พิมพ์หน้านี้ - ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาว?

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: สุวรรณ ที่ 26 มีนาคม 2012, 12:12:AM



หัวข้อ: ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาว?
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 มีนาคม 2012, 12:12:AM
(http://region4.prd.go.th/images/article/news1728/n20110104104035_29349.jpg)
ขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

เขาว่ายิ่งมืดยิ่งเห็นดาว
แต่ฉันกลับพบความเหน็บหนาวเข้าแทนที่
มองฟ้าทีไรไม่เห็นมี-
แสงดาวสักที ตราบที่ฉันมอง

เงียบเหงา...
เจอเพียงความว่างเปล่า ที่ลอยล่อง
กับจังหวะเพลงราตรี,ทำนอง
เอื้อนประสานเสียงร้องของรัตติกาล

คิดถึง...
เพียงหัวใจรำพึงเอ่ยขาน
ว่าเราต่างห่างกันนานแสนนาน
เมื่อใดจักพบพานกันอย่างเคย


หัวข้อ: Re: ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาว?
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 26 มีนาคม 2012, 08:46:AM

(http://4.bp.blogspot.com/--BfG6Hga0Ao/ThZXcgXESqI/AAAAAAAAABE/mOa_yXtaM0Q/s1600/p1020930rpz4.jpg)
ระยิบพราววาววับประดับฟ้า
ดวงดารา ลอยเด่น เห็นฟ้าเผย
รัตติกาล ผ่านห้วง เดี๋ยวล่วงเลย
ให้เปรียบเปรย มืดสว่างย่อมต่างกัน

ช่วงราตรีมีดาว พราวไสว
รุ่งทิวา ฟ้าใส มิใช่ฝัน
คงมีแสงเรืองรอง ผ่องอำพัน
สุริยัน สาดส่อง ต้องฟ้าคราม....

"สุนันยา"


หัวข้อ: Re: ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาว?
เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 26 มีนาคม 2012, 09:25:AM

([url]http://4.bp.blogspot.com/--BfG6Hga0Ao/ThZXcgXESqI/AAAAAAAAABE/mOa_yXtaM0Q/s1600/p1020930rpz4.jpg[/url])
ระยิบพราววาววับประดับฟ้า
ดวงดารา ลอยเด่น เห็นฟ้าเผย
รัตติกาล ผ่านห้วง เดี๋ยวล่วงเลย
ให้เปรียบเปรย มืดสว่างย่อมต่างกัน

ช่วงราตรีมีดาว พราวไสว
รุ่งทิวา ฟ้าใส มิใช่ฝัน
คงมีแสงเรืองรอง ผ่องอำพัน
สุริยัน สาดส่อง ต้องฟ้าคราม....

"สุนันยา"



ความมืด มันขับ ดาวระยับแสง
ส่งเสริมแรง แสงดาว พร่างพราวหวาม
ยืนมอง ส่องนภา บนฟ้างาม
เรืองอร่าม  น้ำใจ ใช่ตัวดำ

         สิงขร


หัวข้อ: Re: ยิ่งมืดยิ่งเห็นดาว?
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 27 มีนาคม 2012, 01:09:PM


ราตรีเริงแสงสว่างสวรรค์
ดาวหวั่นเดือนหวาดขยาดแขยง
ฟ้าพลอยไฟพลุ่งสะดุ้งแสดง
เมฆขาวเหมือนแข่ง ณ เขตนคร

จึงดับดาวพราวฟ้าสลบสลด
นภรสหดหายสลายสลอน
รอวันคืนถิ่นทับที่หลับที่นอน
ชมดาวว่อนดาวาดสะอาดสะอาง

รอมืดแรแหห้อมฟ้ายามราตรี
สว่างเว้นเห็นแต่ที่เรือนดาวพร่าง
ลืมโคมคำเดือนรำบายคลายมนต์ราง
เด่นแต่ดาววาวเพชรค้างอยู่กลางใจ....