|
หัวข้อ: โคถึก เริ่มหัวข้อโดย: sunthornvit ที่ 24 พฤศจิกายน 2011, 02:12:PM อกหัก ไม่เข็ด เจ็ดวันครั้ง สุดรั้ง หวังเตือน เหมือนโคถึก เผ่นโผน โจนดะ คะนองคึก โหมฮึก ประชิด ติดบ่วงรัก ยิ่งห้าม ยิ่งมุ ยิ่งดุร้าย โถมกาย ส่ายแทรก เข้าแตกหัก ขวิดซ้าย ป่ายขวา ชะล่านัก มิพัก มิผ่อน มิหย่อนฤทธิ์ ขอสัก รักแท้ แค่เพียงหนึ่ง ทางตรึง ขึงขวาก ลำบากจิต ขวางด้วย หน้าเนื้อ เจือยาพิษ มิ่งมิตร อุฬาร ยากพานพบ ไม่หลาบ ไม่จำ คงคลำหา ไขว่คว้า มานะ มิสยบ ปัญหา อุปสรรค จักราญรบ ทุ่มงบ ไม่อั้น หันปะทะ อกหัก ไม่เข็ด เจ็ดวันหน เสือกสน ทุ่มเท สิเนหะ เหงื่อไคล ไหลริน สิ้นพละ คงจะ ถึงคราว กล่าวยอมแพ้ หัวข้อ: Re: โคถึก เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 24 พฤศจิกายน 2011, 07:27:PM โคถึก ฮึกเหิมประเดิมขวิด เกี่ยวติด ชิดหัวตัวจะแย่ โรมรัน รานรอญร่างนอนแพ ถูกแล่ แดดิ้นบนดินดำ น้ำตา ทาทาบลงอาบแก้ม เลือดแซม ซอกเขาเศร้ากลืนกล้ำ ถูกไฟ ฟืนสุมกลุ้มระกำ เจ็บช้ำ คร่ำครวญโหยหวนคราง เพลิงฝัง ทั้งเป็นลำเค็ญทุกข์ จักลุก ลองเดินลองเหินบ้าง แต่เลือด เหือดแห้งจึงแล้งจาง ไร้ทาง สร้างหนให้ตนยืน ขนไหม้ ไฟเผาเป็นเถ้าผง หนังคง คลุมร่างยังกร่างฝืน โคถึก ถาโถมล้มทั้งยืน ขมขื่น คงก่อตอตะโก จึงพลาด ปราศรักกระอักอก ช้ำฟก หกเหินเกินโมโห ด่วนตาย วายปราณในม่านโค พิโธ่ โอ้รักไม่ยักเจอ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |