พิมพ์หน้านี้ - ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: กังวาน ที่ 18 มีนาคม 2012, 11:27:AM



หัวข้อ: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 18 มีนาคม 2012, 11:27:AM
(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT2eUGQgLbbr1sOWopeqCFxJSlZceb6oykAXNriGSzqJUtP6c1r)
จดหมายฉบับนี้ที่เธออ่าน
ฉันส่งผ่านความห่วงใยอาลัยหา
ขอส่งตอบปลอบใจคนไกลตา
คำสัญญามิลืมเลือนเตือนฤทัย

ยามเธอมองท้องฟ้าพราวดาวส่องแสง
ตัวฉันแฝงประกายวับยิบยับไหว
ยามมองจันทร์วันเพ็ญเด่นอำไพ
ฉันโลมไล้แสงนวลครวญละเมอ

เมื่อพระพายชายพัดซัดผิวเนื้อ
เธอจงเชื่อคือฉันมั่นเสมอ
หอบความรักทักทายที่กายเธอ
คำพร่ำเพ้อผ่านสายฝนเพื่อคนดี

ยามเธอนอนหมอนหนุนอุ่นความฝัน
คือตัวฉันแนบปรางมิห่างหนี
หมอนข้างกอดพลอดพร่ำคำกวี
ทุกทุกที่...คิดถึงนั้น....ฉันจะมา

...ฉันรักเธอมากกว่าความรักในโลกนี้รวมกัน...


หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: baimai@sailom ที่ 18 มีนาคม 2012, 11:44:AM
ช่างแสนหวาน ปานน้ำตาล สานน้ำผึ้ง
จึงตราตรึง ขึงหัวใจ ให้สาวๆ
พี่ก.ไก่  ไล้วลี  วจีพราว
ข้าน้อยหนาว คราวอ่าน ผ่านกวี

 emo_20



หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 18 มีนาคม 2012, 11:45:AM
รักร้างพาจิตข้า          อาวรณ์
รักสิพาแรมร่อน       ห่อนไห้
ดวงจิตพิศหม่นคลอน     รักจาก
พินิจอาวรณ์ไซร้      ถ่วงหล้ารักแรม
  

ลมหนาวเจ้าเฝ้าโหมถาโถมใส่
หมดสิ้นใจไร้สวาทขาดเสน่หา
กรีดเฉือนจิตบิดพลิ้วละลิ่วลา
พระพายพาข้าหม่นระทนทรวง

รักแรมร้างโรยลาน้ำตาเอ่อ
ฤทัยเพ้อละเมอพระพายหน่วง
ถ่วงรักข้าคราก่อนอาวรณ์ลวง-
ใจแดดวงบ่วงรักจักทลาย



หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 18 มีนาคม 2012, 12:07:PM





 
emo_89


ฟังคารม ชมชื่น รักหมื่นแสน
ดังเปรียบแม้น พจมาน ซ่านกระสาย
หญิงตะลึง คะนึงคิด ด้วยฤทธิ์ชาย
ช่างมากมาย หลายสวาท พิลาสชม

ขอเพียงครึ่ง หนึ่งนิด ใส่จิตต์ฉัน
ใคร่ขอปัน ท่านkarnkaiเท่าไรผม
เพื่อมีรัก สักครั้ง หวังภิรมย์
ล้างโศกตรม ขมขื่น ให้ชื่นทรวง.../



 emo_126

บูรพาท่าพระจันทร์



หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 18 มีนาคม 2012, 04:14:PM





 
emo_89


ฟังคารม ชมชื่น รักหมื่นแสน
ดังเปรียบแม้น พจมาน ซ่านกระสาย
หญิงตะลึง คะนึงคิด ด้วยฤทธิ์ชาย
ช่างมากมาย หลายสวาท พิลาสชม

