|
หัวข้อ: เจ็บเกินที่จะรักษา (แก้ไข) เริ่มหัวข้อโดย: กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว ที่ 16 มกราคม 2012, 01:05:PM emo_62 คนึงถึง เรื่องราว คราวอดีต [/b]ดั่งมีดกรีด ดวงใจ ให้ชอกช้ำ เพราะพี่นี้ หลงไหล ในน้ำคำ ถ้อยวาจา เจ้านั้น พรรณนา ศรรักปัก กลางใจ ไร้หมอเย็บ หนาวเหน็บเจ็บ ยับเยิน เกินรักษา มีเพียงเสียง สะอื้น กลืนน้ำตา อยากมาลา เป็นกลอน ก่อนสิ้นใจ กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว |