พิมพ์หน้านี้ - ฝนหลังฟ้า

-๑-

เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น
ระบำบนหลังคาสังกะสี
เด็กชายน้อยร้องแงถูกแม่ตี
"ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา

หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย
โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า
ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา
แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู

นี่คงมัวแต่ห่วงเล่นเป็นนิสัย
แม่สั่งอะไรไว้ไม่เข้าหู
ตีให้จำครั้งหน้าจะได้รู้
ไป๊..ไปถูพื้นกระดานบนบ้านไป"

-๒-

เปาะแปะ เปาะแปะ..โปรยเม็ดสาด
เสียงกระสุนมัจจุราช -เคลื่อนไหว
ชายหนุ่มมือสั่นยืนลั่นไก
แต่ไม่สวมสิ่งใดใช้อำพราง

ขณะฝนยังคงเทลงหนัก
ฝูงชนก็ปักหลักดูไม่ห่าง
เหยื่อ- เลือดนองนอนร้องคราง
เพียงครู่เดียวร่างทั้งร่างก็เงียบงัน

ผู้ก่อเหตุยืนนิ่งไม่หลบหนี
เจ้าหน้าที่นำกำลังมาเต็มขั้น
เข้าจับกุมผู้ร้ายชายฉกรรจ์
รอวันพิพากษาโทษคดี....

-๓-

ไม่นานนักเสียงระฆังคำสั่งศาล
ลั่นโทษประหารตามวิถี
โลก-ชีวิต ก็เป็นเช่นนี้
ใครผิดควรถูกตีเป็นธรรมดา

ชายหนุ่มผู้เปลี่ยนศักดิ์เป็นนักโทษ
ไม่นึกโกรธคำศาลพิพากษา
ขอเพียงแค่กระดาษกับปากกา
เขียนขณะฝนซาขณะนี้

-๔-

เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น
ระบำบนหลังคาสังกะสี
ผมร้องแงถูกแม่ตี
"ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา

หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย
โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า
ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา
แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู

แม่...
ตัวผมแย่แค่ไหนแม่รู้อยู่
มัน. โกงที่ดินแม่ -แม่ก็รู้
ตอนนี้ผมกล้าไปสู้หน้าแม่แล้ว!"

(http://thummada.com/php_upload2/Saai_Chon.jpg)

(เสียงแทรกคืนแรกในคุก..ต่อบทที่ ๓)

แม่เลี้ยงเจ้าเนืองนับรับผิดชอบ
มิใช่รอบเข่นฆ่า...ไม่กล้าหนี
อยุติธรรมซ้ำซากช่างมากมี
เป็นคดีกับนายทุนยิ่งขุ่นมัว

แม่เลี้ยงเจ้าให้ทนอย่างคนสู้
ไม่ใช่ผู้ชนะ...มิละชั่ว
ไร้อำนาจชาติตระกูลจะทูนตัว
ไปพันพัวต่อตี...ให้มีภัย

แม่เลี้ยงเจ้ามาผิดคิดนอกลู่
อย่าเป็นผู้มีปัญญาแต่สาไถ
ผืนดินที่มันโกงกิน...ไม่เป็นไร
แผ่นดินไทยเหลือให้หลบ..กลบหน้ามัน

emo_62

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน