พิมพ์หน้านี้ - ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 08:44:AM



หัวข้อ: ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 08:44:AM
    ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร

แสงแดดส่องลอดลายเงาไม้ร่ม
หญ้าพร่างพรมลมพัดสะบัดไหว
นกกากล่อมบรรเลงบทเพลงไพร
ท้องฟ้าใสจางปางกระจ่างงาม

สะเดาแตกช่อใหม่พลิ้วไหวลู่
ขี้เหล็กชูดอกมาเหลืองอร่าม
อินทนิลม่วงขาวสกาวงาม
ดอกมะขามเหลืองอมสีชมพู

สำโรงสูงลิบลิ่วเคียงทิวสัก
โตช้านักตะเคียนคล้ายเตียนอยู่
แคนาออกดอกยื่นพอชื่นชู
ต้นตะกูยังสั้นรอวันคืน

ร่มเงาไม้ชายป่ามีค่ายิ่ง
ได้พึ่งพิงความอุดมแสนร่มรื่น
หลายชีวิตมีความหวังอยู่ยั่งยืน
ด้วยกลมกลืนธรรมชาติอากาศดี

เหนื่อยจากการงานหนักมาพักผ่อน
เดินนั่งนอนสดชื่นในพื้นที่
เติมใจจินต์กลั่นมาบทกวี
ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร!ฯ

                       อริญชย์
                   ๗/๕/๒๕๕๕
                 แก่งคอย สระบุรี  


 emo_84 emo_107 emo_60 emo_107 emo_84

http://www.youtube.com/watch?v=k8Pxh1FwEpE


หัวข้อ: Re: ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร
เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 09:42:AM
emo_13

นักเดินทาง ย่างเดิน เพลินไปเรื่อย
รู้สึกเหนื่อย มากนัก ก็พักผ่อน
ปลดระวาง ภาระ ลงผละนอน
ตะวันรอน ยามบ่าย และสายลม

มองเมฆน้อย ลอยขาว ราวปุยนุ่น
ช่างอบอุ่น ท้องนภา ดั่งผ้าห่ม
เสียงนกไพร กู่ก้อง ร้องระงม
อยู้ในร่ม ต้นยาง ข้างทางเดิน

 emo_25
.....ยากูซ่า....


หัวข้อ: Re: ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 03:31:PM
(http://image.ohozaa.com/i/b62/ygbh9.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/2XfZ)
เสียงไก่ป่า ขันดัง วังเวงแว่ว
จวนค่ำแล้ว มองทาง อย่างห่างเหิน
มาโดดเดี่ยว เปลี่ยวทรวง ห่วงเหลือเกิน
จำใจเดิน ก้าวย่าง อย่างเร็วไว

เสียงลิงค่าง บ่างชนี ที่ห้อยโหน
แกว่งกวัยโยน โอนโอด บนโขดไหว
ฝูงช้างพลาย งางอก ออกจากไพร
กินใบไผ่ ใกล้ทุ่ง ติดคุ้งน้ำ
พันทอง
(http://image.ohozaa.com/i/b62/ygbh9.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/2XfZ)


หัวข้อ: Re: ตามวิถีแห่งฝันคนสัญจร
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 08:43:PM
คือสวรรค์บ้านนาคราได้ผ่าน
เสร็จจากงานพักใจได้ชุ่มฉ่ำ
กับภาระมากล้นที่ทนทำ
เช้ายันค่ำเหนื่อยนักอยากพักกาย

ธรรมชาติวาดฝันถึงวันพรุ่ง
งานที่ยุ่งทุกวันก็พลันหาย
ขอนอนชมนภาดาราพราย
ค่อยผันผายสู้งานวันต่อมา

--ณัชชา--

 emo_107