|
หัวข้อ: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 03:33:PM เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวิต ไม่มีสิทธิ์ แม้คิดหวัง หากิน ดิ้นประทัง สุดกำลัง ยังยากจน ลำบาก สู้ตรากตรำ มิก่อกรรม ทำฉ้อฉล หลายปี ที่อดทน สาละวน อยู่คนเดียว คืน,วัน เงียบสันโดษ เป็นชายโสด ร้างโดดเดี่ยว หนทาง ช่างลีบเรียว จิตห่อเหี่ยว เปลี่ยวซึมเซา ผู้ใด ไหนรู้ซึ้ง ชีวิตหนึ่ง ซึ่งอับเฉา ขาดชู้ คู่แบ่งเบา สุดหงอยเหงา เศร้าหัวใจ ระอา หน้าหมองคล้ำ ขายส้มตำ น้ำแข็งไส ตระเวน เข็นรถไป ชุ่มเหงื่อไคล กายโงงเงง วันนั้น ฉันเมื่อยล้า เดินชักช้า หน้ารถเก๋ง เสียงไล่ คล้ายนักเลง “ไอ้เส็งเคร็ง” จากเก๋งงาม เศรษฐี มั่งมีเกียรติ คนจนเฉียด พลันเหยียดหยาม เอะอะ ก็ประณาม ชอบหาความ ตามราวี เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวาตม์ ไร้โอกาส ปราดถอยหนี เจ็บช้ำ ถูกย่ำยี โดยผู้ดี ที่แสนทราม สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 07:25:PM เห็นพี่เหนื่อยหนักนัก ซ้ำทุกข์หนักถูกเหยียดหยาม พี่ยังพยายาม ไม่มองข้ามอาชีพตน ถึงโสดใจยังสู้ น้องเฝ้าดูอยู่ทุกหน พี่ยากล้าผจญ นี่แหละคนที่หวังปอง หากพี่ยอมเปิดใจ รับน้องไว้ร่วมหอห้อง ได้อยู่เป็นคู่ครอง เราทั้งสองคงสุขใจ จะช่วยขายน้ำแข็ง ถ้ามีแรงจะช่วยไส ส้มตำขอละไว้ คงไม่ไหวตำไม่เป็น ขายเสร็จรีบกลับบ้าน นั่งหน้าบานให้พี่เข็ญ พอได้ไอลมเย็น แม่เดือนเพ็ญเผ่นไปนอน --ณัชชา-- emo_20 หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: addy ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 08:42:PM เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวิต ไม่มีสิทธิ์ แม้คิดหวัง หากิน ดิ้นประทัง สุดกำลัง ยังยากจน ลำบาก สู้ตรากตรำ มิก่อกรรม ทำฉ้อฉล หลายปี ที่อดทน สาละวน อยู่คนเดียว คืน,วัน เงียบสันโดษ เป็นชายโสด ร้างโดดเดี่ยว หนทาง ช่างลีบเรียว จิตห่อเหี่ยว เปลี่ยวซึมเซา ผู้ใด ไหนรู้ซึ้ง ชีวิตหนึ่ง ซึ่งอับเฉา ขาดชู้ คู่แบ่งเบา สุดหงอยเหงา เศร้าหัวใจ ระอา หน้าหมองคล้ำ ขายส้มตำ น้ำแข็งไส ตระเวน เข็นรถไป ชุ่มเหงื่อไคล กายโงงเงง วันนั้น ฉันเมื่อยล้า เดินชักช้า หน้ารถเก๋ง เสียงไล่ คล้ายนักเลง “ไอ้เส็งเคร็ง” จากเก๋งงาม เศรษฐี มั่งมีเกียรติ คนจนเฉียด พลันเหยียดหยาม เอะอะ ก็ประณาม ชอบหาความ ตามราวี เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวาตม์ ไร้โอกาส ปราดถอยหนี เจ็บช้ำ ถูกย่ำยี โดยผู้ดี ที่แสนทราม สุนทรวิทย์ เก่งกันทั้งสองคน ผมสับสนคืดได้ไง แต่ผมจะบอกให้ เขียนถูกใจมากมากเลย...................