|
หัวข้อ: ให้คึดนำบ้านแน่เด้อคำเอ๊ย! เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ ที่ 14 ธันวาคม 2011, 01:52:PM ให้คึดนำบ้านแน่เด้อคำเอ๊ย!
“คำเอยคำ ยามสิไปให้อยู่ดี ฝ้ายเส้นนี้เกี้ยวไว้อย่าให้เสีย หล่าเอยนางแก้วคำเจ้าฟ้าวต่าวเมีย ฟ้าวมาเจียเลี้ยงพ่อแม่แก่ชรา ไปกรุงเทพกรุงไทให้ใหญ่สูง อย่าลืมลุงป้าน้าน้องผู้คองถ่า ยามเอาบุญยามเกษตรเฮ็ดไฮ่นา ฮีบต่าวมาคืนบ้านเด้อคำเอย” ............................................... เคยอุษามาเทวษด้วยเหตุนี้ เหตุแห่งหนีโคลนสาบลาบก้อยขม เถียงละโหยดินระแหงแล้งสายลม เสียมระงมจอบร่ำไห้ใต้ชานเรือน แล้งน้ำฝนไหนน้ำใจสิหายเหือด หลอดน้ำเลือดจากหัวใจสูไผเฉือน สะเดาหวานตำนานเก่าเคยเนาว์เฮีอน บวกปรักเปื้อนฉาบร่างยังอยู่ดี สูเอย.. เคยว่า บ่ลาจาก สิบ่พรากมูลมังต่างต่าวหนี เส้นไหมม้อนหม่อนฝ้ายแพรด้ายมี ทั้งผักหมี่สวนฮั้วหัวไฮ่นา ส่ำกรุงเทพบ่แม่นเมืองแม่กูดอก บ่หัวซาดอกบางกอกสั่นดอกหวา ไสคนไคไหนคนคอนจากดอนตา บ่ต่าวมาคืนคำเว้าตอนเนาว์เฮือน เสียดายไหมลายบักจับกับมัดหมี่ อันเคยที่ใส่พรากจากเสี่ยวเพื่อน ล่วงเวลาผญาเศร้าเจ้าลาเลือน ไหมยังเตือนอยู่หรือไม่ยามใส่กาย ฝักแขยงหอมบ่ไกลไปบ่ฮอด ปลาข่อนขอดสลัดตมบ่สมหมาย แหบ่หมานเบ็ดบ่ต้องข้องเปล่าดาย ซุ่มเสียงไนเสียงฮูกบ่ผูกพัน ไผเดนอสิเบิ่งยามปลายชีวิต ผู้เฒ้าคิดครองเผื่อเหลือแต่ฝัน ไฮ่นาเด๊สิเอ้ใส่ผู้ได๋กัน ฮูกกูนั้นไผสิต่ำยามขาดกู บาดเฮือนสามน้ำสี่สิหนีแล้ว ฮีตคองแก้วสิบสองสิบสี่มีบ่สู มาเฮือนเฮาเนาว์บ้านอีสานดู มาเป็นอยู่แบบพ่อคือพอเพียง มาฮับศีลฮับพรพระอีกครั้ง มาอยู่ยั้งผืนแผ่นดินพิณแซวเสียง มาเป็นปู่เป็นย่ามาเรียบเรียง มาครองฮีตมีดเขียงครองไฮ่นา กลับมาสืบความงามอีสานจริง ให้ใหญ่ยิ่งส่าลือไกลไปภายหน้า ไส?ลูกไผ?เหลนหลานแห่งบ้านนา “คำเอย... อ้ายอีหล่า... พู้นพ่อแม่สูมาแล้ว!” ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ |