|
หัวข้อ: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 01:03:PM อยากแต่งกลอน ดีดี มีสาระ แต่วาทะ เราสิ มิได้เรื่อง อยากแคะควัก อักขระ มาประเทือง ดันฝืดเคือง ทักษะ ประสบการณ์ ความรู้งู-งูปลาปลา ไร้สามารถ หมดโอกาส ขมวด อวดโวหาร เรื่องรุกรับ ขับเคี่ยว ขาดเชี่ยวชาญ คำอ่อนหวาน จับใจ ไม่ตรึงตรา แม้ใจรัก ฝักใฝ่ ในอักษร ชั้นเชิงกลอน กลับเยี่ยง ไร้เดียงสา อยากคล่องศัพท์ ฉับไว ได้ลีลา แต่วาจา คารม มิคมคาย ยามสดับ บทกวี ที่ไพเราะ ฟังเสนาะ งดงาม แฝงความหมาย เรารึอยาก วิสาสะ ร่วมระบาย ก็นึกอาย ว่าด้อย น้อยฝีมือ เราเปรียบมด ตัวหนึ่ง ซึ่งเล็กจ้อย มาเดินหงอย กลางหมู่ปราชญ์ มิอาจหือ วรรณกรรม ล้ำลึก ต้องฝึกปรือ คนหัวทื่อ อย่างเรา ยากเข้าใจ หัวข้อ: Re: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 01:20:PM ......ยลฝีมือ..ถือคือปราชญ์..ผงาดเด่น ...เคี่ยวบำเพ็ญ..จนวิจักขณ์...ทางอักษร ...ทั้งบทรัก..วิปโยค...โศกอาวรณ์ ...นามกรนี้..จรส....ใช่..มด..เลย ...................... emo_126.......................... หัวข้อ: Re: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 01:50:PM emo_60 emo_60
"ขอต่อกรท่าน Sunthornvit" ติดตามงานของท่าน...กระชั้นชิด เห็นท่านคิดถ่อมตนทนไม่ไหว ด้วยลีลาล่าล่อท่านก็ไว ความไฉไลโลดแล่นช่างแม่นยำ คิดขอแทรกแลกกลอน...ใจคลอนสั่น กลัวก๋ากั่นก้าวก่ายพ่ายถลำ เฝ้าอ่านกลอนกานท์เกื้อไม่เชื่อคำ เจ้าประจำหน้าจอ...เฝ้ารอดู จึงเป็นเพียงน้องมด...รอรสหวาน ท่านขับขานลื่นไหลละไมหู ระดับท่านชำนาญปานกูรู แอบชื่นชูลับหลัง..แบบฝังใจ emo_126 หัวข้อ: Re: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 03:26:PM ขอบคุณทั้งสองท่านครับ คำสรรเสริญ หอมหวาน ปานน้ำผึ้ง ฟังแล้วซึ้ง ซึมซาบ ปลาบปลื้มจิต ขอขอบคุณ ไมตรี ปิยมิตร ที่ลิขิต คารม ชื่นชมมา emo_116 emo_116 emo_116 หัวข้อ: Re: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 04:44:PM คำโบราณขานกล่าวถึงชาวปราชญ์ ว่าฉลาดถ่อมตนให้ค้นหา สุนทรวิทย์ประดิษฐ์คำทำพูดจา มดไม่มาไต่ตอมขอยอมตาย หัวข้อ: Re: มดในวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 26 พฤศจิกายน 2011, 05:16:PM ฟังคำชม เอิบอิ่ม ยิ้มปลาบปลื้ม จำไม่ลืม ไมตรีจิต มิตรสหาย ปานน้ำทิพย์ อมตะ ชโลมใจ อาทรให้ พากเพียร มุเขียนกานท์ emo_116 emo_116 emo_116 |