|
หัวข้อ: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย (กลอน ๖) เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 07 พฤษภาคม 2012, 07:29:PM (http://picdb.thaimisc.com/c/chonladafarm/8510-14.jpg)ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
โอ้เจ้าลูกไก่ตัวน้อย กลอน ๖ ไก่น้อยคอยแม่แลหา แม่จ๋าอยู่ไหนไม่เห็น หนูหาที่นอนตอนเย็น ไรเล็นไต่คันหวั่นกลัว ดึกนี้หนาวแท้แม่จ๋า เสียงหมาแมวไล่ไปทั่ว ใจหนูผวาระรัว เนื้อตัวสั่นเทาเศร้าใจ หนูยังวิ่งช้ากว่าพี่ หลายที่แม่เพลินเดินใฝ่ ลืมว่าหนูช้ากว่าใคร จึงไม่อาจชิดติดตาม แม่จ๋า อยากรู้อยู่ไหน รู้ไหมว่าหนูอยู่ท่าม- กลางภัยพาลร้ายหมายตาม สิ้นความเมตตาการุญ หนูยังหวังรุ่งพรุ่งนี้ คงมีแม่ให้ไออุ่น โอบหนูเอื้อเฟื้อเจือจุน ละมุนอิ่มในไอรัก ดึกนี้หนูซบหลบหลีก ไร้ปีกแม่หอมพร้อมกวัก หนูจะยิ้มไว้ทายทัก แมวยักษ์หมาใน ไม่กลัว!ฯ อริญชย์ ๗/๕/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย (กลอน ๖) เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 07 พฤษภาคม 2012, 08:55:PM emo_20 แลเห็น ลูกไก่ ไร้แม่ ชะแง้ แลไหน ไม่เห็น แม่เจ้า เข้าคอน ตอนเย็น ลำเค็ญ ถูกเชือด เลือดแดง เพราะพระ ธุดงค์ ทรงกลด กำหนด ตรวจดู รู้แจ้ง ตาต้อง ฆ่าไก่ ไว้แกง จัดแจง ห่มผ้า มารอ emo_49 ......ยากูซ่า...... หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย (กลอน ๖) เริ่มหัวข้อโดย: หนามเตย ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 03:47:AM (http://img855.imageshack.us/img855/4659/imagescavhk1z8.jpg) เรื่องดาว ลูกไก่ ใจเด็ด มีกัน ทั้งเจ็ด ตัวน้อย พากัน ยืนอยู่ ใจลอย แม่หนู ดูหงอย คอยใคร วันนี้ ดวงดาว มืดมิด ให้พะวง ในจิต สงสัย แม่เรา วันนี้ เปลี่ยนไป ทำไม ทุกข์จัง กังวล แม่ไก่ รำพัน วันพราก ใจกลับ ลำบาก สันสน ลูกน้อย ของแม่ ทุกข์ทน จำจน บอกให้ ได้ฟัง ตัวของ แม่นี้ มีกรรม แต่ก่อน เคยทำ หนหลัง ชาตินี้ บุญเรา น้อยจัง ถ้ายั้ง คงอด ทดแทน ลูกไก่ ทั้งเจ็ด ตัวน้อย ห่วงแม่ เฝ้าคอย หวงแหน พร้อมใจ ขอมอบ ตอบแทน หากแม้น มีบุญ หนุนตาม จึงได้ ไปเกิด อีกหน รับไว้ เบื้องบน ไต่ถาม ให้เกิด เป็นดาว งดงาม สวยอร่าม สดใส ในนภา ขอจบ เรื่องราว แค่นี้ รวบรัด คำมี เนื้อหา บทเต็ม มีใน ตำรา นำมา เชื่อมโยง โคลงกลอน.. emo_33 emo_33 emo_33 เขียนเองเศร้าเอง (http://img855.imageshack.us/img855/1429/imagescam0dp7m.jpg) emo_25หนามเตย emo_25 หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย (กลอน ๖) เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 08 พฤษภาคม 2012, 05:41:AM ([url]http://picdb.thaimisc.com/c/chonladafarm/8510-14.jpg[/url]) ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต โอ้เจ้าลูกไก่ตัวน้อย กลอน ๖ ไก่น้อยคอยแม่แลหา แม่จ๋าอยู่ไหนไม่เห็น หนูหาที่นอนตอนเย็น ไรเล็นไต่คันหวั่นกลัว ดึกนี้หนาวแท้แม่จ๋า เสียงหมาแมวไล่ไปทั่ว ใจหนูผวาระรัว เนื้อตัวสั่นเทาเศร้าใจ หนูยังวิ่งช้ากว่าพี่ หลายที่แม่เพลินเดินใฝ่ ลืมว่าหนูช้ากว่าใคร จึงไม่อาจชิดติดตาม แม่จ๋า อยากรู้อยู่ไหน รู้ไหมว่าหนูอยู่ท่าม- กลางภัยพาลร้ายหมายตาม สิ้นความเมตตาการุญ หนูยังหวังรุ่งพรุ่งนี้ คงมีแม่ให้ไออุ่น โอบหนูเอื้อเฟื้อเจือจุน ละมุนอิ่มในไอรัก ดึกนี้หนูซบหลบหลีก ไร้ปีกแม่หอมพร้อมกวัก หนูจะยิ้มไว้ทายทัก แมวยักษ์หมาใน ไม่กลัว!