|
หัวข้อ: ~๐ไม่มีความเปลี่ยนแปลง๐~ เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 01 ธันวาคม 2011, 09:03:AM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/10-2.jpg) ๐ ณ มุมเดิมที่เคยนั่ง............โดยไม่ต้องสั่ง ข้าวสวยไข่เจียวยกมา ๐ ตักข้าวใส่ปากก้มหน้า...........เพื่อหลบสายตา ผู้คนที่เดินยามเย็น ๐ เหมือนอัตโนมัติเป็น...........ที่ใครมักเห็น ณ มุมนี้ที่ประจำ ๐ เคี้ยวอย่างช้าช้าทุกคำ...........ประมาณรสล้ำ จนแทบไม่อยากกลืนเลย ๐ ใครเล่ารู้ความนิ่งเฉย..........สักนิดมิเคย อาการหงอยเหงาแสดง ๐ ทุกวันล้วนท่าว่าแกร่ง..........แท้จริงหมดแรง ซุกซ่อนอ่อนล้าเอาไว้ "กานต์ฑิตา" ๑ ธันวาคม ๒๕๕๔ (http://www.qzub.com/bar_042.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ~๐ไม่มีความเปลี่ยนแปลง๐~ เริ่มหัวข้อโดย: ♥หทัยกาญจน์♥ ที่ 01 ธันวาคม 2011, 03:22:PM (http://i389.photobucket.com/albums/oo339/khowjong3/1863306962.gif) กระจ่างสว่างดั่งดี หลายสิ่งหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง สดับแสดง จำรัสจำแลงแข็งขัน หลายสิ่งทรงจำสำคัญ คลับคล้ายว่ามัน เลือนลางห่างกันฝันไกล หลายสิ่งลับลาพาใจ รู้ซึ้งถึงใคร ว่าไกลว่าใกล้ให้คอย หลายสิ่งจริงท่องล่องลอย อาจเหงาเศร้าสร้อย สิ่งเล็กสิ่งน้อยปล่อยวาง หลายสิ่งตามกรรมนำทาง จงมั่นสรรค์สร้าง กระจ่างสว่างดั่งดี หทัยกาญจน์ ๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔ emo_126 (http://i389.photobucket.com/albums/oo339/khowjong3/1863306962.gif) หัวข้อ: Re: ~๐ไม่มีความเปลี่ยนแปลง๐~ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 01 ธันวาคม 2011, 06:10:PM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/10-2.jpg) ๐ ณ มุมเดิมที่เคยนั่ง............โดยไม่ต้องสั่ง ข้าวสวยไข่เจียวยกมา ๐ ตักข้าวใส่ปากก้มหน้า...........เพื่อหลบสายตา ผู้คนที่เดินยามเย็น ๐ เหมือนอัตโนมัติเป็น...........ที่ใครมักเห็น ณ มุมนี้ที่ประจำ ๐ เคี้ยวอย่างช้าช้าทุกคำ...........ประมาณรสล้ำ จนแทบไม่อยากกลืนเลย ๐ ใครเล่ารู้ความนิ่งเฉย..........สักนิดมิเคย อาการหงอยเหงาแสดง ๐ ทุกวันล้วนท่าว่าแกร่ง..........แท้จริงหมดแรง ซุกซ่อนอ่อนล้าเอาไว้ "กานต์ฑิตา" ๑ ธันวาคม ๒๕๕๔ (http://www.qzub.com/bar_042.gif) (http://www.qzub.com) emo_27 แล้วเป็นเช่นนี้ได้ไง อ่อนล้าภายใน ฟังคำนำพาวาที อาหารจำเจอย่างนี้ ทุกวันยินดี ไม่เปลี่ยนไม่หามาเติม หาอื่นดาษดื่นมาเสริม เปลี่ยนนิดจากเดิม เกินไปหรือไรใจนาง จริงหรือนี่คือแนวทาง ที่คงจัดวาง อย่างเช่นวันเก่าเจ้าเคย ทำดีที่สุดผุดเผย คมคำนำเปรย ก่อนวันผ่านมาน่าฟัง แต่เห็นมุมเก่าเจ้าฝัง อยู่เพียงลำพัง ข้าวเปล่าไข่เจียวหนึ่งจาน ใครเห็นอนาถขาดขาน ก้มหน้านิ่งนาน ดุจไร้ใยดีที่เชย ทุกวันหันมองสาวเอย เหตุใดละเลย หาทางสร้างสุขปลุกตน. "บ้านริมโขง" ๑ ธันวาคม ๒๕๕๔ emo_60 |