|
หัวข้อ: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: laithai ที่ 12 กันยายน 2007, 04:38:PM ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย
ไฉนเลยอ้อยอิ่งทิ้งตัวเป็นสาย ฝนทิ้งฟ้ามาหรือไร รู้หรือไม่ฟ้าเศร้าเท่าใดที่ฝนลา ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย ไฉนเลยเมินพักตร์จากข้า ฝนมิรักเจ็บแทบวายชีวา รู้หรือไม่ข้าเศร้าเท่าใดที่ฝนเมิน ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย ไฉนเลยเอื้อนเอ่ยถ้อยคำห่างเหิน ฝนเฉยชาและมองข้าเมิน รู้หรือไม่เจ็บเหลือเกิน ฝนเอย ... ยอดดวงใจเจ้าเอ๋ย เจ็บนักแล้วเกินเอ่ยคำถ้อย ยอดดวงใจไม่ชอบคนทำสำออย รู้หรือไม่ขาก้าวถอยแต่เจ็บที่ใจ ยอดดวงใจของข้า ปรารถนาเจ้าเคียงใกล้ มิอยากห่างร้างยอดดวงใจ หากทำได้เพียงเฝ้าดู ยอดดวงใจไม่เชื่อคำข้า ความรู้สึกข้าน่าอดสู ที่บังอาจเปิดใจกับโฉมตรู โอ ยอดชู้ ยอดดวงใจเอย หัวข้อ: Re: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: laithai ที่ 20 กันยายน 2007, 06:21:PM ในใจไยเจ็บลึกรู้สึกร้าว คลับคล้ายกายเหน็บหนาวระร้าวสั่น เห็นรอยยิ้มพริ้มสรวลทุกวัน แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน...คนรอคอย คำอบอุ่นรอเนื้อกรุ่นกระซิบหวาน เธอก็เอาใส่พานถวายใครอื่น คนที่รอได้แต่รออย่างกล้ำกลืน ฉันจะฝืนมันได้อีกกี่นาน หัวข้อ: Re: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: laithai ที่ 01 ตุลาคม 2007, 03:16:PM หอบความคิดถึงซึ่งอยู่ปลายฟ้า
ติดปีกความเสน่หามาแทบเท้า แต่งแต้มความห่วงหาอันนานเนา รับไว้เถิดเจ้าอย่าเฝ้าดูแคลน ............ อยากเก็บไว้แต่ไร้ซึ่งสามารถ อยากขี้ขลาดแต่หัวใจไฉนสั่ง ให้เดินหน้าอย่าได้พะว้าพะวัง ให้มีหวัง แม้ไร้หวัง ทางคงมี อยากไม่รักแต่หัวใจไฉนรัก อยากไม่ทักแต่หัวใจไฉนเอ่ยถ้อย อยากไม่รอแต่ไฉนเฝ้าแต่คอย ตอบเพียงถ้อยก็ชื่นใจไฉนเลย หัวข้อ: Re: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: วันใหม่ที่เหมือนเก่า ที่ 01 ตุลาคม 2007, 09:38:PM ทำไงได้เมื่อคนมันจะรัก
มาห้ามหักอย่างไรก็ไร้ผล ทำไงได้ก็รักเธอแล้วทั้งคน จึงยอมทนรอเธออยู่ร่ำไป (เริ่มรอ) อดีตที่หัวใจเคยเจ็บช้ำ ความทรงจำยังฝังใจไม่เคยหาย มีเพียงวันเวลาช่วยผ่อนคลาย ให้ใจหายจากเจ็บช้ำที่ย้ำเติม (รอแล้ว....แห้ว) หัวข้อ: Re: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: วันใหม่ที่เหมือนเก่า ที่ 01 ตุลาคม 2007, 09:42:PM ลืมบอกครับ...+ให้1คับ(สำนวนเหมือนในแบบเรียนเลยครับ...)
หัวข้อ: Re: ฝนพร่างฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 09 สิงหาคม 2008, 07:46:AM ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย ไฉนเลยอ้อยอิ่งทิ้งตัวเป็นสาย ฝนทิ้งฟ้ามาหรือไร รู้หรือไม่ฟ้าเศร้าเท่าใดที่ฝนลา ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย ไฉนเลยเมินพักตร์จากข้า ฝนมิรักเจ็บแทบวายชีวา รู้หรือไม่ข้าเศร้าเท่าใดที่ฝนเมิน ฝนพร่างฟ้าเอ๋ย ไฉนเลยเอื้อนเอ่ยถ้อยคำห่างเหิน ฝนเฉยชาและมองข้าเมิน รู้หรือไม่เจ็บเหลือเกิน ฝนเอย ... ยอดดวงใจเจ้าเอ๋ย เจ็บนักแล้วเกินเอ่ยคำถ้อย ยอดดวงใจไม่ชอบคนทำสำออย รู้หรือไม่ขาก้าวถอยแต่เจ็บที่ใจ ยอดดวงใจของข้า ปรารถนาเจ้าเคียงใกล้ มิอยากห่างร้างยอดดวงใจ หากทำได้เพียงเฝ้าดู ยอดดวงใจไม่เชื่อคำข้า ความรู้สึกข้าน่าอดสู ที่บังอาจเปิดใจกับโฉมตรู โอ ยอดชู้ ยอดดวงใจเอย ฝนพร่างฟ้า ในเวลา ฤดูหนาว สะท้านลึก ฤดีร้าว เหงารู้สึก เธออยู่ที่ไหนหนอ ในใจนึก จากห้วงลึก แห่งหัวใจ ฉันใฝ่หา เธอเป็นหญิงของใคร ในบัดนี้ ลืมอดีต หรือคนดี วันนี้เปลี่ยนค่า เอาเถอะจะอย่างไร จะเข้าใจจินตนา ขอเพียงได้ร่ำ ร้องปรารถนา เพียงลำพัง อาจมิหวังให้เป็นดั่ง ที่ใจคิด เพียงอดีต มาสะกิด ให้คิดฝั่ง ปรารถนาลืม แต่คิดถึง มีพลัง มิอาจปลด เปลื่อง ความหลัง ยังมิแกร่งฯ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |