|
หัวข้อ: รำลึก...บทที่หนึ่ง "มา นี มี ตา" เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 18 ธันวาคม 2011, 11:05:AM ๐บทที่หนึ่ง มานี มีตา๐ “มานะ” “พี่” “มานี” อยู่ที่ไหน “กา” “ชูใจ” กับ “ยาย” ก็หายหน้า “พ่อ แม่ และปีติ” “น้า” มี “นา” “ต. อา ตา ตา ล. ตาล” ในวานวัน “เพชรอยากเรียนหนังสือ” อยู่หรือเปล่า หลายเรื่องราวตัวละคร...ครูสอนฉัน “ผู้ใหญ่ซื้อผ้าใหม่” มอบให้กัน วิชานั้น คือวิชา...ภาษาไทย คำ “มานะ มานี” ครูชี้อ่าน เล่าเรื่องผ่านท้องนาและป่าใหญ่ “สีเทา” แมวแสนรู้ของ “ชูใจ” ครูสอนในทุกบท เราจดจำ ใช่เป็นนกขุนทองเพียงท่องบ่น เพื่อนทุกคน เรียนกัน เช้ายันค่ำ เรียน ป.หนึ่ง ถึง ป.หก น้อยตกซ้ำ ผู้เลิศล้ำสอนหรือ...ก็คือครู... เด็กยุคเราหมั่นเพียรอ่านเขียนถูก เพราะครูปลูกวิธีการให้อ่านรู้ ทีละน้อยเติมความหวังจนพรั่งพรู สอนให้จำ ทำให้ดู จนรู้ทาง! ฯ อริญชย์ ๑๘/๑๘/๒๕๕๔ *ในที่นี่คงมีหลายคนที่ทันแบบเรียน มานีมีตา กันบ้างล่ะเน๊าะ ขอเชญ แฟนพันธุ์ แท้ มานี มานะ ชูใจ ปิติ เจ้าแก่ ครูไพลิน จันทร ปลัดทวีป วีระ เจ้าโต สีเทา กระทู้นี้เลย http://www.mrpalm.com/board/view_board.php?id=78485 (http://www.mrpalm.com/board/view_board.php?id=78485) emo_84 emo_107 emo_84 หัวข้อ: Re: รำลึก...บทที่หนึ่ง "มา นี มี ตา" เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 18 ธันวาคม 2011, 11:10:AM วันหนึ่ง ม้าแก่ นอนแผ่ ชูคอ
เด็กสี่ คนรอ ขอขี่ ทุกวัน บ้างว่า แก่ไป จะไม่ ขี่มัน เก้าคนพากัน กลับบ้าน พอใจ มีเด็ก หนึ่งคน ซนจะ ขี่ม้า เอาไม้ ตีขา ให้พา วิ่งไป ม้าล้ม เด็กแย่ ล้มแผ่ ลงไป ม้าวิ่ง ไม่ได้ ล้มทับ เด็กซน บทนี้อยู่ท้าย ๆ เล่ม ตอนเด็ก ๆ อ่านบทนี้ อ่านได้ แต่ยังไม่เข้าใจความหมาย วันนี้ย้อนกลับมาอ่านดูอีกครั้ง (เป็นอย่างนี้นี่เอง )[/size] emo_95 emo_107 emo_95 หัวข้อ: Re: รำลึก...บทที่หนึ่ง "มา นี มี ตา" เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 ธันวาคม 2011, 05:51:PM เรียนวิชา ภาษาไทย ในเบื้องต้น มีร่างคน กริยา ท่าทางใบ้ พยางค์.คำ กำกับ รับรูปไป ชี้เด็กให้ อ่านความ ตามนะจ๊ะ เสียงคล้องจอง สองคำ จำได้แม่น มีตัวแกน อักษรต้น ปนสระ เช่น ธิดา มานี พี่มานะ คำเดียว ดะ กะ กา อา อำ อืม เป็นพื้นฐาน กานท์กลอน อักษรศิลป์ ให้ยลยิน รินคำ นำปลาบปลื้ม พูดผูกจิต มิตรรัก จักมิลืม ยังดูดดื่ม ซึมซ่าน มานานเอย emo_126 รพีกาญจน์ 59 |