ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เพิศพริ้มยิ้มประไพวิไลวรรณ

ฤทัยสั่นหวั่นว่าธิดาสรวง

สิเยื้องย่างร่างกายทำลายทรวง

ให้ติดบ่วงห้วงรักเพราะพักตร์นาง

ชะเง้อแลแม้ละม้ายทั้งซ้ายขวา

ประหนึ่งว่่ามาจำแลงจากแสงสาง

ชั้นใดเล่าเหล่าสวรรค์ที่ขั้นกลาง

ฤาเป็นนางจากชั้นฟ้ามายวนใจ

ผงาดทรงองค์เอวดั่งเหวหุบ

งามบ่ยุบงามยิ่งกว่าสิ่งไหน

งามทุกส่วนงามล้วนงามเกินใคร

งามถึงในฤทัยพี่ที่เพ้อครวญ

เพราะนวลนางสว่างจ้าอร้าอร่าม

นวลช่างงามยามเพ่งพิศสถิตขวัญ

รูปประไพแม้นไร้เล่ห์องค์เทวัญ

แต่พี่นั้นพลันเทใจให้เพียงนาง. . .