|
หัวข้อ: พระพายย่ำที่ลำพูน เชียงใหม่ เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 15 มีนาคม 2012, 04:23:AM emo_106 emo_106 emo_106
14มีนาคม 55 สิบสี่มีนาคม ต้องระทม ตรอมตรมใจ พระพายพัดฟัดไม้หัก ล้มลงนัก หักทั่วเมือง มันราบพนาสูญ ชาวลำพูน เชียงใหม่เคือง ไม้ใหญ่ใช่มะเฟือง เห็นเนืองเนือง ล้มลงไป ลมคิมหันต์หลังเหมันต์นั้นรุนแรง อีกฟักแฟงแตงเต้าต้องเน่าใน ชาวสวนเพลียต้องสูญเสียกันยกใหญ่ นั่งร้องให้สูญเสียไปในทันที อกชาวสวน รวนเร ระเหหก มากลายเป็น วณิพก ไร้ศักดิ์ศรี ลมกระหน่ำ ซ้ำเติม เพิ่มทวี ไม่ปรานี มีใจเศร้า เคล้าน้ำตา รุนแรงมาก บางจุดไฟฟ้าดับหลายชั่วโมง สิงขร หัวข้อ: Re: พระพายย่ำที่ลำพูน เชียงใหม่ เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 15 มีนาคม 2012, 11:30:AM ปรากฏการณ์ธรรมชาติมิอาจเลี่ยง โลกเบนเบี่ยงออกไปหลายองศา วลี”ปลาจะกินดาวถึงราวฟ้า” อีกไม่ช้าคงเห็นเช่นกล่าวนั้น อุบัติการณ์เรือนกระจกวิตกนัก อากาศจักเปลี่ยนไปใช่ความฝัน พายุใหญ่ไม้หักโค่นคือผลมัน คิดป้องกันช้าไปสายเสียแล้ว --ณัชชา-- emo_126 หัวข้อ: Re: พระพายย่ำที่ลำพูน เชียงใหม่ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 15 มีนาคม 2012, 12:24:PM เราคบกันขึ้นชื่อสายหรือเปล่า สู้ตื่นเช้าจะได้ไม่กินแห้ว ปรากฎการณ์ธรรมชาติจึงพลาดแนว ต้องคลาดแคล้วแค่เพียงโลกเบี่ยงเบน ถ้าโลกหมุนตรงตรงคงได้พบ คงได้จบจริงใจมิใช่เล่น แต่ยากจะกำหนดเป็นกฏเกณฑ์ จึงโอนเอนหักโค่นโดนพายุ เคยกินปลาครานี้ถึงทีหนาว ปลากินดาวไม่อดจนหมดกรุ ดังอัดแน่นแค้นใจเหมือนไฟคุ จนบรรลุผลแน่ดาวแย่เลย |