ขอเพียงครึ่ง หนึ่งนิด ใส่จิตต์ฉัน
ใคร่ขอปัน ท่านkarnkaiเท่าไรผม
เพื่อมีรัก สักครั้ง หวังภิรมย์
ล้างโศกตรม ขมขื่น ให้ชื่นทรวง.../



 emo_126

บูรพาท่าพระจันทร์

บูรพาท่าพระจันทร์ท่านรู้ไหม
ว่าKarnkaiคนนี้สิน่าห่วง
ทุกวันยังพลั้งพลาดขาดคนควง
สาวสาวลวงหลอกเล่นเป็นประจำ

ถ้อยคำหวานผ่านจอแค่ขอฝาก
ยังลำบากเรื่องคู่ครองน้องงามขำ
วอนสาวแก่แม่หม้ายอย่าใจดำ
โปรดรับคำผมขอรอแต่งงาน
 emo_126


หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 18 มีนาคม 2012, 04:25:PM
รักร้างพาจิตข้า          อาวรณ์
รักสิพาแรมร่อน       ห่อนไห้
ดวงจิตพิศหม่นคลอน     รักจาก
พินิจอาวรณ์ไซร้      ถ่วงหล้ารักแรม
  

ลมหนาวเจ้าเฝ้าโหมถาโถมใส่
หมดสิ้นใจไร้สวาทขาดเสน่หา
กรีดเฉือนจิตบิดพลิ้วละลิ่วลา
พระพายพาข้าหม่นระทนทรวง

รักแรมร้างโรยลาน้ำตาเอ่อ
ฤทัยเพ้อละเมอพระพายหน่วง
ถ่วงรักข้าคราก่อนอาวรณ์ลวง-
ใจแดดวงบ่วงรักจักทลาย


โอ้พิรุฬห์ฝุ่นผงหลงตาหนู
ยังเล็กอยู่ร้างรักจงหักหาย
โลกยังกว้างทางยังมีนี่สบาย
อย่าเสียดายเลยรักหนักอุรา

ค่อยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงความฝัน
พอถึงวันสมควรรักหวนหา
สุขยิ่งนักรักมอบตอบออกมา
คือสัญญาของหัวใจเขาให้เธอ



หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกแก้ว พิกุลทอง ที่ 20 มีนาคม 2012, 04:59:PM
อยากจะบอก ว่ารักเธอ ใจขวยเขิน
เธอหมางเมิน หลบหนี อยู่เสมอ
รักคิดถึง เพ้อรำพัน ฝันละเมอ
กลัวรักเก้อ ตอกย้ำ ช้ำอุรา

  อยู่อย่างนี้ ดีแล้ว ได้คิดถึง
ฝันรำพึง ถึงเธออยู่ ทุกเวลา
ฝันว่ากอด พลอดรัก เสน่หา
ยังดีกว่า หนีหน้า ห่างไกลกัน...

.......ดอกแก้ว  พิกุลทอง.....




หัวข้อ: Re: ขอแค่คิดถึง....เธอจึงเห็น....
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 20 มีนาคม 2012, 06:14:PM
อยากจะบอก ว่ารักเธอ ใจขวยเขิน
เธอหมางเมิน หลบหนี อยู่เสมอ
รักคิดถึง เพ้อรำพัน ฝันละเมอ
กลัวรักเก้อ ตอกย้ำ ช้ำอุรา

  อยู่อย่างนี้ ดีแล้ว ได้คิดถึง
ฝันรำพึง ถึงเธออยู่ ทุกเวลา
ฝันว่ากอด พลอดรัก เสน่หา
ยังดีกว่า หนีหน้า ห่างไกลกัน...

.......ดอกแก้ว  พิกุลทอง.....



ความคิดถึงตรึงใจมีให้น้อง
อยากหมายปองดอกฟ้ามาร่วมฝัน
พี่พร่ำเพ้อละเมอครวญหวนทุกวัน
คำรำพันส่งไปไม่ลืมเลือน

แต่ตัวเจ้าต้องเข้าใจใครมาก่อน
เธอออดอ้อนทุกเวลาหาใครเหมือน
ภรรยาและลูกคอยผูกเตือน
ตะวัน..เดือน..อยู่ร่วมฟ้า...อยากลาตาย