|
หัวข้อ: ทะเลชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 01 ธันวาคม 2011, 11:21:AM ชลธี สีคราม ยามกระฉอก ริ้วระลอก ดอกคลื่น แลดื่นดาษ นทีรัย กรีดกราย ส่ายลีลาศ กัปนาท ร้องรำ ขับทำนอง นาวาน้อย ลอยลำ กรำแดดฝน ฝ่าวังวน อุปสรรค หนักทั้งผอง ยามพายุ กระหน่ำ คลื่นลำพอง จำประคอง แล่นไป แม้ภัยมี เปรียบมวลชน ผจญ บนโลกกว้าง ต่างคนต่าง ตรากตรำ ทำหน้าที่ เพียงไร้โรค ไร้โศก คือโชคดี ดั่งนาวี ราบรื่น ผ่านคลื่นลม ทะเลทุกข์ ทะเลสุข ปนคลุกเคล้า ท้าให้เรา กลั้วเกลือก เลือกสั่งสม ตอนมั่งมี ฟุ้งเฟ้อ เห่อสังคม พอล่มจม คิดได้ มักสายไป ท้องทะเล แปรปรวน ป่วนเนืองนิตย์ ห้องชีวิต แท้จริง ยิ่งอ่อนไหว เห็นแต่คน ดิ้นรน บ่นทุกข์ใจ ล้วนอยากได้ อยากมี ชั่วชีวิน emo_06 emo_06 emo_06 emo_06 emo_06 หัวข้อ: Re: ทะเลชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 01 ธันวาคม 2011, 11:48:AM ธรรมชาติที่เห็นเป็นเช่นนี้ ล้วนอยากมีอยากได้ไม่รู้สิ้น ต่างกอบโกยเพื่อชีวีได้มีกิน แม้นปล้อนปลิ้นก็พร้อมจะยอมทำ ความละโมบโลบมากความอยากได้ เกาะกินใจทำชั่วจนตัวต่ำ ไม่ยอมคิด ไม่ยอมเห็นว่าเวรกรรม ปากยังพร่ำว่าตนเป็นคนดี เป็นทะเลกิเลสเศษมนุษย์ เมื่อถึงจุดต้องตายกลายเป็นผี วิญญาณต้องทรมานนานนับปี ใครก็หนีไม่พ้นสักคนเดียว --ณัชชา-- emo_86 หัวข้อ: Re: ทะเลชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 01 ธันวาคม 2011, 12:28:PM แม้รู้อยู่ เวรกรรม จักลำเลิก ยังเปิบเปิก เพิกเฉย มิเคยเหลียว ต่างก่อกรรม ทำเข็ญ ตัวเป็นเกลียว มุ่งเก็บเกี่ยว ลาภผล คือคนเรา emo_101 emo_101 emo_101 emo_101 emo_101 หัวข้อ: Re: ทะเลชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: เฮยอิง ที่ 01 ธันวาคม 2011, 05:39:PM คลื่นทะเล คล้ายทอเรื่อง เบื้องชีวิต บอกเป็นนิตย์ บ้างเป็นนัย ให้หักเห มีขึ้นลง เมื่อเข้าเรื่อง- ราวทะเล ลมซวนเซ ล้วนซึมซับ จับชีวิน. . ยามโถมทั่ง ยิ่งทดท้อ ต่อชายหาด คลื่นโยนสาด คล้ายยิ่งใส่ ให้ผกผิน เพียงยืดหยุ่น เพื่อหยัดยืน ฝืนโบยบิน ดุจมลทิน ดูเหมือนท่วม ถ้ารวมความ หากแต่เพียง เห็นต่างเพื่อ เมื่อคลื่นจาง หาดทรายกว้าง แห้งเสียกว่า ถ้าไถ่ถาม เหตุอันใด หากโอบได้ ในใจความ จะต้องตาม จนตัวติด ชีวิตจม เปรียบมนุษย์ เป็นมนุษย์ ที่รุดเดิน เพียงผิวเผิน เพราะเพิ่งผ่าน ความขื่นขม ใยต้องตาม ยามตัวตน โดนคลื่นลม ให้ทับถม แห่งท้องถิ่น ดินทะเล |