|
หัวข้อ: รำพันแทนเจ้าหนวดตัด เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 22 มีนาคม 2012, 06:06:AM (http://image.ohozaa.com/i/206/x22Ubh.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/vXRPfKqboxzA8akw)
ภาพเจ้าบุญเยือนที่ถูกนำมาทิ้งค่ะ ๏ดวงใจเอยใครเล่า ใจดำ ยังอ่อนยิ่งยังทิ้ง ขว้างได้ พอจิตมุกระทำ มิกริ่ง ชีวิตหนึ่งจะไร้ หมดลม ฯ ๏ เพียงเพราะมิใช่ลูก ของตน เป็นสัตว์ปราศอารมณ์ หวั่นไร้ พรากแม่และลูกจน เหห่าง เวรต้อยตามติดได้ โทษดา ฯ ๏แผ่นดินนี้มิเช่น ของใคร โลกเย็นด้วยเมตตา แผ่ร่ม เสี้ยวทานส่งผลไกล สันติ อย่าคิดภาระห่ม ใจดาย ๚ะ๛ (โคลงวิชชุมาลี) มีคนเอาลูกแมวตัวไม่ถึงสองฝ่ามือมาทิ้งแถวบ้านคุณงายค่ะ หนวดสองข้างถูกตัดจนกุด แมวต้องใช้หนวดไว้คลำทางในที่มืด ใครน้อช่างทำได้ลงคอ หันไปดูเจ้าแมวดำหนวดขาวที่บ้านแล้ว ช่างต่างกันลิบลับ หวังว่าหนวดเจ้าแมวใหม่จะงอกยาวไวๆ เมื่อวานมันไม่มากินข้าว แต่เช้านี้มาร้องขอแล้ว เลยเอาเข้าบ้าน หวังว่าจะดีกับเจ้าตัวที่บ้านได้ในเร็ววัน หัวข้อ: Re: รำพันแทนเจ้าหนวดตัด เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 22 มีนาคม 2012, 08:46:PM น่ารักเท่าแมวเลยคุณงาย(เป็นแมวอยู่แล้วหมายถึงบุญเยือนนาคุณงาย) เห็นเจ้าเหมี๋ยวโดนตัดหนวดแล้วคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆ ตอนนั้นพิมพ์วาสอยู่อนุบาล๒ ตอนนั้นมีแมวสีขาวกับแมวสีแดงขาวถูกนำมาทิ้งหน้าบ้านของพิมพ์วาสใส่ถุงปุ๋ยมาเลย (ตอนอยู่ประโคนชัย)แม่ของพิมพ์วาส สงสารเลยเอามาเลี้ยง ตอนนั้นพิมพ์วาสดีใจมากที่มีสัตว์เลี้ยงตัวแรกในชีวิต จากนั้น พอพิมพ์วาสขึ้น ป.๑ พิมพ์วาสเห็นกรรไกรของแม่วางอยู่(แม่พิมพ์วาสสอนอนุบาลค่ะตอนนั้น จำได้ กำลังส่งนักเรียนอณุบาลเข้าแข่งขันตัดปะระดับอนุบาล) แล้วพิมพ์วาสก็เห็นกรรไกรของแม่วางอยู่ พิมพ์วาสนึกสนุกไอเอากรรไกรแม่มา ตัดหนวดเจ้าแมวส้มขาว(เจ้าถุงเงิน)โดนพ่อดุเลย ไม่กล้าไปยุ่งกับหนวดอันเรียวยาวของลูกถุงเงิน(ถุงเงินจากโลกแล้ว เหลือเจ้าคุณสัก ไว้ ๑ ตัว เป็นทายาทหนะคะ)
กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ตอนเราเป็นเด็ก อุ้มแมวตัวเล็ก ขนสีส้มขาว หูตั้งขึ้นชี้ หางนี้แสนยาว ดวงตาแพรวพราว แลดูน่ารัก ตอนเด็กแสนซน จับแมวตัดขน- หนวดเจ้านั้นจัก- สั้นลงทันใด พ่อได้เตือนตัก ถ้ารักแมวนัก อย่าตัดหนวดแมว |