ฮ่าๆๆๆ addy หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 09:00:PM เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวิต ไม่มีสิทธิ์ แม้คิดหวัง หากิน ดิ้นประทัง สุดกำลัง ยังยากจน ลำบาก สู้ตรากตรำ มิก่อกรรม ทำฉ้อฉล หลายปี ที่อดทน สาละวน อยู่คนเดียว คืน,วัน เงียบสันโดษ เป็นชายโสด ร้างโดดเดี่ยว หนทาง ช่างลีบเรียว จิตห่อเหี่ยว เปลี่ยวซึมเซา ผู้ใด ไหนรู้ซึ้ง ชีวิตหนึ่ง ซึ่งอับเฉา ขาดชู้ คู่แบ่งเบา สุดหงอยเหงา เศร้าหัวใจ ระอา หน้าหมองคล้ำ ขายส้มตำ น้ำแข็งไส ตระเวน เข็นรถไป ชุ่มเหงื่อไคล กายโงงเงง วันนั้น ฉันเมื่อยล้า เดินชักช้า หน้ารถเก๋ง เสียงไล่ คล้ายนักเลง “ไอ้เส็งเคร็ง” จากเก๋งงาม เศรษฐี มั่งมีเกียรติ คนจนเฉียด พลันเหยียดหยาม เอะอะ ก็ประณาม ชอบหาความ ตามราวี เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวาตม์ ไร้โอกาส ปราดถอยหนี เจ็บช้ำ ถูกย่ำยี โดยผู้ดี ที่แสนทราม สุนทรวิทย์ (http://www.qzub.com/bar_203.gif) (http://www.qzub.com) เหนื่อยนัก พักผ่อนหาย เหนื่อยเพียงกาย ใคร่อยากถาม พี่จ๋า มานงค์ราม เช็ดเหงื่อกาม น้ำท่วมตัว ตัวน้อง หมองใจแท้ ไม่เคยแคร์ แน่ทูลหัว บากบั่น สร้างครอบครัว ไม่คิดชั่ว กลัวช้ำใจ ใจคน สับสนยิ่ง เลวเสียจริง หยิ่งไม่ไหว คนจน แล้วยังไง หรือว่าไม่ มิใช่คน คนใด เหยียดหยามกัน คนคนนั้น ต้องปี่ป่น เมื่อถึง คราววายชน ความชั่วตน ผุดขึ้นมา พันทอง (http://www.qzub.com/bar_203.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 09:04:PM เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวิต ไม่มีสิทธิ์ แม้คิดหวัง หากิน ดิ้นประทัง สุดกำลัง ยังยากจน ลำบาก สู้ตรากตรำ มิก่อกรรม ทำฉ้อฉล หลายปี ที่อดทน สาละวน อยู่คนเดียว คืน,วัน เงียบสันโดษ เป็นชายโสด ร้างโดดเดี่ยว หนทาง ช่างลีบเรียว จิตห่อเหี่ยว เปลี่ยวซึมเซา ผู้ใด ไหนรู้ซึ้ง ชีวิตหนึ่ง ซึ่งอับเฉา ขาดชู้ คู่แบ่งเบา สุดหงอยเหงา เศร้าหัวใจ ระอา หน้าหมองคล้ำ ขายส้มตำ น้ำแข็งไส ตระเวน เข็นรถไป ชุ่มเหงื่อไคล กายโงงเงง วันนั้น ฉันเมื่อยล้า เดินชักช้า หน้ารถเก๋ง เสียงไล่ คล้ายนักเลง “ไอ้เส็งเคร็ง” จากเก๋งงาม เศรษฐี มั่งมีเกียรติ คนจนเฉียด พลันเหยียดหยาม เอะอะ ก็ประณาม ชอบหาความ ตามราวี เหนื่อยอ่อน ค่อนชีวาตม์ ไร้โอกาส ปราดถอยหนี เจ็บช้ำ ถูกย่ำยี โดยผู้ดี ที่แสนทราม สุนทรวิทย์ เก่งกันทั้งสองคน ผมสับสนคืดได้ไง แต่ผมจะบอกให้ เขียนถูกใจมากมากเลย...................ฮ่าๆๆๆ addy นั่นดิ..