|
หัวข้อ: ผมขอโทษ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 03 มกราคม 2012, 11:52:AM (http://poem.meemodel.com/images_poem/id_62555.jpg) เหลือสองปี ม.ปลายได้เล่าเรียน เกิดผันเปลี่ยนเหตุใหม่ในใจข้า นักเรียนสาวร่วมห้องต้องอุรา มีสัญญารักกันนั้นสืบไป ต่างก็จบ ม.ปลายแยกย้ายจาก มีรับปากรอกันนานแค่ไหน จะเรียนต่อหางานกันดารไกล สื่อหัวใจสมัยก่อนร่อน จม. เข้าห้าปีห่างหายไม่ได้รับ หลายฉบับส่งไปหายไหนหนอ หรือเขามีคนใหม่หมายเคลียคลอ ทิ้งเรารอพะวงเหมือนหลงทาง ตัดสินใจส่ง จม.ต่อสองปี ไม่ตอบนี่เช่นก่อนหล่อนหมายห่าง ความหวานชื่นเคยเห็นเป็นเลือนลาง ค่อยชืดจางบางไปไม่เหลือรอย ฝ่ายคุณพ่อรุกไล่หมายเป็นปู่ จัดหาคู่อยู่เคียงเถียงกันบ่อย การวิวาห์บังคับให้ไม่รอคอย มีเด็กน้อยให้ท่านไม่นานรอ เมื่อปีใหม่ครอบครัวใหญ่หมายพักผ่อน หลบลมร้อนต่างถิ่นใจจินต์จ่อ แยกกายเดี่ยวซื้อของสำรองพอ แม่ค้าเตรียมจัดห่อขอรับตังค์ ต่างตะลึงถลึงตาเพ่งมาจ้อง ปากก็ร้องสมจิตที่คิดหวัง เจอะเจอกันวันนี้ดีใจจัง เล่าเบื้องหลังไม่ตอบความตาม จม. พอบอกข่าวเรานี้มีลูกแล้ว ตาวาวแววหล่อนมองหมองใจฝ่อ สารภาพจากหล่อนรู้ยังอยู่รอ นักเรียน ม.ภาพเก่าให้เราดู น้ำไหลคลอเบ้าเข้าใจนะ ที่มาละวางไปใจอดสู ผิดไปหมดทุกสิ่งยืนนิ่งอยู่ น้ำตาพรู ผมขอโทษ โปรดอภัย. นพ 3 ม.ค.55 หัวข้อ: Re: ผมขอโทษ เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 03 มกราคม 2012, 12:57:PM น้ำตาหลั่ง พร่างพรู อยู่ในอก ที่เสแสร้ง เพ้อพก เป็นยกใหญ่ ทำเหมือว่า ยังรอ รอร่ำไป ที่จริงแกล้ง ลองใจ ในสัมพันธ์ ขอโทษด้วย คนดี ที่บอกรัก ผิดยิ่งนัก ครั้งนี้ มิใช่ฝัน กาลเวลา ล่วงไป หลายช่วงวัน เยื่อใยเก่า เรานั้น มันสิ้นลง ตั้งแต่ตอน ปลายปี ที่เธอจาก รักเคยฝาก ล่มสลาย คล้ายฝุ่นผง ดูลางเลือน เคลื่อนหาย กลายปลิดปลง ไม่เคยหลง คิดคอย สักน้อยเลย ขอโทษเธอ อีกหน จากคนที่ เคยมอบรัก ไมตรี มิชาเฉย เมื่อรู้ว่า ไม่มีวัน ทันลงเอย จึงเฉลย เผยใจ หาใหม่แทน…. “สุนันยา” หัวข้อ: Re: ผมขอโทษ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 03 มกราคม 2012, 02:09:PM ต้องขอโทษอีกครั้งความหวังล่ม ไม่สุขสมดังหมายเสียใจแสน ตั้งหลายปีโดดเด่นได้เป็นแฟน มันหนักแน่นเหลือกล่าวต่างเข้าใจ เหตุทั้งหลายได้จากพรากหนนี้ ทัณฑ์โทษมีรับอยู่พอรู้ได้ อกกลัดหนองหมองซ้ำช้ำภายใน ผิดยิ่งใหญ่เกินคิดชีวิตตน จะสารภาพกับเธอเก้อเขินอยู่ ให้รับรู้ใจจิตคิดสับสน ความรักเก่าไม่เปลี่ยนยังเวียนวน ฟังอีกหน รักอยู่ไม่รู้คลาย สี่เท้ายังรู้พลาดคาดผิดบ้าง ที่นำอ้างใช่แก้ตัวหรือมั่วหลาย เห็นน้ำตาคุณไหลใจเกือบวาย อยากจะตายเพราะเขลาเอาใจตน คำสุดท้ายเฉลยไว้หาใหม่แทน มันอัดแน่นในอุราพาหมองหม่น ขอโชคดีเถอะนะแม่หน้ามล น้ำตาหล่นปนช้ำแทนคำลา อยากขอกอดเช่นเก่าเราเคยหวาน ทบทวนทานอดีตมีที่ห่วงหา ขอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนไคลคลา แต่ไม่กล้าล่วงล้ำ ความผิดมี. นพ 3 ม.ค.55 |