พิมพ์หน้านี้

...สองคนสร้าง ให้หนึ่งคน กำเนิดขึ้น
หนึ่งคนจึง เติบใหญ่ มาให้เห็น
หนึ่งคนไร้ ความรู้ เท่าที่เป็น
ภาระเต็ม ให้สองคน ต้องกลุ้มใจ
...ภาระใหญ่ สองคน ยังเอาอยู่
สองคนดู แลอบรม บ่มนิสัย
หนึ่งคนยัง ไม่แคร์ ไม่สนใจ
สองคนได้ ลาลับ จากแผ่นดิน
...หนึ่งคนนั้น มองย้อนกลับ บรรทัดก่อน
ได้แต่มอง ที่หลุมฝัง ปักแท่นหิน
สลักชื่อ ทั้งสอง ลงแผ่นดิน
หนึ่งคนวิง วอนหา ให้ย้อนคืน
...เพิ่งคิดได้ ในวัน ที่มันสาย
สองคนตาย ไม่อาจ ที่จะฟื้น
เหลือคำสอน ให้หนึ่งคน ไว้หยัดยืน
ขอแค่ตื่น แล้วกลับตน เป็นคนดี

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน