|
หัวข้อ: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2012, 09:33:PM ...กำลังใจแด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... (http://widget.sanook.com/static_content/full/text/3d66a979cb4fce21b2a05c4fcd0c13ef_1202825262.gif) หากวันนี้เธอขื่นขมตรมในจิต ยิ้มสักนิดเรียกสติผิว์นึกได้ ลองทบทวนเรื่องราวเผื่อเข้าใจ ว่าทำไม บอบช้ำจนคร่ำครวญ ก่อนนี้อยู่อย่างไร จึงไม่ทุกข์ สายลมสุข ไปไหน ไม่พัดหวน หรือหลงเดินทางผิด--คิดทบทวน อาจประมวล สาเหตุ เทวษช้ำ เพราะหลงเชื่อ ลืมเผื่อใจ เอาไว้เจ็บ หรือเพราะเก็บ วจี ที่กลืนกล้ำ หรือยึดมั่นถือมั่นในถ้อยคำ จึงระกำ หนักหนา น้ำตานอง วันนี้ฟ้ามองเห็นเป็นสีฟ้า รีบเงยหน้า เร็วเข้า อย่าเศร้าหมอง ชีวิตคน มีค่า ยิ่งกว่าทอง จะมัวร้อง ร่ำไห้ ทำไมกัน เคยยินไหม "สายน้ำ เปลี่ยนใจปลา- คนเราหนา ก็เปลี่ยน มิคงมั่น" ผู้มิเคยเป็นอื่น โปรดยืนยัน แล้วตัวฉัน ยินดี พลีหัวใจ ชีวิตมีหลายอย่าง ช่วยสร้างสุข การแบกทุกข์ สบายเหรอ เธอว่าไหม ดังนั้นจงรีบวาง ถอยห่างไป ทิ้งมันไว้ อย่าหันกลับ ไปรับรู้ ตะวันตก ยังโผล่ ขึ้นมาใหม่ ทุกข์เมื่อไร อย่าท้อ ให้ต่อสู้ ความผิดพลาดเก็บไว้ใช้เป็นครู การเป็นอยู่ ด้วยปัญญา ปราชญ์ว่า..ดี.... ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์...(ก็มันทุกข์...) เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2012, 10:35:PM ไม่ได้อยากแบกหรอกบอกให้รู้ ทุกข์มาสู่อย่างไรไวเหลือที่ พ่นพิษพล่านซ่านซึมทั่วอินทรีย์ พอรู้ตัวตรงนี้เต็มน้ำตา พูดไม่ได้ไล่ไม่หนีลี้ไม่พ้น ทุกแห่งหนมืดดำขย้ำฆ่า เหมือนมีดเถือเกลือฉาบซาบ แสบ ชา ตายคงรอดแต่ว่า...ยังหายใจ เหลือแต่ซากรองเศร้าเข้าเต็มตื้อ อยากจะสื่อทุกข์ท้นดังคนใบ้ ถูกเย็บปากควักลิ้นสินมือไม้ จะรอดเห็นเช้าได้...หรือไม่แล้ว หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 12:18:AM ถ้าปล่อยวางทุกข์ได้คงดีแน่ แต่ว่ามันต้องแก้ท้าแพ้ แห้ว มนุษย์นี้หลายลิ้นปลิ้นหลายแนว มันคล่องแคล่ววกวน จนไม่ทัน ทุกข์เหมือนพญามารคอยรานล่า จึงต้องหาทางแก้แม้ไหวหวั่น ดับเครื่องชนดีกว่าถ้าเจอกัน เอาให้มันรู้ดีไม่หนีแล้ว พยายามทำวันนี้ดีที่สุด แต่สะดุดจนได้จนใจแป้ว ดั่งนักมวยแลกหมัดซัดทุกแนว ถูกตบแก้วหูพัง ทำยังไง? อยากปล่อยวางความทุกข์ที่จุกอก อยากหมดยกเสียที หนีไม่ได้ อยากอยู่อย่างสงบ มิรบใคร หรือต้องใช้เวรกรรมที่ทำมา? "ไพร พนาวัลย์" หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 06:46:AM ถึงมากทุกข์ สุขได้ แทบคลายสิ้น หากหลากจินต์ ถวิลเท สิเนหา อีกยินยอม พร้อมสรรพ์ ปันเมตตา ซับธารา คราหลั่ง ด้วยกังวล ต่างปันรัก มรรคผล บันดลเกิด โลกบรรเจิด เพริศพริ่ง ยิ่งกุศล จักเย็นรื่น ชื่นใจ ในมงคล สุขมานมน ล้นล้ำ ด้วยน้ำใจ.../ emo_126 บูรพาท่าพระจันทร์ หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 06:53:AM ถ้าปล่อยวางทุกข์ได้คงดีแน่ แต่ว่ามันต้องแก้ท้าแพ้ แห้ว มนุษย์นี้หลายลิ้นปลิ้นหลายแนว มันคล่องแคล่ววกวน จนไม่ทัน ทุกข์เหมือนพญามารคอยรานล่า