พิมพ์หน้านี้ - รักแท้ได้แต่รอ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: จ.รัตติกาล ที่ 03 มกราคม 2012, 01:25:PM



หัวข้อ: รักแท้ได้แต่รอ
เริ่มหัวข้อโดย: จ.รัตติกาล ที่ 03 มกราคม 2012, 01:25:PM
รักคือรอท้อคือแพ้
รักที่รอไม่อ่อนแอ
รักใดแท้ได้แต่่รอ

ใจหวั่นไหวไม่เห็นเช่นใครเขา
มีความเหงาดุจเพื่อนเคียงเรือนหอ
รอต้นรักปักลงเป็นพงกอ
ตอนนี้ท้อรอรักมักไม่มา

รักเจ้าเอ๋ยไฉนเลยไม่เคยเห็น
ยังคงเป็นผืนดินสิ้นรอยป่า
รอต้นรักหยั่งรากโดยไม่โรยรา
มาเยียวยาหน้าดินด้วยยินดี

ยามรักผลิสะพรั่งช่างโหยหา
ทุกเวลาคิดเชยไม่เคยหนี
เฝ้ารำพึงคนึงหาทุกนาที
ดอกรักนี้งดงามยามผลิบาน

เฝ้าถนอมกล่อมเกลื้ยคลอเคลียใกล้
ไม่ให้ใครคิดมองหมายปองหวาน
ก็แปลกดีมีพร่ำปนรำคาญ
แต่กิ่งก้านยังมั่นไม่สั่นคลอน

ยามดอกรักหล่นล่วงพ้นพวงช่อ
ได้เพียงรอวันเก่าเพรียงเงาขอน
เรื่องวันวานผ่านมายังอาวรณ์
อยากคืนย้อนวันก่อนเหมือนตอนมี

หามานานเนิ่นผ่านเนิ่นนาน-ไหน
ยิ่งนานไปได้เห็นคงเป็นผี
อยากปลูกรักอีกสักครั้งก็ยังดี
หาทุกที่ที่มีรักไม่รู้โรยฯ

จ.รัตติกาล


หัวข้อ: Re: รักแท้ได้แต่รอ
เริ่มหัวข้อโดย: amika29 ที่ 03 มกราคม 2012, 07:18:PM
(http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/37710.gif)
รั ก แ ท้ . . (http://www.bloggang.com/data/praewkwun/picture/1138533887.gif).ไ ด้ แ ต่ ร อ
ไม่กล้าพอ...จะร้องขอให้เค้ารัก
มันเหนื่อยมันล้า...น่าละอายนัก
ถึงเวลาต้องพัก...เมื่อคนที่เรารัก...เค้าไม่รอ

(http://www.bloggang.com/data/praewkwun/picture/1138533049.gif). . . เ พ ร า ะรั ก แ ท้ จึ ง ไ ด้ แ ต่ ช้ ำ . . .
ทุกการกระทำ...เพียงได้แต่ตัดพ้อ
บอกหัวใจ..เลิกหวั่นไหว...และรู้จักพอ
อย่าได้ริสานต่อ...หวังเพียงขอให้เข้าใจ

(http://www.bloggang.com/data/praewkwun/picture/1138536397.gif)ถ้ า รั ก แ ท้ ...ต้ อ ง แ พ้ ค น ที่ เ ค้ า รั ก ม า ก ก ว่ า
คงไม่มีสิทธิ์ห่วงหา...ให้ยิ่งหวั่นไหว
เหนื่อยเหลือเกินแล้ววันนี้..ไม่อยากทำร้ายใคร
จึงขอเพียงตัดใจ...รักไม่ได้...ไม่ใช่ไม่รัก
(http://www.bloggang.com/data/praewkwun/picture/1138536465.gif)
(http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/37710.gif)

เอ-มิ-กา


หัวข้อ: Re: รักแท้ได้แต่รอ
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 03 มกราคม 2012, 07:44:PM










เพราะคงแท้ แน่เทียว ฝ่ายเดียวหวัง
จึงต้องนั่ง สั่งลา น้ำตาไหล
ให้เจ็บช้ำ ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
โอ้กระไร ใจเอย มิเคยจำ

หากคิดหวัง ดังใจ อย่าได้ท้อ
อย่าได้รอ ขอบอก จะชอกช้ำ
โปรดตั้งจิตต์ คิดปลง ลงมือทำ
กล่าวลำนำ คำรัก เอ่ยทักทาย.../

 emo_116


บูรพาท่าพระจันทร์