีมนต์ หริ่งเรไรพร้อมเพรียงขึ้นเสียงรับ อึ่งอ่างขับเพลงไกลก้องไพรสณฑ์ กบร่ำร้องริมบึงอยู่อึงอล หลังสายฝนพรมพรำกระหน่ำพา เพียงไม่นานเห็ดป่าโผล่สลอน หน่อไม้อ่อนสล้างอยู่กลางป่า ตะขาบ กิ้งกือไพรเลี้ยวไต่มา มวลบุปผาแย้มงามอร่ามไพร ชวนโบยบินจินตนาการกล้าแกร่ง เป็นแนวแห่งคำประพันธ์ที่ฝันใฝ่ ร้อยเรียงพจน์บทกวีอันวิไล เรื่องธารใส ท้องทุ่ง และรุ้งพราย จึงปลอบปลุกความหวังคนทั้งโลก ให้ลืมโศกด้วยพิรุณละมุนสาย เติมไฟฝันอีกคราเพื่อท้าทาย สื่อความหมายบ่งฟ้าเมตตาพอ หยาดพิรุณโปรยปรายหลั่งสายแล้ว ปลุกเนินแนวพฤกษ์ไพรวิไลหนอ ให้เธอ-ฉันแต่งอักษรสุนทรยอ เพื่อถักทอบทกวีหยาดพิรุณ!ฯ อริญชย์ ๓๑/๓/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: ๐บทกวีหยาดพิรุณ๐ เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 31 พฤษภาคม 2012, 07:19:PM (http://img690.imageshack.us/img690/8514/45147365.gif) พิรุณโปรยโชยฉ่ำกระหน่ำป่า พสุธาชื่นชุ่มช่วยอุ้มหนุน ทั่วพฤกษ์ไพรเป็นเบือต่างเจือจุน ร่วมแบ่งบุญเบิกบานลำธารทอง หมู่มัจฉาว่ายวน..จนสนุก กบถูกปลุกจำศีล..ยินสนอง เหล่าสัตว์ป่าคราคร่ำเมื่อน้ำนอง ยูงลำพองแพนหางถากถางกัน เหงือกซ่อนอยู่ไกลถิ่นต่างบินเดียว มาเกาะเกี่ยวกิ่งใหญ่เสียงไก่ขัน ค่างชะนีเรียกคู่อย่างชูชัน ปติสัมพันธ์หลังฝนโปรยเกิดโดยดี ..... emo_28..... หัวข้อ: Re: ๐บทกวีหยาดพิรุณ:สายฝนหล่นพรำคำเข็ญ๐ เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 07 มิถุนายน 2012, 03:57:PM ๐สายฝนหล่นพรำคำเข็ญ๐
สายฝนหล่นพรำฉ่ำหล้า ทุ่งหญ้าเขียวสดลดหลั่น ชาวนาเปรมปรีดิ์ยินดีพลัน ยิ้มรื่นสุขสันต์ตามครรลอง แดดกล้าอ่อนแสงแรงผ่อน ความร้อนเคยฉายพรายส่อง เริ่มเย็นเข้ามาจับรับรอง ให้ผองประชาเริงร่าใจ สดชื่นพฤกษาธรรมชาติ วิลาสตระการลำธารไหล เสียงเพลงหรีดหริ่งเรไร กล่อมไพรให้ซึ้งห้วงดวงมาน ใกล้กาลพรรษามาถึง ตราตรึงคืนวันที่ผันผ่าน ฟ้าฝนโปรยปรายสายธาร กลอนกานท์พร่างในฤทัยเรา เขียนคำรำร่ายระบายฝัน เฉิดฉันทุ่งนาป่าเขา ภูผาเถื่อนถ้ำลำเนา คอยเฝ้าหมายเพียรเขียนไป สายฝนดุจหล่นพรำคำเข็ญ ฉันเป็นคนกวีหรือมิใช่ ช่างเถิด อยากเขียนความตามใจ แม้ใครอาจหยาม “ชุ่ย! ถุย!เชย!"ฯ อริญชย์ ๗/๖/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: ๐บทกวีหยาดพิรุณ:หน้าฝนดลใจ๐ เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 08 มิถุนายน 2012, 01:29:PM หน้าฝนดลใจ
สายฝนพรำฉ่ำชื้นทั่วผืนหล้า มวลพฤกษาไสวแดดใสส่อง หมู่นกการ้องร่ำร้อยทำนอง ห้วยลำคลองปลาปูเคียงคู่ไป คางคกกล่อมเพลงเห่เสน่หา กบเริงร่าพร้อมเพียงส่งเสียงใส แมลงทับวาวปีกเขียวเกาะเคี้ยวใบ หริ่งเรไรเสียงขรมระดมเพลง ตะปาดเขียวกระโดดไกลเกาะไม้กิ่ง กระรอกชิงลีลาวางท่าเก่ง แมลงภู่รำพันบินบรรเลง งูยำเยงตะขาบแดงพิษแรงร้าย แมลงป่องชูหางทำกร่างกล้า หนูอาจมากัดไวดั่งใจหมาย ผีเสื้อบินหลบหลีกเหลื่อมปีกลาย กิ้งกือหมายเห็ดงามเกิดตามดิน งามสรรพสิ่งป่าภูฤดูฝน ดั่งมีมนต์ดลใจอยู่ไม่สิ้น สายธารเย็นสวยใสหลั่งไหลริน ให้ถวิลทุกคราที่มาเยือน!ฯ อริญชย์ ๔/๖/๒๕๕๕ ปล.อ.สูงเนิน นครราชสีมา emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: ๐บทกวีหยาดพิรุณ๐ เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 08 มิถุนายน 2012, 02:04:PM (http://img1.123friendster.com/en/rain/9.gif) ยินแต่เสียง ฟ้าครวญ จนป่วนปั่น ดั่งเสียงเพ้อ รำพัน หวั่นใดเหมือน ลมสะบัด พัดไกว คล้ายคอยเตือน ไร้ดาวเดือน เกลื่อนฟ้า คราฝนพรำ ไม่มีเสียง ครื้นเครง เพลงไพรกล่อม อยู่ในอ้อมกอดลม ฟังฝนพร่ำ หริ่งเรไร หายหน้า ไม่มาอำ พิรุณย้ำ ฉ่ำเย็น ไม่เห็นใคร ไฟฟ้าดับ อับโชค ต้องโศกเศร้า อดเขียนกลอน หยอกเย้า เหงารู้ไหม ฝนกระหน่ำ ซ้ำมา พาปวดใจ นั่งรอไฟฟ้ามา จนล้าทรวง..... emo_126 “สุนันยา” ที่ห้องสี่เหลี่ยม แห่งหนึ่ง...ใน ก.ท.ม. ค่ะ... emo_62 emo_107 |