พิมพ์หน้านี้ - ถึงคุณนักสู้พิราบขาว

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: blackbear ที่ 13 พฤษภาคม 2012, 02:46:PM



หัวข้อ: ถึงคุณนักสู้พิราบขาว
เริ่มหัวข้อโดย: blackbear ที่ 13 พฤษภาคม 2012, 02:46:PM
ถึงคุณนักสู้พิราบขาว
เรื่องราวละเมียดละเอียดอ่อน
ประเด็นอ่อนไหวหลากหลายตอน
รู้สึกทุกข์ร้อนหรืออย่างไร

บทกลอนเป็นที่สื่ออารมณ์
สังคม ความฝัน นั่นก็ใช่
แต่หากกระทบกระเทือนใจ
ย่อมไร้ซึ่งสุนทรียรส

บ้านกลอนคือที่พักมวลนักกลอน
ดับร้อน ทักทาย คลายกำสรด
ถ้าคอยเติมเชื้อไฟไม่ละลด
จะปรากฎ สุขใจ ได้อย่างใด

ถ้าโบกบินลมล่องของพิราบ
ล้วนเปื้อนคราบความคิดลัทธิใหม่
จะเห็นเป็นสีขาวพราวพิไล
หรือจะเป็นสีไหนให้คิดดูฯ


หัวข้อ: Re: ถึงคุณนักสู้พิราบขาว
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 13 พฤษภาคม 2012, 04:09:PM
(http://www.isacengineering.com/image/thunder_00.jpg)

(http://www.qzub.com/bar_189.gif) (http://www.qzub.com)

เมฆทะมึนมัวหม่นบนฟ้ากว้าง
เสียงครวญครางวางลั่นสนั่นหู
เมฆขลาล่อแก้วแนวชื่นชู
แต่คนอยู่สั่นสะท้าน..ซุกบ้านนอน

ยามฟ้าใหม่ฝนมาผวาหวาด
กลัวสายฟ้าผ่าพาดกวาดสิงขร
ความโกรธเกรี้ยวเคี้ยวคึกลึกขจร
ผู้สั่นคลอนชาวดินถิ่นลำเนา

แม้นไม่กลัวแต่ไฉนใจไม่กล้า
เดินดุ่มฝ่าสายฝนบนอับเฉา
หากเปรี้ยงลงตรงเดินเกินบรรเทา
ชีวิตเราเผาไหม้ในพริบตา

มีเสรีเพียงหลบซบในบ้าน
กร่างเกินการงานเข้าเศร้าหนักหนา
ใครรู้ใจฟ้าฝนบนนภา
ยอมตากหน้ากลางแจ้งว่าแกร่งเกิน

ชีวิตไม่ยืนยาวกล่าวกันนัก
วันหนึ่งจักตายลงปลงแต่เนิ่น
สรรพสัตว์จัดกรรมนำทางเดิน
อย่าขวยเขินเมินหม่นลืมผลพวง

แม้นน้ำมากฝากแล้งใครแปลงเปลี่ยน
ธรรมชาติวนเวียนเฆี่ยนแสบสรวง
เกิดเป็นคนบนวิถี..ที่หลอกลวง
เถอะ..บำบวง ทวยแถน..แม้นเราตรม.

"บ้านริมโขง"
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

(http://www.qzub.com/bar_194.gif) (http://www.qzub.com)


หัวข้อ: Re: ถึงคุณนักสู้พิราบขาว
เริ่มหัวข้อโดย: blackbear ที่ 13 พฤษภาคม 2012, 08:56:PM
([url]http://www.isacengineering.com/image/thunder_00.jpg[/url])

([url]http://www.qzub.com/bar_189.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url])

เมฆทะมึนมัวหม่นบนฟ้ากว้าง
เสียงครวญครางวางลั่นสนั่นหู
เมฆขลาล่อแก้วแนวชื่นชู
แต่คนอยู่สั่นสะท้าน..ซุกบ้านนอน

ยามฟ้าใหม่ฝนมาผวาหวาด
กลัวสายฟ้าผ่าพาดกวาดสิงขร
ความโกรธเกรี้ยวเคี้ยวคึกลึกขจร
ผู้สั่นคลอนชาวดินถิ่นลำเนา

แม้นไม่กลัวแต่ไฉนใจไม่กล้า
เดินดุ่มฝ่าสายฝนบนอับเฉา
หากเปรี้ยงลงตรงเดินเกินบรรเทา
ชีวิตเราเผาไหม้ในพริบตา

มีเสรีเพียงหลบซบในบ้าน
กร่างเกินการงานเข้าเศร้าหนักหนา
ใครรู้ใจฟ้าฝนบนนภา
ยอมตากหน้ากลางแจ้งว่าแกร่งเกิน

ชีวิตไม่ยืนยาวกล่าวกันนัก
วันหนึ่งจักตายลงปลงแต่เนิ่น
สรรพสัตว์จัดกรรมนำทางเดิน
อย่าขวยเขินเมินหม่นลืมผลพวง

แม้นน้ำมากฝากแล้งใครแปลงเปลี่ยน
ธรรมชาติวนเวียนเฆี่ยนแสบสรวง
เกิดเป็นคนบนวิถี..ที่หลอกลวง
เถอะ..บำบวง ทวยแถน..แม้นเราตรม.

"บ้านริมโขง"
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๕

([url]http://www.qzub.com/bar_194.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url])


ข้าแต่พญาแถนแห่งแมนสรวง
ข้าบำบวงบั้งไฟมาให้สม
ล่องลอยฟ้ามาสวรรค์ให้ท่านชม
ข้าขื่นขมนักหนาเพลานี้

แผ่นดินร้อนแล้งร้ายมากมายนัก
บ้างมีฝนตกหนักหลายพื้นที่
บ้างมีแผ่นดินไหวไม่สู้ดี
มันแปรปรวนป่นปี้เพราะโลกร้อน

รามสูรขว้างขวานมานานแล้ว
ไม่พบแก้วมณีที่หนีซ่อน
เมขลาลาแล้วแจวจากจร
รอปรองดองกันก่อนค่อยกลับมา!