|
หัวข้อ: ลองแต่งกาพย์ดูครับ เริ่มหัวข้อโดย: กวีเขลา ที่ 17 ธันวาคม 2011, 06:52:PM ฟาดฟันจะฟันฟาด
ฟันให้ขาดหวังอาสัญ ฟันฟันฟันพร้อมกัน ขาดสะบั้นด้วยบรรลัย โศกโศกโศกโศกเศร้า ที่จะเผาเมรุ(เม-รุ)ใหญ่ พลั้งพลั้ง ฟาดฟันไป จำจากใจไปด้วยดี รำลึกนึกอาวรณ์ ใส่หีบกลอนอย่างมากมี ฝังไว้จากวันนี้ ดาบดีที่โดนฟาดฟัน จอมยุทธหยุดสงคราม มาพักฟาร์มตามที่ฝัน เมื่อเขาพ้นวันนั้น วันที่เขาเกือบจะตาย ตกเป็นทาสหลายปี โดนกดขี่เหลือหลากหลาย ชีวิตว่าวอดวาย ณ นิยายสั้นจบเอย --kay-- หัวข้อ: Re: ลองแต่งกาพย์ดูครับ เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 18 ธันวาคม 2011, 09:37:AM ดาราเต็มท้องฟ้า เหมือนเปรยว่าไม่รักลวง ดวงจันทร์พลันเต็มดวง ดั่งใจมั่นไม่ครวญเอ่ย โอ้หนอพนอรัก ให้ประจักษ์รักไม่เฉย ดารามาภิเปรย จันทร์เต็มฟ้านภาพราว ยามนี้ลมพรมพัด โบกสะบัดขัดจิตหนาว ดั่งใบไม้ร่วงกราว ทำจิตเศร้าเร้าระบม ยามนี้ดาราเยือน เหมือนจะเตือนใจกลับขม ถักทอล้อทุกข์ตรม ให้ใจนั้นหวั่นอาวรณ์ (กาพย์ยานี ๑๑) หัวข้อ: Re: ลองแต่งกาพย์ดูครับ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 18 ธันวาคม 2011, 10:33:AM emo_73 emo_73 ยามรัก มักหวานชื่น แสนดูดดื่ม ปลื้มทรวงใน รักนี้ แสนยิ่งใหญ่ คนทั่วไป รู้จักดี ดีใจ ที่ได้รัก เฝ้าฟูมฟัก รักเต็มที่ มอบได้ แม้ชีวี ไม่มีใคร เสมอเหมือน เหมือนเป็น ทั้งเพื่อนตาย รักมิหน่าย คอยย้ำเตือน ห่วงหา ไม่ล้างเลือน ทุกคำเอื้อน เอ่ยจากใจ ใจดี มีรักแท้ คือพ่อแม่ ที่รักใคร่ ยามป่วย ไม่สบาย ท่านพาไป หาหมอตรวจ ตรวจตรา ว่าถ้วนถี่ โรคใดมี ที่ประดวด สุขขี ไม่ร้าวรวด พ่อแม่ปวด หากตรวจเจอ เจอมา แต่ละครั้ง แสนชิงชัง จริงนะเออ บุญคุณ อุ่นเสมอ ขอกราบเธอ ทุกทุกวัน พันทอง |