พิมพ์หน้านี้ - ชายใจเดียว

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 30 มกราคม 2012, 11:19:AM



หัวข้อ: ชายใจเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 30 มกราคม 2012, 11:19:AM
                                                              ชายใจเดียว

                                      "คำว่ารักเอ่ยไปคงไม่ยาก
                                เพียงลมปากแต่งสรรให้หวานหู
                                เทียบมิได้กับดวงใจที่เฝ้าดู
                                มันพร่างพรูความรักทุกเพลา
                               
                                       แต่นางน้องหมายฟังคำรักรับ
                                ยินสดับจากลิ้นชายที่ใฝ่หา
                                นางร้องเรียกเพรียกเรียงเสียงวาจา
                                มิสนว่ามาจากปากหรือใจ

                                       เราเป็นชายหาใช่ชายเล่ห์ลิ้น
                                เพียงหวังกินลิ้นร้อยคอยเฉไฉ
                                ถ้าเอ่ยปากต้องออกจากห้วงหัวใจ
                                เพราะเราได้เลือกแล้วซึ่งเนื้อนวล"


หัวข้อ: Re: ชายใจเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 30 มกราคม 2012, 12:33:PM

(http://www.qzub.com/bar_034.gif) (http://www.qzub.com)
แหม..ถูกใจใช่เลยคำเชยชิด
ร้อยลิขิตกลอนกานท์อ้อนมานหวน
ชายใจเดียวเกี่ยวสัมพันธ์ให้รัญจวน
น้องเนื้อนวลหวั่นหวามตามพี่มา
(http://www.qzub.com/bar_036.gif) (http://www.qzub.com)
ช่างหายากเหลือหลายชายใจซื่อ
เห็นอยู่คือปลิ้นปลอกเที่ยวหลอกหา
แล้วย่ำยีด้วยคำหวานหว่านวาจา
สมอุราเลือนลับ...ไม่กลับคืน
(http://www.qzub.com/bar_028.gif) (http://www.qzub.com)
แซมค่ะ
 emo_107


หัวข้อ: Re: ชายใจเดียว
เริ่มหัวข้อโดย: ดุลย์ ละมุน ที่ 30 มกราคม 2012, 03:10:PM
                                                       "ชายใจเดียวเดียวดายมลายรัก
                                         รันทดหนักหักฤดีวจีหมอง
                                         ต้องพลัดหลากพรากนางที่หวังปอง
                                         บ่ สมครองนองเศร้าเคล้าน้ำตา

                                            หวังเพียงยาทาใจดวงน้อยน้อย
                                         ปลอบค่อยค่อยกลอยใจไร้เดียงสา
                                         โอบบ่อยบ่อยร้อยใจที่โรยลา
                                         ฟื้นขึ้นมามีหวังประทังทรวง"

                                                      อดุลย์ ครับ