ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

สวัสดีค่ะ ..((((( ขอแสดงความคิดเห็นนิดหนึ่งค่ะ

อืม สงสัยแบบเป็นประมาณว่า หมดอารมณ์กลอนหนะคะ แบบว่าจะพูดอย่างไรดีน้อ .. 
สิ้นกลบทอารมณ์ หละมั้งค่ะ emo_94
ไม่งั้นก็มุก แป๊ก ในกลอนจึงเวียนว่ายหนี
คงประมาณนั้นหละคะ ไม่งั้นก็ ที่เป็นปัญหาใหญ่ในตอนนี้ ก็น่าจะ"น้ำท่วม" emo_115 
อืม หลายๆท่านก็คงจะเดือนร้อน แต่ของพิมพ์วาส
ลองเปลี่ยนมาเขียนแบบ ออดอ้อน ดูหนะคะ 555 emo_100 คงได้สักระยะ emo_85
แล้วก็คงเปลี่ยนแนวอีก อารมณ์ไม่มั้นคงที่ อิอิ
หรือว่า จะเป็นถึงขึ้น LV6 แล้วถึงจุดสูงสุดแบบว่า ไม่ต้อง ขวนขวายอีกต่อไป ฉันถึงจุดสูงสุดแล้ว ไม่มีใครเทียบติดแล้วหละ ฉันพอใจไปดีกว่า ประมาณนั้นมั้งค่ะ 555   emo_101 พิมพ์วาส คิดเล่นๆนะคะ  emo_126

......ตัว..บิ้วท์...อารมณ์กลอนไม่มามังคะ..น้ำท่วมบ้าน... emo_55..ใจจริงอยากเขียนฉันท์มากแต่ไม่แม่นครุ..ลหุ...กว่าจะเขียนจบก็หมดอารมณ์เยี่ยงนั้นไปเสียแล้ว...อืมมม..อีกอย่างที่ทำให้เขียนอะไรไม่ได้น่าจะเป็นที่อารมณ์กลางๆนิ่งๆไม่โกรธ..ไม่เกลียด...ไม่รัก..ไม่หลง..น่ะค่ะ......

เคยเป็นบ่อยว่า เมื่อมีอารมณ์เขียนกลอนแบบเขียนไปได้เรื่อยๆทั้งวันยังได้
อารมณ์แจ่มใสมาก ฟังเพลงเพลิน เหมือนวิญญาณจะออกจากร่างโลดแล่นไปในทุ่งสีทองละอองฝัน
ไต่ยอดไปในปุยเมฆหมอกหนาว โล้ดาวโล้เดือน กลอนแล่นเข้ามาในหัวเป็นฉากเป็นสีเป็นแสง
เป็นเงาเป็นริ้วเป็นรูปเป็นรอยและเป็นม่านตระการตา เวลานั้นไม่อยากพูดกับใครอยากอยู่เงียบๆ
อยากนั่งเขียนทั้งวันแต่เวลามีจำกัดเพราะถูกขัดใจจนอารมณ์ชักขุ่นมัว
เมื่ออารมณ์ขุ่นมัวก็กระชากสู่โลกความจริงอันแสนโหดร้าย (ฮือๆๆ) ด้วยภาระ
หน้าที่งานที่หนักหนาสาหัส ทำให้จิตใจกระด้าง แข็งกร้าว จิตหยาบเคลื่อนมาแทนที่จิตละเอียด
กับความขยันอันแสนทารุณ อารมณ์กลอนข้าพเจ้าก็หายหดและหดหายไปตามวาระดังนี้

สวัสดี ค่ะคุณนพ จำได้ไหม
เสียงของใคร  ดังเจื้อยแจ้ว แว่วมาหา
นานมาแล้ว ที่ไม่ได้ เอ่ยวาจา
วันนี้มา ทักทายกัน ในบ้านกลอน

ซากินี้ ขอฝากตัว ด้วยอ่อนหัด
ไม่เจนจัด เรื่องแต่งกลอน สอนด้วยหนา
พยามแต่ง มาให้อ่าน โปรดพิจารณา
 กว่าจะมา ได้สองบท เฮ้อ...แทบแย่เลย...กิกิ.