หัวข้อ: สรรพชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2012, 07:03:PM คชสาร ทรงพละ น่าขยาด มีอำนาจ ครอบงำ เหนือส่ำสัตว์ เป็นเจ้าป่า อยู่ดง พงพนัส คนจับหัด ฝึกฝน จนรู้ดี นกอินทรี จับจอง ท้องเวหาส โสตประสาท แม่นยำ ล้ำวิถี จอมพิฆาต อำมหิต ปลิดชีวี แต่ยังมี ที่ถูกเลี้ยง เยี่ยงไก่กา อีกจงอาง งูเห่า ล้วนเจ้าพิษ กลืนชีวิต ปรปักษ์ เป็นภักษา เพียงคมเขี้ยว ถึงตาย วายชีวา กลับโดนล่า มอดม้วย ด้วยมนุษย์ เดียรัจฉาน มากมาย ว่าร้ายนัก ยังรู้จัก อิ่มพี มีสิ้นสุด คนละโมบ เพื่อทรัพย์ สัประยุทธ์ ไม่เคยหยุด ทำลาย หมายรานรุก สรรพชีวิต กำเนิด เกิดบนโลก มีวิโยค โศกช้ำ สำราญสุข โชค,เคราะห์เปลี่ยน เวียนวน ปนเคล้าคลุก ล้มแล้วลุก ธรรมดา เรื่องสามัญ สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: สรรพชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2012, 11:56:AM บรรเลง:เทโพ
ฟ้าฟุ้งละอองอ่อน ผาชะง่อนทุกขอนหิน ฝนหยด หลดหลั่งดิน ชะอายกลิ่นละอองโคลน เป็นธารพาดผ่านป่า เลี้ยงพนาจนออกผล พันธุ์พืช สัตว์หรือคน ยังปะปนใต้ฝนปราย ประกอบ สรรพชีวิต เส้นโลหิตเป็นแสนสาย หล่อเลี้ยง ทุกหัวใจ จึงเต้นได้ในป่าเดียว หัวข้อ: Re: สรรพชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2012, 02:30:PM รื่นรมย์ชมวิหค ไม้ดื่นดกปกเฟิร์นเขียว เถาวัลย์พันเป็นเกลียว ทางรกเรี้ยวงูเงี้ยวชุม กุญชรนอนแช่แอ่ง ลงตีแปลงตามแหล่งหลุม เก้งกวางต่างชุกชุม เดินเกาะกลุ่มข้างพุ่มพง ป่าไม้ให้ชีวิต ความวิจิตรพิศวง เสถียรความเยียรยง ให้ดำรงคงนิรันดร์ สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: สรรพชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: m1 ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2012, 11:16:AM ทุกสรรพชีวิตคือหนึ่งเดียว ที่เกาะเกี่ยวยึดโยงเป็นโครงสร้าง
ทุกชีวิตจึงอยู่ได้ไม่อ้างว้าง ระหว่างทางเจือจุนเกื้อหนุนกัน พฤกษาใหญ่แผ่กิ่งใบให้ร่มเงา ต้นหญ้าเฝ้าหยอกเย้าเคล้าดินนั่น ต่างทักทอส่งต่อสายสัมพันธ์ หนึ่งเดียวกันสรรพชีวิตในโลกา ทำงานออฟฟิศอย่าคิดว่าเก่ง เที่ยวอวดเบ่งทำงานตึกระฟ้า ยังต้องกินข้าวแกงของแม่ค้า ทั้งเสื้อผ้าห่มกายใช่ทำเอง ต้องอาศัยความดีพี่ฉันทนา โรงทอผ้าร่วมด้วยช่วยบรรเลง อีกทั้งนักออกแบบที่สุดเจ๋ง นักแลเล็งตรวจสอบคุณค่างาน จะเห็นว่าสรรพชีวิตนั้นสำคัญ เชื่อมโยงกันทั้งโลกยันจักรวาล ต่างเป็นเหตุปัจจัยกันทั้งนั้น ลมหายใจเดียวกันทั้งฉัน เธอ emo_84 emo_126 m1 17/2/55 หัวข้อ: Re: สรรพชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2012, 12:56:PM สรรพชีวิต พึ่งพา ร่วมอาศัย มีปัจจัย เรียนรู้ อยู่เสมอ คนงมงาย ทูนเทิด ความเลิศเลอ มักพร่ำเพ้อ เห่อเหิม อยากเพิ่มพูน สรรพสิ่ง ทั่วถ้วน ล้วนสมมุติ ย่อมมีจุด แตกดับ ลับสิ้นสูญ เศรษฐีหวัง มั่งมี ทวีคูณ อาจอาดูร สิ้นท่า กว่าคนจน สุนทรวิทย์ |