ฯ อริญชย์ ๗/๕/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 (http://http:[/center]//image.ohozaa.com/i/35c/NJGLg2.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3uurcfhZN5kG2wE) (http://image.ohozaa.com/i/35c/NJGLg2.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3uurcfhZN5kG2wE) มาขอ เล่าเรื่อง ราวต่อยายตา นั้นหนอ ปวดหัว ปรึกษา กันอย่าง พันพัว เอาชัวร์ ใช่ไหม เช้านี้ ฝ่ายยาย ถามว่า อะไร เชือดแม่ ไก่แกง เร็วรี่ ฟักแฟง เรานั้น ไม่มี ตายหมด เป็นที่ โศกา แม่ไก่ เดินมา ได้ยิน น้ำตา หยดริน ใบหน้า ซึมเซา เศร้าใน อุรา ด้วยว่า จะโดน คนเชือด จะรีบ หนีไป ใช่ที่ ทดแทน คุณมี ไม่เหือด แต่ลูก จักทน เห็นเลือด ที่แม่ ถูกเชือด ได้ไง จึงเรียก ลูกน้อย มาสั่ง อย่าได้ ชิงชัง รู้ไหม เม็ดข้าว เรากิน เข้าไป ตอบเทน คืนไป เสียที เจ้าลูก ของแม่ ทั้งเจ็ด ถ้าแม่ ถูกเด็ด ชีพนี้ จะตาม แม่ไป ทันที ด้วยไฟ กองนี้ แน่นอน ยายตา ผ่านมาได้ฟัง น้ำตา ไหลหลั่ง เปียกหมอน สงสาร ในอก สะท้อน วิงวอน ท่านเท -วดา ด้วยอา นิสงส์ ความรัก แฟงฟัก กลับฟื้น ดังว่า แม่ไก่ ไม่โดน เชือดนา ด้วยว่า ความก-ตัญญู เทวา นั้นเกิด สางสาร ไม่อยาก เห็นการ หดหู่ แม่ไก่ ลูกไก่ เอ็นดู จึงอยู่ คู่ตา กับยาย ขอหัก มุมหน่อย พี่น้อง ไม่อยาก เศร้าหมอง เบื่อหน่าย ลูกไก่ ทั้งเจ็ด ไม่ตาย ด้วยหลาย ความดี ที่ทำ คนเรา จึงพึง สังวร ทำก่อน ความดี หนีช้ำ จะได้ ไม่ต้อง รับกรรม จึงย้ำ ทำเถิด ความดี พันทอง (http://image.ohozaa.com/i/35c/NJGLg2.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/w3uurcfhZN5kG2wE) หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย (กลอน ๖) เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 18 กรกฎาคม 2012, 11:45:AM http://www.youtube.com/watch?v=W1WbGCV4h60 ลูกไก่ตัวน้อยคอยแม่ นานแท้จากไปไหนนี่ เจี๊ยบเจี๊ยบเรียกหามาซี เร็วรี่ไม่งั้นฉันตาย ตะกวดตัวใหญ่ได้กลิ่น แลบลิ้นยังถิ่นที่หมาย ลูกไก่ยืนเปลี่ยวเดียวดาย อันตรายต้องสู้ดูกัน หลบหลีกปีกหัวมั่วหมด เหลืออดจิกไล่ไปนั่น ตะกวดลุกไล่โรมรัน แล้วมันก็หงอยถอยมา สงสารลูกไก่เหนื่อยกาย จนสายตากแดดแผดกล้า อดน้ำหิวโหยโรยรา เริ่มล้าซึมเซาเหงาลง ตะกวดรุกใหม่ไม่ถอย เจี๊ยบน้อยหนีห่างพลางหลง ติดในกิ่งไม้ไพรพง มึนงงหมดทางย่างไป ตะกวดรู้ดีรี่งับ ปากจับรวบรัดกัดได้ โอ้เจ้าตัวน้อยลูกไก่ ว่องไวไม่พ้นศัตรู เจ้าโดนรังแกแน่นั้น พลิกผันเป็นรองต้องสู้ ยังเปรียบเทียบคำนำตู่ เขาขู่ลูกไก่ในมือ. นพ 18 ก.ค.55 หัวข้อ: Re: โอ้เจ้าลูกไก่น้อย ตอน:สดุดี….เจ้าไก่น้อย เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 18 กรกฎาคม 2012, 01:10:PM สดุดี….เจ้าไก่น้อย
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๐ไก่น้อยทระนงศักดิ์…………ปะทะหักตะกวดป่า ช่างแกร่งฤทัยกล้า……………บมิมีจะหวั่นไหว ๐จิกสู้ริปูร้าย…………………..ผิวตายก็ภูมิใจ ฝากนามระบือไกล……………จุติสู่สวรรค์พราว เป็นเทพบุตรงาม............ชุติวามตระการหาว หรือกุกกุฏาดาว……………….ดุสิตาก็ควรคง ๐ส่วนเจ้าตะกวดป่า………….มรณาสลายส่ง แน่แท้จะได้ลง………………..ณ สถานอเวจี ๐เกียรติไก่สิปรากฎ………….ทุรยศตะกวดผี โลกรู้ก็ชูศรี…………………....มนไก่อหังการ ๐คนควรสิน้อมนำ…………….คุณธรรมมโนหาญ เติมหวังพลังงาน……………..ดุจไก่กระจิ๊ดริด!ฯ อริญชย์ ๑๘/๗/๒๕๕๕ emo_107 emo_100 emo_107 |