|
หัวข้อ: ถึงพ่อผู้จากไป เริ่มหัวข้อโดย: คุณไสย ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2012, 06:10:PM ถึงพ่อผู้จากไป สติตั้ง มนรั้ง ระลึกถึง บุคคลซึ่ง ให้กำเนิด จนเกิดใหญ่ แต่มิได้ เห็นแล้ว คลาดแคล้วไป พ่ออยู่ไหน แล้วทำไม จึงไม่มา เกิดหนึ่งวัน พ่อเรานั้น ก็พลันจาก ช่างลำบาก เหลือเพียงแม่ เฝ้าแลหา พ่อตายไป ชีพตักษัย อหิวาต์ โธ่พ่อจ๋า ไม่เห็นหน้า เล็กจนโต ดวงวิญญาณ ของพ่อท่าน สถิตย์ไหน ลูกกราบไหว้ ขอส่งใจ เศร้าจริง...โอ้.. น้อมรำลึก ใจเฝ้านึก คำพุทโธ หวังกุศล ผลบุญโก้ ถึงบิดร พระคุณพ่อ มากจริงหนอ ให้กำเนิด ลูกได้เกิด ลืมตาอยู่ ดูสลอน ใจอาทร แม้ยามนอน เฝ้าวิงวอน อนุสรณ์ อยู่เนืองเนือง เปรื่องชีวี น้อมรำลึก พระคุณพ่อ ผู้ก่อกาย ตราบจนชีพ วางวาย ว่ายวิถี ขอกุศล บันดาลดล คุณพ่อนี้ สู่สุขาวดี นิรันดร์ เทอญ........ หัวข้อ: Re: ถึงพ่อผู้จากไป เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2012, 06:41:PM emo_126 พระคุณพ่อ.เลิศล้ำ.ทุกสำนึก เป็นร่มพฤกษ์.พิงแผ่.แม้ผิวเผิน เป็นสายธาร.ลานบุญ.ให้คุณเดิน สุขเหลือเกิน.ดูแลท่าน.ยามบั้นปลาย emo_79 หัวข้อ: Re: ถึงพ่อผู้จากไป เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2012, 07:21:PM ถึงสิ้นจาก ฝากไว้ อยู่ในจิตต์ ยังคงคิด สนิทอยู่ มิรู้หาย แม้นลาลับ ดับแต่ เพียงแค่กาย มิสิ้นคลาย หน่ายรัก ฟูมฟักเรา emo_126 บูรพาท่าพระจันทร์ หัวข้อ: Re: ถึงพ่อผู้จากไป เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2012, 09:54:PM ถ้ารำลึก นึกบุญ พระคุณพ่อ ที่เกิดก่อ เป็นตัว อย่ามัวเศร้า สร้างกุศล ผลกรรม น้อมนำเอา เพื่อพ่อเจ้า สุขสันต์ ภพบั้นปลาย emo_126 รพีกาญจน์ 59 หัวข้อ: Re: ถึงพ่อผู้จากไป เริ่มหัวข้อโดย: เมฆสีรุ้ง ที่ 02 กุมภาพันธ์ 2012, 03:06:PM แต่ก่อนนี้มีอยู่ไม่รู้ค่า ปล่อยเวลาผ่านไปจนเห็นผล เมื่อวงล้อโชคชะตาที่แยบยล พรากชีวิตหนึ่งคนตลอดกาล มองใบหน้าที่ชรายังจำได้ ถึงเมื่อครั้งเยาว์วัยที่แสนหวาน เหมือนได้ผ่านมาแล้วนานแสนนาน ช่วงเวลาวันวานที่แสนดี ป้อมปราการแสนตระหง่านที่ปกป้อง อยู่ในอ้อมอกพ่อผู้เรืองศรี คุ้มกบาลทารกน้อยด้วยชีวี แต่บัดนี้มอดไหม้กลายเป็นจุณ สองมือที่โอบอุ้มประคองข้า สองตักที่เหนื่อยล้าได้นอนหนุน สองเท้าที่เคยกราบแสนละมุน สองแขนที่อบอุ่นเมื่อกอดเรา สายตาที่อ่อนโยนเมื่อมองลูก ยัยไม่เคยรับรู้เจ้าคนเขลา บัดนี้มองไม่เห็นแม้เพียงเงา สบตารูปข้างเสาน้ำตาริน น้ำเสียงที่ห่วงใยเมื่อถามหา ยัยลูกจึงระอาช่างเลวสิ้น พอถึงวันที่พ่อไร้ชีวิน กลับเดือดดิ้นถามหาน้ำตานอง อ้อมกอดที่แสนอุ่นอยู่แค่เอื้อม ยัยลูกน้อยจึงเอือมไม่สนอง รอจนวันที่แข็งเย็นเป็นเนื้อทอง กลับร่ำร้องกอดร่างไร้วิญญาณ แม้เวลาผ่านไปหลายปีแล้ว ที่ไขว่คว้าหาดวงแก้วไม่มีขาน ยังเก็บซ่อนรอยร้าวไว้แสนนาน สั่นสะท้านทุกคืนด้วยอาลัย emo_111 โดย... เมฆสีรุ้ง |