|
หัวข้อ: ...ชีวิตที่พลิกผัน... เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2012, 07:46:PM (http://image.ohozaa.com/i/5e5/cyBRwt.jpg) ชีวิตที่พลิกผัน ..... 1 บทเพลงดังกังวานในงานเลี้ยง ได้ยินเสียงเริงร่ำ, ค่ำสนุก เป็นไปตามความหมายเพื่อคลายทุกข์ ไปตามยุคสมัยในสังคม เพื่อต้อนรับชีวิตบัณฑิตใหม่ ปริญญาหนึ่งใบ ไว้สะสม เรียนรู้โชคชะตาค่านิยม เรียนรู้ตามอารมณ์, อุดมการณ์ ..... 2 บททดสอบตามติดชีวิตแล้ว ไร้วี่แววหลายหน วนเวียนผ่าน รองเท้าคู่ประจำย่ำหางาน ขาดไปอีกเมื่อวาน, ประจานตัว เป็นบัณฑิตตกงานอาการหนัก เสียภาพลักษณ์อับเฉาไร้เงาหัว ภาพความฝันหวั่นหวาดประหลาดกลัว จนครอบครัวผิดหวังอย่างตั้งใจ เริ่มรู้สึกลำบาก จากเรียนจบ ต้องประสบชะตาปัญหาใหญ่ ช่วงเวลาชำรุดหยุดอย่างไร ยุ่งเกียวในยาร้ายทำลายตน ร่างผ่ายผอมนอนซมเหมือนอมโรค หลายประโยคจดจำ คำพ่อบ่น ใช้ชีวิตผิดทางอย่างอับจน เกิดเป็นคนไร้ค่าช่างน่าอาย สายตาพ่อขึงเครียดรังเกียจเขา กระทบเงาความเชื่อจนเบื่อหน่าย ความหม่นหมองได้รับจากลูกชาย ที่ทำลายหลายหน จนย่อยยับ ..... 3 ข้างนอกที่ความเข้มเริ่มเต็มแสง หน้าผ่าวแดงเหงื่อไหลเหมือนไฟดับ ความรู้สึกเก่าก่อน มาต้อนรับ อณูนับแสนล้านร้อนนานจริง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เขาเฝ้าดูอยู่นานอาการนิ่ง จากสีหน้าตกใจไม่ไหวติง มองทุกสิ่งห่างห่างด้วยหางตา ความอัดอั้นในอกถูกปกคลุม คอยเกาะกุมความหวังเกือบคลั่งบ้า ก่อนการพร่ำลำบากเมื่อยากยา ผ่านประตูแน่นหนา แทบอาเจียน ..... 4 เขานั่งหลบสายตาหลายนาที ขณะที่หนาวแอร์การแปรเปลี่ยน แต่ข้างในร้อนรนอย่างวนเวียน ทำตัวแบบแนบเนียนเขียนหนังสือ ลึกเข้าไปในแว่นตาดำคู่นั้น มีบางอย่างปิดกั้นแววตาสื่อ มัจจุราชสีดำในกำมือ เขาเดินถือเข้าไป ข้างในแล้ว! แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง วาจาเปล่งออกมาอย่างแน่แน่ว ในการปล้นครั้งนี้ไร้วี่แวว เงินทั้งแถวเอามาอย่าชักช้า พนักงานเคาน์เตอร์ธนาคาร รีบลนลานวางเงินไว้ตรงหน้า เขาหยิบใส่กระเป๋าที่เอามา ไม่สนว่ามีใครอยู่ในนี้ ..... 5 แดดภายนอกจัดจ้าหยีตามอง เก็บข้าวของมากมายจะหายหนี พร้อมกับวิ่งออกไปไม่รอรี ด้วยกำลังที่มีจากเรี่ยวแรง จนถึงจุดผ่านมาหน้าบันได ความในใจหลายวันที่กลั่นแกล้ง อาจสิ้นสุดหยุดผ่านการแสดง จะเปลี่ยนแปลงลำบากหากมีเงิน ความกดดันจู่โจมถาโถมใส่ วิ่งออกไปตามทางจนห่างเหิน ภายนอกรั้วก่ออิฐปิดทางเดิน บังเอิญ! เห็นตำรวจไล่กวดมา สภาวะจำยอมโดนล้อมกรอบ ได้ยินเสียงคนหอบ มองขอบฟ้า ความสำนึกลึกล้ำทางปัญญา พร้อมกับความเย็นชาอย่างสาหัส เพื่อยุติการดิ้นรนอย่างคนโง่ หยิบปืนโชว์นั่งนิ่งยิงสกัด มัจจุราชทำลายไปหลายนัด มากับสายลมพัด, ตัดหัวใจ ..... 