|
หัวข้อ: ระทมนาน ระกำเกิน เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 11 ธันวาคม 2011, 11:47:PM วาด:เทโพ
บท:ระทมนาน ระกำเกิน จึงปล่าวร้างกลางฟ้าเวหาหาว กลางหมู่ดาวดาษดาดังอาสัญ เหมือนหมดลมตรมเศร้าเหงาเงียบงัน ทิวาวันผันไปไม่เคยเลือน หรือชีวิตลิขิตมาให้ข้าเจ็บ ระทมเก็บน้ำตาจะใครเหมือน ผ่านเวลาที่ข้าเข็ดเจ็ดแปดเดือน ยังย้ำเตือนนี่น้ำตาของข้าโรย หรือต้องทนเคว้งคว้างทั้งชีวิต มืดสนิทเงียบสงัดอ่อนระโหย น้ำตาหยดรดหลั่งพรั่งพลูโปรย อ้อนโอดโอยยังชวดช้ำระกำนาน จะมิให้เจ้ารู้ว่าข้าร้อง โกนก้องฟ้องฟ้าว่าข้าฝัน ยังมีเจ้าอยู่ข้างอย่างทุกวัน ตื่นขึ้นมาฟ้ายังกั้นเจ้าไกลเกิน หัวข้อ: Re: ระทมนาน ระกำเกิน เริ่มหัวข้อโดย: nisakorn ที่ 12 ธันวาคม 2011, 12:16:AM มีแต่ระทมรัก
อกหักแสนหนักใจ ขาดคนคอยห่วงใย ร้องไห้ ใจรอนรอน... emo_126 |