จึงต้องหาทางแก้แม้ไหวหวั่น ดับเครื่องชนดีกว่าถ้าเจอกัน เอาให้มันรู้ดีไม่หนีแล้ว พยายามทำวันนี้ดีที่สุด แต่สะดุดจนได้จนใจแป้ว ดั่งนักมวยแลกหมัดซัดทุกแนว ถูกตบแก้วหูพัง ทำยังไง? อยากปล่อยวางความทุกข์ที่จุกอก อยากหมดยกเสียที หนีไม่ได้ อยากอยู่อย่างสงบ มิรบใคร หรือต้องใช้เวรกรรมที่ทำมา? "ไพร พนาวัลย์" (http://www.qzub.com/bar_002.gif) (http://www.qzub.com) ปล่อยมันไป ตามกรรม ที่ทำเถิด บางครั้งเกิด โมโห โง่พับผ่า มีน้อยเนื้อ ต่ำใจ ในบางครา กิเลสหนา กัดกร่อน ไม่ผ่อนปรน ปล่อยทุกที เป็นหลุด ฉุดไม่อยู่ ปล่อยฤทัย จมสู่ ดูสับสน ปล่อยต่อไป ไม่ได้ ให้เวียนวน มันชอบกล วุ่นวาย อยู่ภายใน แม้ใครมี วิธีปล่อย บอกหน่อยเถิด กุศลเลิศ เกิดแก่คน จนสดใส ช่วยชี้แนะ แนวทาง ทำอย่างไร ถึงจะปล่อย วางได้ ใครช่วยที พันทอง (http://www.qzub.com/bar_002.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 10:28:AM (http://www.roigoo.com/images/title_images/story46_title.jpg) หลายสิ่งอย่างขวางรอจ่อตรงหน้า ทุกปัญหาสารพันฉันอยากหนี พบทางแยกควรไปทางไหนดี หยุดเดินไหม?..ใจนี้ที่ถามตน แสนมืดมัวหัวใจไร้แสงสว่าง บนเส้นทางที่ก้าวเราสับสน วอนจราจรช่วยฉุดหมายหลุดพ้น บนถนน...น้ำตาล้าเต็มกลืน ---สะเลเต--- (http://www.qzub.com/bar_016.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์...(ก็มันทุกข์...) เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 09:33:PM เหลือแต่ซากรองเศร้าเข้าเต็มตื้อ อยากจะสื่อทุกข์ท้นดังคนใบ้ ถูกเย็บปากควักลิ้นสินมือไม้ จะรอดเห็นเช้าได้...หรือไม่แล้ว ขอเพียงลมหายใจยังไม่สิ้น เชื่อชีวินต้องอยู่คู่ขวัญแก้ว บุญเคยสร้างในสงฆ์คงไม่แจว ต้องตะแงวหวนคืนยื่นผลดี ต่อให้เหลือเวลาเพียงน้อยนิด โปรดจงคิดถึงธรรมนำสุขี อยู่กับขณะปัจจุบันทันท่วงที สติมี ปัญญามา จิตร่าเริง หากต้องจบชีวิต ณ จิตนั้น ทุกข์อาจพลันหมดไป หายยุ่งเหยิง เศร้าอาจถูกตะเพิดหนีเปิดเปิง "ธรรม"เถลิงสุขนั่งแท่น แทนชีพตรม. ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๔ ก.พ. ๕๕ หัวข้อ: Re: ...แด่ เธอ ผู้ยังทุกข์... เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2012, 09:51:PM ([url]http://www.roigoo.com/images/title_images/story46_title.jpg[/url]) หลายสิ่งอย่างขวางรอจ่อตรงหน้า ทุกปัญหาสารพันฉันอยากหนี พบทางแยกควรไปทางไหนดี หยุดเดินไหม?..ใจนี้ที่ถามตน แสนมืดมัวหัวใจไร้แสงสว่าง บนเส้นทางที่ก้าวเราสับสน วอนจราจรช่วยฉุดหมายหลุดพ้น บนถนน...น้ำตาล้าเต็มกลืน ---สะเลเต--- ([url]http://www.qzub.com/bar_016.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url]) ที่เข้าใจว่าใจนั้นไร้แสง เพราะถูกแรงบีบอัดเกินขัดขืน แท้จริงมีแสงสว่างถึงกลางคืน หากแต่ยืนหันหลังให้จึงไม่เห็น แสงที่ว่าคือการยอมรับความจริง ทุกทุกสิ่งทั้งลำบากและยากเข็ญ รับรู้ในทุกอย่างอย่างมันเป็น ใจจะเย็น เห็นทางออก จากมืดมัว. ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๔ ก.พ. ๕๕ |