ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ยามเย็น เช่นหยาด น้ำค้าง
ผีเสื้อ แผ่กาง ปีกสี
น้ำผึ้ง หอมล้วน ยวนยี
วารี หล่อเลี้ยง พงไพร

ยามร้อน ศรพุ่ง มุ่งเป้า
คมเขา เขี้ยวปัก ยักษ์ใหญ่
น้ำมัน พลันผุด จุดไฟ
ตัวใคร ตัวมัน ฉันแจว...

 emo_101

พอดีอ่านฉันท์ยอเกียรติชาวนครราชสีมามาวันก่อน เลยขอแต่งอันนี้บ้าง ...จะมีบางตอนคล้ายกับฉันท์ยอเกียรติฯ นะครับ

วสันตดิลกฉันท์

๐ อ้าเพศก็เพศนุชอนงค์
อรองค์ก็บอบบาง
ควรมุ่งผดุงสิริสะอาง
วธุลักษณ์ประโลมใจ

๐ ยามขวยก็ด้วยจิตะระบัด
ประดิพัทธทรามวัย
พักตร์เจ้าคละเคล้าลุหิตะไซร้
ก็ระเรื่อกุหลาบพรรณ

๐ ยามร้อนกระฉ่อนกุธะคละฟุ้ง
พธุมุ่งพิฆาตครัน
โอ้หนอละออนุชะสวรรค์
นระหวั่นลุขวัญหาย

๐ อ้าหัตถ์ก็หัตถ์สุขุมะชวน
มนะหวนฤดีพราย
ควรแต่พิเลปน์จุรณะชาย
ผัสะคล้ายสวรรค์สรวง

๐ ยามแค้นก็แค่นพิริยะครอง
ลุกระบอง ธ ตามควง
ไล่กลุ้มตะลุมจะเจาะเคาะจ้วง
ก็ประลาตมิอาจทาน

๐ อ้าเสียงสำเนียงนุชะอนงค์
เสนาะส่งกระแสหวาน
ควรร้องและซร้องสระประสาน
พิณพาทย์ระเริงใจ

๐ ยามแค้น ธ แค่นพจนวา-
กยะจากระหึ่มไพร
เธอชีิ้วิถีปุริสะให้-
ทุษะหม่นวิกลตรอม

๐ อ้าจิตจริตยุวดินัย
อรไทก็รอมชอม
เปี่ยมคุณกรุณชนะถนอม
กวะบุตรธิดาตน

๐ ยามเจ็บก็เหน็บลุหิตะอาบ
กระแหนะภาพะสาปมน
ความรักสมัครจิตะสกนธ์
มละหม่น ณ พริบตา

๐ จิตที่ฤดีกษณะก่อน
รติฟอนเฟะฟุนมา
เกลียดชังประดังจิตะและพา-
หิระกายะเจ็บแค้น

๐ ตัดขั้ว ณ ใน ปทุมะชาติ
ผิวะขาดก็ใยแทน
เกลียดชังประดังประทุษะแสน
ภวะใยก็ไป่เหลือ

๐ หมดเจตสิกจะพิสมัย
นรไหนจะจุนเจือ
รูปงามละลามภวะอะเคื้อ
ลุสถานะยักษ์มาร ฯ

 emo_101  emo_101