พี่แอดดี้ ทำไงดีให้เก่งเท่า หรือเราต้องคุกเข่า ไปเข้าเฝ้าเอาตำรา....(อิอิอิ) ผู้หญิงดินๆ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 09:24:PM เห็นพี่เหนื่อยหนักนัก ซ้ำทุกข์หนักถูกเหยียดหยาม พี่ยังพยายาม ไม่มองข้ามอาชีพตน ถึงโสดใจยังสู้ น้องเฝ้าดูอยู่ทุกหน พี่ยากล้าผจญ นี่แหละคนที่หวังปอง หากพี่ยอมเปิดใจ รับน้องไว้ร่วมหอห้อง ได้อยู่เป็นคู่ครอง เราทั้งสองคงสุขใจ จะช่วยขายน้ำแข็ง ถ้ามีแรงจะช่วยไส ส้มตำขอละไว้ คงไม่ไหวตำไม่เป็น ขายเสร็จรีบกลับบ้าน นั่งหน้าบานให้พี่เข็ญ พอได้ไอลมเย็น แม่เดือนเพ็ญเผ่นไปนอน --ณัชชา-- emo_20 เหนื่อยกายไม่บ่นเบื่อ ยอมอาบเหงื่อเพื่อสมร ทุ่มเทพเนจร เพื่อบังอรมิคลอนแคลน หากน้องสนองตอบ มาช่วยกอบหอบงานแสน ผ่อนปรามความคับแค้น ทนคล้องแขนดังแผ่นทอง วิกฤตคงพลิกผัน พบสุขสันต์อันฟูฟ่อง เราสองร่วมปรองดอง ร่วมประคอง สิ้นหมองมัว สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 09:43:PM เก่งกันทั้งสองคน ผมสับสนคิดได้ไง แต่ผมจะบอกให้ เขียนถูกใจมากมากเลย...................ฮ่าๆๆๆ addy วจีที่ลิขิต ใจประดิษฐ์ จิตเฉลย ขอบคุณถ้อยหนุนเปรย คำชมเชยที่เอ่ยมา สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 09:58:PM สงสารพ่อค้าเร่ เฝ้าทุ่มเทไม่เหหัน เฝ้สู้อยู่อย่างนั้น มิคิดหวั่นสู้มันไป สังคมไยบ่มเพาะ มีคนเยาะคนยากไร้ อยากรู้ดูหัวใจ คิดอยากไปผ่าออกดู คนดีแสนมีค่า คนที่ด่าน่าอดสู มองเขาด้อยกว่ากู อยากจะรู้ใครสอนมัน พ่อค้าจงอย่าถอย ทนเอาหน่อยค่อยพบฝัน ทนไปในสักวัน พบหนทางสว่างจินต์ สล่าผิน หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 10:04:PM (http://www.qzub.com/bar_203.gif) (http://www.qzub.com) เหนื่อยนัก พักผ่อนหาย เหนื่อยเพียงกาย ใคร่อยากถาม พี่จ๋า มานงค์ราม เช็ดเหงื่อกาม น้ำท่วมตัว ตัวน้อง หมองใจแท้ ไม่เคยแคร์ แน่ทูลหัว บากบั่น สร้างครอบครัว ไม่คิดชั่ว กลัวช้ำใจ ใจคน สับสนยิ่ง เลวเสียจริง หยิ่งไม่ไหว คนจน แล้วยังไง หรือว่าไม่ มิใช่คน คนใด เหยียดหยามกัน คนคนนั้น ต้องปี่ป่น เมื่อถึง คราววายชน ความชั่วตน ผุดขึ้นมา พันทอง (http://www.qzub.com/bar_203.gif) (http://www.qzub.com) [/quote] เหนื่อยหนักเพราะรักหน่าย พันหนีหายไม่สู่หา ระกำช้ำอุรา ปาดน้ำตาทุกราตรี ก่อนเรียงเคียงเขนย นอนก่ายเกยเชยโฉมศรี พะเน้าเฝ้าคลุกคลี มาบัดนี้เธอหนีไป ปลาบปลื้มลืมน้ำคำ ทิ้งส้มตำน้ำแข็งไส ควงนิโกรโอ่ร่ำไร หมิ่นหนุ่มไทยไซ้นิดเดียว สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 10:14:PM เก่งกันทั้งสองคน ผมสับสนคิดได้ไง แต่ผมจะบอกให้ เขียนถูกใจมากมากเลย...................