|
หัวข้อ: ปวดร้าวยามหนาวเยือน เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 16 ธันวาคม 2011, 01:34:PM ลมหนาวโชย เสียดผิว ผมปลิวไหว ทอดถอนใจ รำพึง ถึงความหลัง ภาพอดีต กรีดใจ ในภวังค์ รักเปลี่ยนชัง ไปได้ อย่างไรกัน ดอกนกยูง ร่วงพรู อยู่เต็มพื้น เหมือนค่ำคืน พี่อำลา อุราสั่น เช็ดน้ำตา สะอื้น ปนตื้นตัน เธอยืนยัน จะกลับมา มิช้าเชือน “ทำงานเก็บ เงินไว้ ไถ่นาไร่ ซื้อรถไถ สักคัน ให้ทันเพื่อน” คือวาจา พี่ย้ำ พร่ำตักเตือน ต่อหน้าเดือน เพ็ญนั้น ฉันยังจำ ลมหนาวพา พี่ไกล ไม่หวนกลับ เฝ้าแต่นับ วันคืน ฝืนครวญคร่ำ คงลืมแล้ว คนคอย ลืมถ้อยคำ เก็บความช้ำ หดหู่ อยู่เดียวดาย ลมหนาวผ่าน กี่ครา กี่หน้าหนาว ยิ่งปวดร้าว ทวี ฤดีหาย สิ้นไร่นา หมดตัว ทั้งวัวควาย ต้องขายกาย เหลวแหลก แลกข้าวกิน emo_79 หัวข้อ: Re: ปวดร้าวยามหนาวเยือน เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 18 ธันวาคม 2011, 08:18:AM emo_86 emo_86 น่าสงสาร พี่ชาย เป็นยิ่งนัก ทำงานหนัก ไม่พัก ชักบ้าบิ่น ขายนาไร่ วัวควาย เกือบขายจินต์ ใช้หนี้สิน ทั้งหมด อดพอดี หนี้อะไร มากมาย มหาศาล หนี้จากการ พนัน หรือเปล่านี่ ได้ข่าวว่า แทงม้า เล่นพาชี เสาร์อาทิตย์ เป็นจ๊อกกี้ ขี่อาชา อยากจะช่วย คงม้วย เงินมากมาย หนี้มากหลาย เห็นที ต้องหมดท่า ดอกทบต้น สับสน ปนเปนา ปวดอุรา ตายแน่ แก้อย่างไร พันทอง หัวข้อ: Re: ปวดร้าวยามหนาวเยือน เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 18 ธันวาคม 2011, 12:22:PM เป็นหนีเพราะ เอาแต่ เทคแคร์น้อง ถูกพันทอง หลอกยำ ยังทำไก๋ ซื้อแหวนสร้อย ทองคำ อีกกำไล ให้เธอไป หลายกิโล มัวโอ๋เพลิน จึงสิ้นเนื้อ ประดาตัว หัวจรดเท้า ไยนงเยาว์ มิเคย เอ่ยสรรเสริญ เอะอะก็ คุกคาม ถามแต่เงิน งกเหลือเกิน คนใจดำ ทำพี่จน emo_33 emo_33 emo_33 |