|
หัวข้อ: โคลงสี่ไร้ฉันทลักษณ์ เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 02 กุมภาพันธ์ 2012, 06:35:PM ดวงเดือนมีข้างขึ้น ข้างแรม ดาวเด่นเห็นคอยแซม เฝ้ายั่ว มีเมฆซอกซอนแถม พาหม่น ยามดึกศึกนี้ชั่ว- กัปป์สร้างตราบสูญ จำรูญจรัสหล้า ทินกร แสงสาดอาจงามงอน แต่เช้า สายหน่อยค่อยคลายถอน เย็นเนตร ถึงเที่ยงเปรี้ยงแผดเกล้า ไหม้เนื้อเกรียมผิว ลมลิ่วพริ้วอ่อนพัด โชยชาย ปนกลิ่นจากผิวกาย เต่าแต้ม เหงื่อไหลหยดเป็นสาย ยลเหนื่อย เผาะเผาะเกาะสองแก้ม ให้ต้องซับริน กลิ่นไอพ่นจากท้าย รถยนต์ เหม็นเบื่อเหลือจำทน ต้องสู้ มันติดเกลื่อนถนน ทุกค่ำ เช้านา ทุกที่ใครก็รู้ ด่าบ้างจราจร ตอนเย็นเห็นสูรย์คล้อย คลาสรวง งามแจ่มแต้มแดงดวง แก่คล้ำ ลมเย็นพัดผ่านพวง ปรางข้า นี้แฮ คล้ายบอกเวลาค่ำ ใกล้แล้วสนธยา จันทราผ่าเมฆโพล้ เห็นลิบ ดาวดาษเริ่มกระพริบ อีกครั้ง เติมหนึ่งจนถึงสิบ ไปสู่ พันนอ คลายม่านราตีรั้ง ตราบเช้าสูรย์เยือน ใจเตือนวันหนึ่งล่วง ราตรี ผันผ่านกาลวิถี เช่นนั้น เวียนวนก่นชีวี กาลดับ ลับเฮย เหมือนกร่อนมรณ์กระชั้น สนิทข้างเสมอๆ แหะ ๆ มั่ว ผิดบ้างถูกบ้าง ตามชื่อนะครับ |