|
หัวข้อ: บทเรียนชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2012, 12:28:PM อารมณ์ ตรมวูบหนึ่ง ครุ่นคำนึง ถึงหนหลัง ชีวิน ล่มภินท์พัง เพราะผิดพลั้ง ครั้งนั้นเชียว วัยคะนอง ประลองรถ โชว์เคี้ยวคด บทหวาดเสียว ใครห้าม ปรามหน่อยเดียว ย้อนกราดเกรี้ยว อวดเชี่ยวชาญ ประชัน อันตราย แข่งทำร้าย กายสังขาร สุดท้าย แทบวายปราณ เจ็บพิการ ลาญหัวใจ ชีวา อนาคต พลันรันทด หมดทางไข ทางฝัน อันยาวไกล มลายไป ในพริบตา มิใช่ ผู้ใดดล ตนทำตน จนพลาดท่า ทุกข-เวทนา เมื่อสองขา มาขาดกลาง ใครเล่า เขาชมเชย มีแต่เปรย เย้ยถากถาง อับจน ไร้หนทาง มิตรหนีห่าง ต่างรำคาญ คิดได้ เมื่อสายแล้ว หมดความแกล้ว แววฮึกหาญ ย่อท้อ ทรมาน เป็นขอทาน สะพานลอย เสียดาย วัย,เวลา สิ้นคุณค่า คราถดถอย รับกรรม ไม่สำออย นั่งหงอยก๋อย คอยเศษเงิน สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: บทเรียนชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2012, 01:12:PM (http://www.qzub.com/bar_171.gif) (http://www.qzub.com) ประมาท เลยพลาดท่า คิดว่าซ่า ท้าทายได้ ฮึกเหิม เพิ่มความไว แข่งกันใหญ่ ใกล้ความตาย เดือดร้อน โดนแช่งด่า เอือมระอา น่าใจหาย ผิดพลาด ชีวาวาย จึงต้องกลาย เป็นพิการ คนเศร้า คือพ่อแม่ ช้ำดวงแด แกฟุ้งซ่าน ลูกกลาย เป็นขอทาน ในดวงมาลย์ ร้าวรานนัก ขอวอน ก่อนจะสาย น้องทั้งหลาย จงประจักษ์ พอ่แม่ ท่านนั้นรัก โปรดตระหนัก รักท่านคืน พันทอง (http://www.qzub.com/bar_171.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: บทเรียนชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2012, 02:00:PM บทเรียนของชีวิต พาให้จิตคิดสะอื้น อดีตพากล้ำกลืน พอว่าตื่นฟื้นความจำ เมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม ใจร้อนรุ่มหนุ่มกำยำ ไม่คิดก่อนจะทำ พาหญิงช้ำตั้งหลายคน เมียแรกแสนแปลกจิต คู่ชีวิตลิขิตดล เธอสวยรวยเลิศล้น สวยสะอางนางสาวไทย บ้านอยู่ราชบุรี บางคนทียังจำได้ ยามคิดสะกิดใจ ว่าทำไมต้องเลิกลา มีลูกเธอรับหมด มิให้อดให้ห่วงหา ฉันไปไม่นำพา แม้ลูกยาก็ไม่ดู ตอนนี้ลูกเติบใหญ่ แสนสดใสไม่อดสู เป็นหนุ่มไม่อุ้มชู คิดว่าฉันนั้นแย่จัง นี่แหละเป็นบทเรียน เหมือนภาพเขียนบนผนัง เรื่องเก่าเล่าให้ฟัง เผื่อสอนสั่งยังลูกตน สล่าผิน หัวข้อ: Re: บทเรียนชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2012, 04:45:PM ([url]http://www.qzub.com/bar_171.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url]) ประมาท เลยพลาดท่า คิดว่าซ่า ท้าทายได้ ฮึกเหิม เพิ่มความไว แข่งกันใหญ่ ใกล้ความตาย เดือดร้อน โดนแช่งด่า เอือมระอา น่าใจหาย ผิดพลาด ชีวาวาย จึงต้องกลาย เป็นพิการ คนเศร้า คือพ่อแม่ ช้ำดวงแด แกฟุ้งซ่าน ลูกกลาย เป็นขอทาน ในดวงมาลย์ ร้าวรานนัก ขอวอน ก่อนจะสาย น้องทั้งหลาย จงประจักษ์ พอ่แม่ ท่านนั้นรัก โปรดตระหนัก รักท่านคืน พันทอง ([url]http://www.qzub.com/bar_171.gif[/url]) ([url]http://www.qzub.com[/url]) ประมาทเลยพลาดท่า เสร็จสล่าน่าขมขื่น กักขังพันทั้งคืน สุดขัดขืนจำฝืนใจ โรมรันขยันชก แรงไม่ตกยกถูไถ ชอกช้ำทำได้ไง มิถามไถ่เกรงใจวิทย์ สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: บทเรียนชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2012, 05:37:PM บทเรียนของชีวิต พาให้จิตคิดสะอื้น อดีตพากล้ำกลืน พอว่าตื่นฟื้นความจำ เมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม ใจร้อนรุ่มหนุ่มกำยำ ไม่คิดก่อนจะทำ พาหญิงช้ำตั้งหลายคน เมียแรกแสนแปลกจิต คู่ชีวิตลิขิตดล เธอสวยรวยเลิศล้น สวยสะอางนางสาวไทย บ้านอยู่ราชบุรี บางคนทียังจำได้ ยามคิดสะกิดใจ ว่าทำไมต้องเลิกลา มีลูกเธอรับหมด มิให้อดให้ห่วงหา ฉันไปไม่นำพา แม้ลูกยาก็ไม่ดู ตอนนี้ลูกเติบใหญ่ แสนสดใสไม่อดสู เป็นหนุ่มไม่อุ้มชู คิดว่าฉันนั้นแย่จัง นี่แหละเป็นบทเรียน เหมือนภาพเขียนบนผนัง เรื่องเก่าเล่าให้ฟัง เผื่อสอนสั่งยังลูกตน สล่าผิน บทเรียนเขียนชีวิต ยามหลงผิดจิตสับสน พลั้งพลาดอาจเสียคน ถึงอับจนหมดหนทาง หนุ่มสาวคราวลำพอง คึกคะนองลองทุกอย่าง เชื่อเพื่อนเหมือนบอบบาง ทำโฉ่งฉ่างอวดอ้างตัว กระด้างสร้างปัญหา ล้วนเก่งกล้าน่าปวดหัว ครื้นเครงมิเกรงกลัว จับกลุ่มมั่วดุจมัวเมา สุนทรวิทย์ |