|
หัวข้อ: - โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง - เริ่มหัวข้อโดย: รการตติ ที่ 20 มกราคม 2012, 01:23:PM (http://jootix.com/upload/DesktopWallpapers/cache/dreams-of-a-fantasy-world-dreams-of-a-fantasy-world-3d-bottle-sea-1280x800.jpg) ขอบคุณภาพจาก Google ครับ - ขวดแก้วกลางทะเล - (http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00028555_105016.gif) โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง ทะเลคลั่งโกรธาฝ่าให้ถึง กระทบคลื่นเกลียวยื้ออันอื้ออึง ด้วยคำนึงเกรงจดหมายไกลสายตา วอนขวดแก้วอาสาพาไปส่ง แม้ลอยหลงไปบ้างทางข้างหน้า ลมทะเลคอยซัดคลื่นพัดพา เสียเวลาลอยไกลไม่พบเจอ หากยังคงเคว้งคว้างอยู่อย่างนั้น เหมือนตะวันขึ้นลงตรงเสมอ ก็ฝากจันทร์ดวงน้อยคอยชะเง้อ อย่าพร่ำเพ้อรำพันเพลงรัญจวน จากจดหมายภายในใจความว่า.... โปรดเมตตาร้างแรมไกลไยไม่หวน ค่ำคืนหนาวหนาวกระหน่ำใจคร่ำครวญ ไปเห็นมวลมณีดีกว่าพลอย ฤๅหลงอยู่กับใครที่ไหนหนอ อย่าให้รอนานเนิ่นเกินตอบถ้อย ก็คงรู้หัวใจใครพร่ำคอย คนใจน้อยใครเขาไม่เว้าวอน โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง เพื่อความหวังเจ้าของต้องอักษร ฝากหน้าที่นำสาส์นผ่านกานท์กลอน ให้แก้วจรอย่าคว้างกลางทะเล..... (http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00024619_93434.gif) รการตติ หัวข้อ: Re: - โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง - เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 20 มกราคม 2012, 01:59:PM (http://i191.photobucket.com/albums/z212/jang_2007/Lines/32.gif) ขวดลอยคว้างกลางคลื่นเสียงครืนซัด ดั่งความรักลอยพัดชัดสรวลเส ดั่งหัวใจไหวอ่อนนอนไกวเปล ดั่งสายลมล้อมเห่ลมเพพา ดั่งท่องเที่ยวเดียวดายไม่ถึงฝั่ง ดั่งเจ้ามีที่หวังยังห่วงหา ดั่งขีดเขียนเวียนสาส์นถึงกานดา ดั่งร้อยถักอักษราพาถึงนาง... (http://i191.photobucket.com/albums/z212/jang_2007/Lines/23.gif) (http://www.yenta4.com/cutie/upload/640/1640/4be396717d747.gif) หทัยกาญจน์ ๒๐ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕ หัวข้อ: Re: - โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง - เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 20 มกราคม 2012, 02:50:PM แสนสงสารยิ่งยวดขวดจดหมาย พายุร้ายอย่าโหมโถมจนห่าง ขวดจงนำจดหมายถึงปลายทาง โปรดอย่าค้างแห่งใดใคร่ขอวอน เจ้าของพจน์จดหมายเป็นชายเศร้า โปรดจงเอาไปวางปลายทางก่อน ใจเขาเจ็บเหน็บหนาวแสนร้าวรอน ขวดอย่าผ่อนแรงไหลปลอดภัยที สล่าผิน หัวข้อ: Re: - โปรดอาสานำจดหมายไปถึงฝั่ง - เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 20 มกราคม 2012, 05:44:PM ลมเอ่ยเอื้อนเยือนมาเพลาฝน ที่ตกหล่นบนทางแสนร้างสี หลดเปาะแปะแหมะลงเย็นตรงที่- หน้าผากนี้ตีจองเหมือนต้องใจ หยิบปากกามาวางอำพรางถ้อย ใจลอยลอยคล้อยปันฝันหมองไหม้ ฝนก็สาดพาดลงตรงบันได เหตุไฉนไยเอื้อนจนเบือนลา แสนวิเวกเสกคำลำนำเอ่ย มาภิเปรยเชยความที่ตามหา เหมือนดังคนหม่นไหมในอาภา อนัตตาสาเหตุให้ห่างตน วางปากกาพาใจลอยไหวหวิว ลมพลิ้วพลิ้วฉิวบ่ายกับสายฝน เขียนคำไปในกระดาษ ณ บัดดล เอกาจนหม่นหมองเฝ้าตรองเปรย "สวัสดีที่รัก...เป็นอย่างไรบ้าง ความรักเราจะจืดจาง..บ้างไหมโปรดเฉลย ตัวฉันทุกๆวันไม่เคยลืมเธอไปจากใจฉันเลย ขอให้เธอ..ได้เอ่ยคำว่า "คิดถึง" ซึ่งกันและกัน" ลอยขวดแก้วก็ห่างพรางไม่เห็น ลมเย็นเย็นเป็นสื่อขื่อจิตหวั่น ฝากทะเลเห่กล่อมอ้อมจำนนรรจ์ ว่าตัวฉัน"นั้นรักปักดวงใจ" |