|
หัวข้อ: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: ไม้หน้าสาม ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2012, 05:52:PM สงสารใจ เสียจริง ถูกทิ้งขว้าง ลอยเคว้งคว้าง เหมือนกระทง หลงน้ำไหล กู่ไม่กลับ อับปาง หนทางไป ดูหรือใคร ไม่ปราณี ย่ำบีฑา หลงฝันเพียง เมียงมอง จดจ้องอยู่ แต่ไม่สู้ จะเสี่ยง เลี่ยงเหวผา จึงต้องทน รับกรรม กินน้ำตา คนอื่นคว้า เธอไป ผลาญใจเรา หรือหัวใจ ไฟรัก จักสุดพบ ต้องมาจบ เจ็บอย่าง เส้นทางเศร้า รักเพียงฝัน วันนี้ มิบรรเทา ดังไฟเผา เข้าสุม กุมช้ำนาน พูดถึงรัก ครั้งใด ใจนึกหวั่น ด้วยรักฉัน เฉื่อยเฉย สิ้นเคยหวาน แต่บัดนี้ เป็นพิษ คอยริดราน เข้าพร่าผลาญ ให้ดิ่ง สิ่งโสมม หัวข้อ: Re: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2012, 08:20:PM เกิดเป็นคนก็แบบนี้คือชีวิต ถูกหนามพิษปักคาก็สาสม เมื่อผิดหวังในรักมักตรอมตรม ต้องขื่นขมโศกาแทบบ้าตาย หากสมหวังในรักมักเป็นสุข เจอความทุกข์โรมรันก็พลันหาย คิดอะไรหลายหลากให้มากมาย เพราะสุดท้ายก็จบเห่ล้วนเอวัง --ณัชชา-- emo_86 หัวข้อ: Re: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2012, 01:03:AM เกิดเป็นคนก็แบบนี้คือชีวิต ถูกหนามพิษปักคาก็สาสม เมื่อผิดหวังในรักมักตรอมตรม ต้องขื่นขมโศกาแทบบ้าตาย หากสมหวังในรักมักเป็นสุข เจอความทุกข์โรมรันก็พลันหาย คิดอะไรหลายหลากให้มากมาย เพราะสุดท้ายก็จบเห่ล้วนเอวัง --ณัชชา-- emo_86 คำปลอบใจในณัชชาหาได้ยาก เพียงเขียนฝากกลอนนี้มีมนต์ขลัง อ่านแล้วปลดปลงลงอนิจจัง รวมทุกขัง อนัตตาตามมาแล สิงขร หัวข้อ: Re: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: ไม้หน้าสาม ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2012, 01:47:PM สงสารใจ เสียจริง ถูกทิ้งขว้าง ลอยเคว้งคว้าง เหมือนกระทง หลงน้ำไหล กู่ไม่กลับ อับปาง หนทางไป ดูหรือใคร ไม่ปราณี ย่ำบีฑา หลงฝันเพียง เมียงมอง จดจ้องอยู่ แต่ไม่สู้ จะเสี่ยง เลี่ยงเหวผา จึงต้องทน รับกรรม กินน้ำตา คนอื่นคว้า เธอไป ผลาญใจเรา หรือหัวใจ ไฟรัก จักสุดพบ ต้องมาจบ เจ็บอย่าง เส้นทางเศร้า รักเพียงฝัน วันนี้ มิบรรเทา ดังไฟเผา เข้าสุม กุมช้ำนาน พูดถึงรัก ครั้งใด ใจนึกหวั่น ด้วยรักฉัน เฉื่อยเฉย สิ้นเคยหวาน แต่บัดนี้ เป็นพิษ คอยริดราน เข้าพร่าผลาญ ให้ดิ่ง สิ่งโสมม ๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ สุดเส้นทาง ของใจ ในวันนี้ ที่ไม่มี ความรัก มาทักถม บนเส้นทาง เปล่าเปลี่ยว เกี่ยวใจจม ทุกข์ระทม ประดัง เข้าฝังรอย อยู่อย่าง ซังกะตาย คล้ายเศษซาก เมื่อการจาก คือจบ พบแล้วถอย แผลกรีดใจ ไร้ประสาน จากการคอย คือหยดย้อย กระแสสินธิ์ รินจากตา ถ้อยรำพัน ฝันเพ้อ เลิกเห่อเหิม ไม่มีเสริม จากลวง เลิกห่วงหา จะวันนี้ วันไหน ในวิญญา ก็คือวัน ที่ไร้ค่า แห่งผูกพัน ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ หัวข้อ: Re: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: ..กุสุมา.. ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2012, 06:21:PM รอยรำพัน อาลัย ในขมขื่น ทรวงสะอื้นฝืนเจ็บเก็บในฝัน จารรำลึกตรึกเศร้าเคล้าจาบัลย์ เรื่องวารวันเหน็บหนาวร้าวฤดี แหงนหน้ามองนภาเบิ่งฟ้ากว้าง ปล่อยทิ้งขว้างความหลังรั้งหลีกหนี ฝากลอยไหลไปกับสายนที ขอคนดีกู่ร้องหมองหม่นลืม ..แม่หญิงดอกคำ.. (http://www.qzub.com/bar_057.gif) หัวข้อ: Re: รอยรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 11 กุมภาพันธ์ 2012, 07:12:PM สงสารใจ เสียจริง ถูกทิ้งขว้าง ลอยเคว้งคว้าง เหมือนกระทง หลงน้ำไหล กู่ไม่กลับ อับปาง หนทางไป ดูหรือใคร ไม่ปราณี ย่ำบีฑา หลงฝันเพียง เมียงมอง จดจ้องอยู่ แต่ไม่สู้ จะเสี่ยง เลี่ยงเหวผา จึงต้องทน รับกรรม กินน้ำตา คนอื่นคว้า เธอไป ผลาญใจเรา หรือหัวใจ ไฟรัก จักสุดพบ ต้องมาจบ เจ็บอย่าง เส้นทางเศร้า รักเพียงฝัน วันนี้ มิบรรเทา ดังไฟเผา เข้าสุม กุมช้ำนาน พูดถึงรัก ครั้งใด ใจนึกหวั่น ด้วยรักฉัน เฉื่อยเฉย สิ้นเคยหวาน แต่บัดนี้ เป็นพิษ คอยริดราน เข้าพร่าผลาญ ให้ดิ่ง สิ่งโสมม ๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ สุดเส้นทาง ของใจ ในวันนี้ ที่ไม่มี ความรัก มาทักถม บนเส้นทาง เปล่าเปลี่ยว เกี่ยวใจจม ทุกข์ระทม ประดัง เข้าฝังรอย อยู่อย่าง ซังกะตาย คล้ายเศษซาก เมื่อการจาก คือจบ พบแล้วถอย แผลกรีดใจ ไร้ประสาน จากการคอย คือหยดย้อย กระแสสินธิ์ รินจากตา ถ้อยรำพัน ฝันเพ้อ เลิกเห่อเหิม ไม่มีเสริม จากลวง เลิกห่วงหา จะวันนี้ วันไหน ในวิญญา ก็คือวัน ที่ไร้ค่า แห่งผูกพัน ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ emo_95 ...ไยต้องยอม ตรอมเอา เศร้าคล้องเกี่ยว ไยทำตัว มั่วเปลี่ยว ปล่อยเสียวหวั่น รอยแผลใจ ใช้กานท์ ช่วยสานมัน ก็ต้องหมั่น ขยันแต่ง แบ่งระบาย... ...แล้วสักวัน คงชื่น ระรื่นจิต สาวรุมพิศ คิดกลอน ย้อนเกยก่าย หากร่ายรัก สลักไว้ ด้วยใจชาย อาจเป็นรัตน์ ปองหมาย กรายเชยชม... รัตนาวดี emo_60 เป็นกำลังใจให้จ้า emo_54 |