|
หัวข้อ: งามสุดดุจเทวี...ทรงเครื่อง!!! เริ่มหัวข้อโดย: อักษราวารี ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 02:37:PM (http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/379809_302820346409824_100000455825219_1047915_1053309010_n.jpg) แม่โฉมยง นงนาฏ วิลาสศรี หรือ...เทวี ร่วงสวรรค์ จากชั้นไหน? จึงงามเหลือ เหนือมนุษย์ สุดวิไล เพริศพริ้งไป ถึงโสฬส จดไกวัล ประกายช่วง ดวงเนตร วิเศษแช่ม ฉวีแก้ม เนียนเลิศ สุดเฉิดฉัน ผิวเรืองรอง ผ่องแผ้ว เพริศแพร้วพรรณ มหัศจรรย์ จารุพักตร์ ปักกมล ครั้นเมื่อนาง ย่างเยื้อง อยู่เบื้องหน้า พสุธา ก็เจิดแจ้ง ทุกแห่งหน สิ้นมืดมัว ทั่วหล้า ธราดล โลมใจคน ขมขื่น ให้รื่นทรวง เจ้าอาจเป็น เทพธิดา กระยาหงัน แต่โดนทัณฑ์ ให้คลาด บำราศสรวง จึงโสภา กว่าร้อยชั่ง ใดทั้งปวง โอ้...แม่ดวง ทิพย์อัปสร อรอนงค์ ฤ เพรงบุญ หนุนเกื้อ จึงเอื้อให้... อรไท โสภิณ เยี่ยงปิ่นหงส์ สะเทือนธาร...สะท้านฟ้า...สง่าองค์ บุรุษหลง เผลอสติ ในพิราม โฉมสุดา พาสุขี ทุกชีวิต ดุจมีฤทธิ์ เลือนโศก ทั่วโลกสาม เจ้าคือเพชร เม็ดแก้ว อันแวววาม อนันตงาม มิสุดสิ้น กวิน...เอย โดย อักษรธรณี หัวข้อ: Re: งามสุดดุจเทวี...ทรงเครื่อง!!! เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 23 พฤศจิกายน 2011, 03:23:PM อนงค์รามงามเพริศประเสริฐยิ่ง เชื้อผู้หญิงแช่มช้อยแม่กลอยเอ๋ย ผู้ประพนธ์ด้นกลอนขจรเอย มาชื่นเชยชมมิตรสถิตย์กานท์ วิไลคำคิดครองร้อยกรองถ้อย ช่างอ่อนช้อยพจน์หยดรจน์ผสาน เปรียบเป็นลู่ลำนำฉ่ำน้ำตาล น้ำผึ้งหวานสานไว้ในลานกลอน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: งามสุดดุจเทวี...ทรงเครื่อง!!! เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 24 พฤศจิกายน 2011, 08:51:AM (http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/379809_302820346409824_100000455825219_1047915_1053309010_n.jpg) แม่โฉมยง นงนาฏ วิลาสศรี หรือ...เทวี ร่วงสวรรค์ จากชั้นไหน? จึงงามเหลือ เหนือมนุษย์ สุดวิไล เพริศพริ้งไป ถึงโสฬส จดไกวัล ประกายช่วง ดวงเนตร วิเศษแช่ม ฉวีแก้ม เนียนเลิศ สุดเฉิดฉัน ผิวเรืองรอง ผ่องแผ้ว เพริศแพร้วพรรณ มหัศจรรย์ จารุพักตร์ ปักกมล ครั้นเมื่อนาง ย่างเยื้อง อยู่เบื้องหน้า พสุธา ก็เจิดแจ้ง ทุกแห่งหน สิ้นมืดมัว ทั่วหล้า ธราดล โลมใจคน ขมขื่น ให้รื่นทรวง เจ้าอาจเป็น เทพธิดา กระยาหงัน แต่โดนทัณฑ์ ให้คลาด บำราศสรวง จึงโสภา กว่าร้อยชั่ง ใดทั้งปวง โอ้...แม่ดวง ทิพย์อัปสร อรอนงค์ ฤ เพรงบุญ หนุนเกื้อ จึงเอื้อให้... อรไท โสภิณ เยี่ยงปิ่นหงส์ สะเทือนธาร...สะท้านฟ้า...สง่าองค์ บุรุษหลง เผลอสติ ในพิราม โฉมสุดา พาสุขี ทุกชีวิต ดุจมีฤทธิ์ เลือนโศก ทั่วโลกสาม เจ้าคือเพชร เม็ดแก้ว อันแวววาม อนันตงาม มิสุดสิ้น กวิน...เอย โดย อักษรธรณี ... ...ภาพบังอร ออดอ้อน ฟ้อนฉุยฉาย พรรณราย คล้ายคลา มาเฉลย ละไมชวน อวลอุ่น ดั่งคุ้นเคย ว่าทรามเชย เผยผ่อง ครองจักรวาล... ...ดุจนางหงส์ ทรงเครื่อง เรืองอร่าม ช่างงดงาม นิยามรัก ประจักษ์สาน บรรเจิดพร่าง สร้างแฝง แสงสังวาลย์ ส่องตระหง่าน สราญรับ จับฤทัย... ...จรดฉลวย ย้วยหยาด นาฏศิลป์ สุดถวิล กวินคล้อง ให้ปองใฝ่ จินตนา พาคล้อย สอยหทัย เคลิ้มหลงใหล ในสรวง ห้วงภิรมย์... รัตนาวดี |