ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                   สมัยเรียนอยู่มัธยม มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นลูกคนจีนชื่ออาเกี๊ยก  อาเกี๊ยกเป็นหลานคนโปรด
          ของอาม่า บ้านผมอยู่ติดกับบ้านอาเกี๊ยก เช้าๆเย็นๆจะได้ยินเสียงอาม่าเรียกอาเกี๊ยกแบบเสียงคน
          จีนว่า อาเกี๊ยกอ่า อาเกี๊ยกอ่า แต่เพื่อนๆทั้งที่บ้านและที่โรงเรียนกลับเรียกอาเกี๊ยกว่า อาเกี๊ยะ หมาย
          ถึงเกือกไม้แบบคนจีน อาเกี๊ยกถูกเพื่อนล้อนานเข้า เลยตัดสินใจไปเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อไทย ด้วยความ
          กลัวว่าจะถูกล้อเลียนอีก อาเกี๊ยกอุตส่าห์เปิดพจนานุกรมค้นหาชื่อที่ดูดีที่สุดอยู่หลายวัน ในที่สุด
         ไปถูกใจคำว่าสุจิต ทบทวนอยู่หลายตลบแน่ใจว่าไม่ถูกใครล้ออีกแน่ ก็เลยเปลี่ยนชื่อเป็นนายสุจิต
          เพื่อนๆเลยล้อไม่ได้อีก แต่อาม่านี่สิ พูดไทยไม่ชัด เลยเรียกเพี้ยนไป ทุกวันจะได้ยินเสียงอาม่า
          ตะโกนเรียกนายสุจิตว่า อา..ซู..จิ อ่า อา..ซู..จิ อ่า เช้าก็อาซูจิ อ่า เย็นก็อาซูจิอ่า ถูกเรียกนานเข้า
          นายสุจิตเลยเริ่มชักไม่แน่ใจในตัวเอง สังเกตได้จากที่แกเดี๋ยวๆก็ควักกระจกออกมาส่องดูหน้า
          ตัวเองแล้วเอามือคลำหัวขยี้ๆก่อนจะเก็บกระจก ทำอย่างนี้วันละหลายครั้ง สันนิษฐานว่าแกคง
          นึกในใจว่า กูปฏิสนธิหรือยังว๊า กูปฏิสนธิหรือยังว๊า หลังจากนั้นไม่นานนายสุจิตก็ไปเปลี่ยน
          ชื่อใหม่เป็นสุรชาติ แต่เพื่อนๆกลับแกว่าไอ้องคชาติ เห้อ..ไม่รู้จะถูกจองเวรไปถึงไหน จบมัธยม
          แล้วไม่เคยเจอกันอีก ไม่รู้ว่าป่านนี้เปลี่ยนไปแล้วอีกกี่ชื่อ