|
หัวข้อ: พระจันทร์ข้าใครอย่าแตะ . . . กระต่ายกระแดะมันต้องตาย เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 13 เมษายน 2012, 06:12:PM พระจันทร์ข้าใครอย่าแตะ . . . กระต่ายกระแดะมันต้องตาย พิโยคนางห่างเหินจากเนินรัก ปรปักษ์ปมเหงาเข้าแทงอก หนาวอุราอาลัยใจระทก ตาวันตกอกเปลี่ยวพลันเสียวทรวง ยามราตรีมีดาวขึ้นพราวแสง แต่ดินแยกแตกระแหงแล้งคนห่วง เจ้าอยู่ไหนใจหาสุดาดวง ข้างบนสรวงห้วงฟ้าหรือว่าไร พระจันทร์ฉายปลายหาศเพียงมาศผ่อง ดุจเนื้อน้องนิ่มนวลชวนหลงใหล โอ้ยลโสมโทมนัสอึดอัดใจ นั่งหม่นหมองร้องไห้ไร้น้ำตา หากเปรียบเจ้าแจ่มเล่ห์บนเวหน คงทุกข์ทนผลเสน่ห์บนเวหา กระต่ายน้อยคอยยวนนวลยุพา แต่พี่ยาว่ากวนนวลยุพิน จึงอิจฉาตาร้อนระอุหมาย ฆ่ากระต่ายตายห่างนางโฉมฉิน กล่าวโทษทัณฑ์จันทรามากลั้วดิน จนวันสิ้นสาปหายกระต่ายเลือน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: พระจันทร์ข้าใครอย่าแตะ . . . กระต่ายกระแดะมันต้องตาย เริ่มหัวข้อโดย: เปรียว ที่ 13 เมษายน 2012, 06:31:PM เป็นมนุษย์ขี้อิจฉานี่น่าคิด จ้องจับผิดจันทราหาใดเหมือน แม้ตำนานหนหลังยังบิดเบือน ช่างแชเชือนตั้งท่าจะฆ่ากัน ฆ่ากระต่ายชิงจันทร์นั้นเรื่องใหญ่ คนอะไรใจดำคิดห้ำหั่น ฆ่ากระต่ายเลือดนองหวังครองจันทร์ เชื่อว่าฝันนั้นไกล ไม่มีทาง เปรียว emo_107 |