ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

แสนเจ็บปวดและเหน็บหนาว

ฉันรวดร้าวบนทะเลน้ำตา

จะมีบ้างไหมคนอีกฝั่งฟ้า

"ที่จะข้ามเวลามาพบกัน"

อีกครึ่งหนึ่งของวิญญาณ

ที่จะพบพานไม่ใช่เพียงแค่ฝัน

ขอกล่าวอธิษฐานในห้วงกาลอันนิรันดิ์

ให้เธอได้พบกับฉัน. .เพื่อต่อคืนวันของลมหายใจ

เราอาจสวนทางระหว่างฝัน

ท่ามความหนาวร้อนของคืนวันจำได้ไหม

ต่อจากนาทีนี้. .อีกนับล้านวินาทีตลอดไป

ด้วยศรัทธาอันยิ่งใหญ่. . .ฉันจะใช้ทั้งหมดของหัวใจ. . .เพื่อรอเธอ

(http://picth.com/get/3GiyB/nang.jpg)
(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

ยินพิณนางกลางไพรในแถนป่า
ย้อนเพลามาเยือนแอบเอื้อนศรี
แสนเสนาะเพราะงามภิรามวจี
ยินดนตรีคีตะอุระครวญ

ไม่อยากจรย้อนกลับสดับสิ่ง
เสียงเพราะพริ้งวิงวอนใจอ่อนหวน
พิณเจ้ากรีดดีดเพรงบรรเลงทวน
แสนรัญจวนนวลเข้าเนาหทัย

เจ้าเอ่ยเอื้อนเยือนคำลำนำรัก
ซึ้งสลักชักตรึงคะนึงใฝ่
ยินเพลงพิณจินต์ชื่นดื่นทรวงใน
จึงจำไม่ใคร่ย้อนจรสู่คืน

กำสลดหยดมาน้ำตาหลั่ง
จากนางทั่งที่รักสลักชื่น
อยากอยู่แนบแทบรักเจียนชักกล้ำกลืน
แม่ขวัญยืนฝืนคำอำลาไป

ย้อนเวลามาคืนสู่ผืนถิ่น
ยังตรึงพิณเพราะพราวราวสุกใส
ฝังทำนองคล้องศรีดนตรีไพร
จิตอาลัยไกลห่างเสียงนางนวล

ขอประทานโทษค่ะ พิมพ์วาสอ่านหัวข้อกระทู้อย่างไรไม่ทราบ
ไปอ่านว่าย้อนเวลาเสียได้ อุตส่าห์แต่งจนจบแล้ว