6 แว่นตาดำตกแตกแหลกอยู่พื้น หลายคนยืนมุงดูอยู่ครู่ใหญ่ “โดนตำรวจวิสามัญ โจรจัญไร” ก้องอยู่ในสมอง การแย่งชิง หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันหนึ่ง ลงข่าวถึงคนร้ายนอนตายนิ่ง ตำรวจที่เขาเห็นเป็นเรื่องจริง คือพ่อยิง สวนมา…วิสามัญ..!! ............... emo_62 ภาพจาก oknation.net หัวข้อ: Re: ...ชีวิตที่พลิกผัน... เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2012, 08:27:PM รินสุรา คราลิ้ม สู่ริมปาก ใจทุกข์ยาก อยากบอก ช้ำชอกหวั่น แก้วแล้วเล่าเฝ้ายกกระตกพลัน สุรานั้นมันลดคอยหมดไป ชั่วเบา-หนักชักกล้าเพื่อนพาเริ่ม จากก่อนเดิมเพิ่มเบาเข้าชั่วใกล้ เห็นถูกผิดจิตชั่วเมามัวไป ก่อนบุญ-บาปแยกได้ ใจกระทำ (http://picth.com/get/4eVjQ/taw11_resize.jpg) (ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ) "ฉันมารู้ทีหลัง แสนอนิจจังสิ่งเสพติดพาชอกช้ำ พ่อแม่ได้เสียใจฉันทำกรรม ชั่วกระหน่ำไม่ยังทำไม่คิด เห็นดีเป็นชั่วมัวเมาทำหนักเบาก็ผิด ผิดแล้ว มาแก้ทีหลัง แสนระกำชีวิต สิ่งเสพติดทำให้ชีวิตพลิกผันไป" หัวข้อ: Re: ...ชีวิตที่พลิกผัน... เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2012, 10:21:PM ความจริงแท้แน่สุดมนุษย์นี้ emo_86ทุกคนมีความฝันกันใช่ไหม อยากสร้างตนจึงดิ้นรนกันหรือไร ความฝันใฝ่ฝึกฝนจนชำนาญ วัยเด็กอยากได้ของเล่นสนุก วัยเด็กไม่มีทุกข์เล่นแผลงผลาญ วัยรุ่นอยากได้อิสระตามต้องการ วัยรุ่นตั้งใจเรียนสานความฝันตน ผู้ใหญ่รีบไขว่คว้าหางานทำ ผู้ใหญ่เริ่มรีบนำทางสร้างเหตุผล วัยชราเก็บก่อร่างสร้างฐานะตน วัยชราต้องอดทนสู้ทำกิน หวังจะได้ ยศฐา บรรดาศักดิ์ หวังจะได้สิ่งที่รักพร้อมทรัพย์สิน ครอบครัวใดมีศีลธรรมเป็นอาจิณ สัมมาชีพมีกินใช้ได้ทุกวัน ทุกคนสร้างความฝันอันสูงสุด ไม่ยั้งหยุดชีวิตทีพลิกผัน สุขใดใดในโลกลวงช่วงชิงกัน แสนสุขสันต์ความพอเพียงเลี้ยงตนเอง ริน ดอน บูรพา ๒๐ ก.พ. ๕๕ หัวข้อ: Re: ...ชีวิตที่พลิกผัน... เริ่มหัวข้อโดย: lafun ที่ 03 มีนาคม 2012, 10:08:PM ในโลก-แห่งความฝัน! ใต้เงาจันทร์นั้นมีเพลงบรรเลงกล่อม ต่างกระเซ้า-เย้าหยอกดอกพะยอม มีดวงดาวคอยย้อม-ห้อมล้อมใจ ที่เหมือนกันนั้นคือ “คนแปลกหน้า” ต่างเซาะหาชายคาพึ่งอาศัย พอเพื่อหลบ-พบพัก-ก่อนจากไกล หยดน้ำใสได้ประพรมสมฤดี --- ในโลก-แห่งความจริง! ไม่อาจละทิ้งทุกสิ่งที่ตรงหน้า พร้อมภาระ หน้าที่ – คำสัญญา คงยึดมั่นรักษาทุกนาที อาจหลงปล่อยตัวไปไกลจนเหลิง หลงระเริงเพลิงไฟในแสงสวย รวยระรินกลิ่นหอมชวนดอมด้วย ให้งมงวยอวยความฝันอันเกินจริง! emo_126 |