|
หัวข้อ: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 มกราคม 2012, 04:47:PM คนวางเบ็ด ล่อปลา มากินเหยื่อ มัจฉาเชื่อ อุบาย หลงว่ายหา ฮุบกลืนเบ็ด โดยไม่-ได้ตรวจตรา จึงพลาดท่า แพ้ภัย ในทันใด ปลาทุรน ทุราย ตายทุเรศ ควรสมเพช เวทนา ก็หาไม่ กลับสนุก สนาน สำราญใจ ช่างกระไร อำมหิต จิตทารุณ อ้างกีฬา เพื่อฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต นับเป็นมิจ-ฉาจาร พาลสถุล จมปลักใน อจิตติ นิรคุณ เมินบาป,บุญ ชั่ว,ดี ที่สำแดง นักตกปลา รายหนึ่ง ซึ่งลูกห้า แต่เกิดมา อัปภาคย์ ล้วนปากแหว่ง เหมือนรอยเบ็ด คดเคี้ยว เกี่ยวทิ่มแทง ค่อยแสยง หลาบจำ เมื่อกรรมทัน การจับปลา ตามสัมมา-อาชีวะ ผิดธรรมะ นั้นก็ พอผ่อนผัน ส่วนตกปลา เพื่อสนุก ทุกข์อนันต์ บาปมหันต์ วิปริต ติดกมล เลิกเบียดเบียน ละเวร หยุดเข่นฆ่า นำปัญญา ไตร่ตรอง ผองเหตุผล สร้างความดี ชำระ ชะล้างตน บุญกุศล จึงเกิดก่อ ต่อครอบครัว สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 26 มกราคม 2012, 06:07:PM อ้างจากท่านสุนทรวิทย์ อะห้า กลอนท่าน นั้นยอดเยี่ยม ไร้เทียม เรียมค่า เหมือนตาขรัว คงบวช ร้อยปี อย่างนี้ชัวร์ อ่านแล้ว ผมกลัว นรกจัง สิงขร หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: ช่วงนี้ไม่ว่าง ที่ 26 มกราคม 2012, 06:24:PM เป็นกีฬา ท้าทาย หมายชีวิต เป็นลิขิต อาญา เหมือนฟ้าสั่ง เป็นคติ เตือนใจ ให้ระวัง อย่าพลาดพลั้ง หลงกล เหยื่อคนลวง จ้องจะเอา เขาก็ ล่อด้วยเบ็ด กลเม็ด พิชิต ให้ติดบ่วง พอถลำ เสียที กี่ล้านทวง ไม่หลุดล่วง ห่วงคล้อง ต้องจำนน จึงไม่ควร เห็นแก่ แค่โอชะ จะถึงที่ มรณะ อกุศล จะสะท้อน หมองไหม้ ดุจไฟลน เกิดเป็นคน ควรยั้งคิด พิจารณา emo_79 หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 มกราคม 2012, 06:54:PM อ้างจากท่านสุนทรวิทย์ อะห้า กลอนท่าน นั้นยอดเยี่ยม ไร้เทียม เรียมค่า เหมือนตาขรัว คงบวช ร้อยปี อย่างนี้ชัวร์ อ่านแล้ว ผมกลัว นรกจัง สิงขร มิกล้าบวช เกรงว่า เสียผ้าเหลือง ด้วยหลงเรื่อง มลทิน จึงสิ้นหวัง มีตัณหา ราคะ เป็นกะละมัง แฟนรุงรัง อีกมาก ยากตัดใจ สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 มกราคม 2012, 07:24:PM เป็นกีฬา ท้าทาย หมายชีวิต เป็นลิขิต อาญา เหมือนฟ้าสั่ง เป็นคติ เตือนใจ ให้ระวัง อย่าพลาดพลั้ง หลงกล เหยื่อคนลวง จ้องจะเอา เขาก็ ล่อด้วยเบ็ด กลเม็ด พิชิต ให้ติดบ่วง พอถลำ เสียที กี่ล้านทวง ไม่หลุดล่วง ห่วงคล้อง ต้องจำนน จึงไม่ควร เห็นแก่ แค่โอชะ จะถึงที่ มรณะ อกุศล จะสะท้อน หมองไหม้ ดุจไฟลน เกิดเป็นคน ควรยั้งคิด พิจารณา emo_79 ชีวิตปลา หาใช่ ไว้ตกเล่น ตั้งกฎเกณฑ์ ตามจิต มฤจฉา รวบรัดใช้ อำนาจ อาชญา ปลิดชีวา ผู้อื่น แล้วรื่นรมย์ สมควรหรือ มนุษย์ สุดประเสริฐ ได้ละเมิด สร้างทุกข์ จึงสุขสม ซ้ำอ้างเป็น กีฬา น่านิยม จิตโสมม ขาดสติ มิรู้เวร สุนทรวิทย์ หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 26 มกราคม 2012, 09:31:PM อ้างจากท่านสุนทรวิทย์ อะห้า กลอนท่าน นั้นยอดเยี่ยม ไร้เทียม เรียมค่า เหมือนตาขรัว คงบวช ร้อยปี อย่างนี้ชัวร์ อ่านแล้ว ผมกลัว นรกจัง สิงขร ตาเฉยปัก เบ็ดก่อง ข้างคลองเชี่ยว เอาข้อเกี่ยว ปลาเล็ก ทำเหยื่อล่อ มันคงเจ็บ ไม่น้อย ว่ายลอยคอ ปลาใหญ่พอ เห็นปุ๊บ ฮุบทันที ได้มากบ้าง น้อยบ้าง เป็นบางครั้ง พอประทัง ชีวิต นิดหนึ่งนี้ แลกข้าวสาร หยูกยา ปลาเหลือมี ตากแห้งดี เก็บไว้ ห้อยในครัว เห็นบางคน ตกปลา ดูหน้าใส เริ่มเช้าไป ประจำ ค่ำสลัว ถือคันเบ็ด ปลาไม่ ได้สักตัว เด็กมามั่ว ชุมนุม พุ่มใบบัง ไม่ทำงาน ค้าผัก เป็นหลักแหล่ง มีรถแพง แฟนงาม บ้านสามหลัง จ่ายสะบั้น ผันแหลก แปลกใจจัง ได้สตังค์ ตกปลา ไม่น่ารวย ตาเฉยนั่ง เฝ้าเบ็ด ทนเหน็ดหนาว มีบางคราว แดดจ้า ไร้ผ้าผวย ก็ตกปลา เช่นกัน ดันเฮง.ซวย ใครรู้ช่วย คิดออก บอกผมที? emo_82 รพีกาญจน์ 59 หัวข้อ: Re: กีฬาหรือทารุณ เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 26 มกราคม 2012, 10:17:PM อ้างท่านรพีกาญจน์ ตามที่ท่านระพีได้ชี้บอก ไม่หลอกกลอกกลิ้งความจริงหนี ตาเฉยเลี้ยงชีพของเขาดี ไอ้นายมี ตกปลาเล่นเป็นอาจินต์ ท้าวเวสสุวรรณนั้นจดชื่อ ว่าเขาคือคนฆ่าปลากล้าผิดศีล นายมีไป ในนรกชั้นใต้ดิน คนหากินอยู่ต่อไม่ง้อใคร สิงขร |