ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันเวลาเลยผ่าน   เนิ่นนานนัก

เหมือนความฮัก   เฮาห่างไกลกันสุดแสน

วันเวลากลัวพัดพา   ฮักขาดแคลน

คำว่าแฟนกลัวล้างลา   เพราะไกลกัน

ใจนั้นห่วงแสนห่วง   เจ้ายิ่งนัก

กลัวมีรักคนใหม่   ใจแปรผัน

ระยะทางทำให้ใจ   เราไกลกัน

ผ่านคืนวัน   กลัวเจ้านั้นลืมสัญญา

อยากจะบอก   ความในใจของอ้าย

แม้ร่างกายจะตายสิ้น   ไม่แปรผัน

ยังรอเจ้าทุกยาม   ทุกคืนวัน

ให้เจ้านั้นรับรุ้ว่า   วันเวลาฆ่าความคิดฮอด...บ่ตาย