ฮ่าๆๆๆ addy นั่นดิ..พี่แอดดี้ ทำไงดีให้เก่งเท่า หรือเราต้องคุกเข่า ไปเข้าเฝ้าเอาตำรา....(อิอิอิ) ผู้หญิงดินๆ ฝึกได้ใช่ยากเย็น หมั่นเคี่ยวเข็ญเล่นภาษา เสกสรรพรรณนา มินานช้าลีลามี สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 10:36:PM สงสารพ่อค้าเร่ เฝ้าทุ่มเทไม่เหหัน เฝ้สู้อยู่อย่างนั้น มิคิดหวั่นสู้มันไป สังคมไยบ่มเพาะ มีคนเยาะคนยากไร้ อยากรู้ดูหัวใจ คิดอยากไปผ่าออกดู คนดีแสนมีค่า คนที่ด่าน่าอดสู มองเขาด้อยกว่ากู อยากจะรู้ใครสอนมัน พ่อค้าจงอย่าถอย ทนเอาหน่อยค่อยพบฝัน ทนไปในสักวัน พบหนทางสว่างจินต์ สล่าผิน อุดหนุนจุนเจือด้วย น้ำแข็งถ้วยช่วยหน่อยผิน ส้มตำทำน่ากิน คงถูกลิ้นผินแน่นอน กันเองเฉ่งมากหน่อย จ่ายห้าร้อยค่อยกระฉ่อน แบ้งค์พันฉันไม่ทอน โปรดโอนอ่อนคนร้อนเงิน สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: addy ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 10:45:PM สงสารพ่อค้าเร่ เฝ้าทุ่มเทไม่เหหัน เฝ้สู้อยู่อย่างนั้น มิคิดหวั่นสู้มันไป สังคมไยบ่มเพาะ มีคนเยาะคนยากไร้ อยากรู้ดูหัวใจ คิดอยากไปผ่าออกดู คนดีแสนมีค่า คนที่ด่าน่าอดสู มองเขาด้อยกว่ากู อยากจะรู้ใครสอนมัน พ่อค้าจงอย่าถอย ทนเอาหน่อยค่อยพบฝัน ทนไปในสักวัน พบหนทางสว่างจินต์ สล่าผิน เห็นจะจะสล่าผิน วันนั้นฉันได้ยิน ตะโกนด่าแม่ค้าผัก แหม..อยากผ่าอกคนอื่น รู้นะหื่นพ่อนักรัก ตอนเย็นเห็นยืนดัก นักเรียนสาวเข้าโมเต็ล ที่เอ่ยเผยหน้ากาก เพราะผมอยากให้คนเห็น สล่าหอยห้อยประเด็น เห็นสุนทรฯกลอนเขาดี บอกพ่อค้าว่าอย่าถอย ขอถามหน่อยได้ไหมนี่ หากโดนรถชนตายฟรี สล่าผีจะว่าไง...........................โด่เอ้ย..แบร่ๆ..555 addy emo_100 หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 13 กุมภาพันธ์ 2012, 11:21:PM มาว่าสล่าผี อยากจับพี่ตีเข่าให้ พี่มาพาสุขใจ หยอกกันไปสนุกดี พ่อค้าขายส้มตำ มิริยำทำเต็มที่ ขายให้มิให้ฟรี ใบพันมีมิเคยทอน แอ้ดดี้พี่ลองไป ชิมอีได้ถือไม้ท่อน หากเบี้ยวเคี้ยวกลืนก่อน ค่อยเอาค้อนให้เขาชิม สล่าผิน หัวข้อ: Re: พ่อค้าส้มตำ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2012, 07:57:AM หยุดทะเลาะเบาะแว้งเถอะ จานเปื้อนเปรอะเลอะสนิม มัวเฝ้าเอาแต่ชิม เลิกมั่วนิ่มอิ่มแล้วทำ เก็บถ้วยช่วยกันล้าง อย่าปล่อยวางอ้างมืดค่ำ เลิกบ่นก่นพึมพำ หัดตรากตรำทำความดี เก็บโต๊ะโละผักเน่า ร่วมแบ่งเบาเข้าคุณพี่ ดูดู๋ทั้งคู่ซี อ้างปวดขี้หนีหน้าพลัน สุนทรวิทย์ |